Να κοιταχτούν στον καθρέφτη όσοι αναζητούν υπονομευτές

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η Ευρώπη συγκλονίζεται συθέμελα από μια πρωτοφανή κρίση που βαθαίνει και εξαπλώνεται.

Η μία χώρα μετά την άλλη δέχονται τις επιθέσεις των κερδοσκόπων σ’ αυτόν που πλέον αποτελεί τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Την ίδια ώρα, ουδείς δείχνει να αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει. Εκτός και εντός συνόρων.

Δεν αντιλαμβάνεται δηλαδή κανείς πως όταν έχει ξεσπάσει πόλεμος, οι σύμμαχοι σταματούν να σκέπτονται ο καθένας το συμφέρον του και.....
ρίχνονται όλοι μαζί στον κοινό αγώνα κατά του εχθρού.

Έτσι συνέβαινε πάντα σε όλους τους πολέμους. Σε όλους, εκτός από αυτόν.

Η Γερμανία προσπαθεί να περιορίσει τις ζημιές της. Η Φιλανδία γυρεύει την δημιουργία ενός κονκλαβίου χωρών που η πιστοληπτική τους αξιολόγηση θα είναι ΑΑΑ. Η Γαλλία, αν και επίσης κινδυνεύει άμεσα να δει την δική της ΑΑΑ πιστοληπτική ικανότητα να υποβαθμίζεται, συνεχίζει να υποδύεται το δεύτερο βιολί ενός αναποτελεσματικού συνασπισμού.

Αποδεικνύεται τώρα πως το «ελληνικό πρόβλημα» δεν ήταν παρά μια παρωνυχίδα, που όμως χρησιμοποιήθηκε για αντιπερισπασμό, έτσι για να υπάρχει ένα μαύρο πρόβατο να του φορτώσουμε όλες τις αμαρτίες.

Όχι πως δεν έχει αμαρτίες. Εμφανίσθηκαν ανάγλυφες στην έκθεση Ράιχενμπαχ, που δεν μας είπε και κάτι το καινούργιο.

Αλλά η πηγή του κακού βρίσκεται πάντα στην συστηματική δυσφήμηση της χώρας από τον Γ. Παπανδρέου και τους συν αυτώ.

Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τις προεκλογικές υποσχέσεις τους, διόγκωσαν το πρόβλημα και πρόσφεραν τη χώρα στο πιάτο – στους Ευρωπαίους που έψαχναν τον φταίχτη χωρίς να κοιταχτούν στον καθρέφτη και στους κερδοσκόπους.

Από εκεί και πέρα, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Όλοι βρέθηκαν να ασχολούνται με την Ελλάδα, να την επιτιμούν, να την αντιμετωπίζουν ως μίασμα.

Έκρυβαν έτσι τις δικές τους ανεπάρκειες που τελικά κάνουν τώρα μια εφιαλτική εμφάνιση.

Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό, κρύφτηκαν και οι δικοί μας. Και συνέχισαν – και συνεχίζουν ακόμη – να παριστάνουν ότι κυβερνούν.

Πολύ διαφορετικά θα ήσαν τα πράγματα αν η Ελλάδα διέθετε μια ηγεσία που αντί να «διαφημίζει» την Ελλάδα ως χώρα της ανομίας, αντί να σκύβει συνεχώς το κεφάλι και να υποτάσσεται στη μία λανθασμένη απόφαση μετά την άλλη, θα εμφανιζόταν μπροστά σε αυτούς τους σπιθαμιαίους και θα έθετε τα πράγματα στη σωστή ιστορική και οικονομική τους βάση.

Η κυβέρνηση δεν υπερασπίστηκε την χώρα και τον λαό της, αποφεύγοντας να βάλει στο τραπέζι όλα τα επιχειρήματα και όλα τα όπλα της – κυρίως το θέμα των γερμανικών οφειλών.

Προτίμησε να κόβει μισθούς και συντάξεις, να εξοντώνει τον πληθυσμό, να βάζει το ένα χαράτσι μετά το άλλο.

Στο μεταξύ, μας επέβαλαν και μια παράδοξη συγκυβέρνηση που αποφασίζει μέσω μιας Βουλής, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τον πραγματικό εκλογικό χάρτη.

Και, όπως προβλέψαμε, ο νέος πρωθυπ