«Οι λαοί έχουν τους άρχοντες, των οποίων είναι άξιοι» και «Καθρέπτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»

Ο Γερμανός Καγκελάριος Μπίσμαρκ είχε πει κάποτε: «Όταν μελέτησα την ένδοξη ελληνική ιστορία, αλλά και τα σφοδρά ελληνικά πάθη και την έλλειψη σύμπνοιας και ομόνοιας των Ελλήνων, τότε κατάλαβα γιατί ένας τόσο μεγάλος λαός δεν κατόρθωσε να συγκροτήσει ένα μεγάλο κράτος». Επίσης ο Άγγλος ιστορικός Τόιμπι περιέγραψε με κρυστάλλινη διαύγεια την πολιτική τύφλωση και εμπάθεια των Ελλήνων: «Η ελληνική ιστορία περιέχει σελίδες άφθαστης δόξας και μεγαλείου, αλλά και σελίδες απερίγραπτης καταισχύνης και θλιβερής κατάπτωσης, που οδήγησαν την Ελλάδα σε εθνικές συμφορές». Αλλά και Έλληνες σοφοί της αρχαιότητας αναφέρονταν στον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα του Έλληνα.
Το 850 π.Χ. ο Ησίοδος, ένας από τους παλαιότερους Έλληνες ποιητές, κρίνοντας από τη......
συμπεριφορά των συμπολιτών του προέβλεψε: «Θα έρθει καιρός που νομοθέτης θα είναι η βία και η δύναμη. Οι κακοποιοί θα είναι σεβαστοί σε όλους. Ο όρκος δεν θα δεσμεύει κανένα και οι άξιοι δεν θα βρίσκουν καταφύγιο πουθενά». Δυο –τρεις αιώνες αργότερα ο μέγας σοφός των Αθηνών, ο Σόλων, διαπίστωνε την επιβεβαίωση της πρόβλεψης του Ησίοδου: «Τώρα την πόλη τη χαλούν οι ίδιοι οι πολίτες, οι παραδόπιστοι με τα ελαφρά μυαλά και της Δημοκρατίας οι κεφαλές με άδικες βλέψεις γιατρειά να βάλουν δεν μπορούν στην απληστία τους, παρά την αδικία στο ποιος θα πλουτίσει».
Αυτά τω καιρώ εκείνω και σύμφωνα με τη θεωρία του Έγελου, Γερμανού φιλοσόφου: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται». Μάλιστα ο Μαρξ πρόσθεσε: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται τη μια φορά σαν τραγωδία και την άλλη σαν φάρσα», με προέκταση του Χέμπερτ Μαρκούζε, Αμερικανού φιλοσόφου γερμανικής καταγωγής, ότι « Κάποιες φορές η κωμική επανάληψη μπορεί να είναι πιο τρομερή από την αρχική τραγωδία»! Τρομερή τραγωδία σύμφωνα με τη ρήση του Μαρκούζε είναι το σημερινό κατάντημα της πατρίδας μας.
Ό,τι και να πούμε γίναμε η χλεύη κι απαξίωση των ξένων: Η οικονομία της χώρας μοιάζει με ξέφρενη νταλίκα στο χείλος του γκρεμού, έτοιμη να γκρεμοτσακιστεί με εκκωφαντικό πάταγο κι είναι αμφίβολο αν τα ρυμουλκά της Μέρκελ και του Σαρκοζί θα τη σώσουν. Ηθικοκοινωνικά ζούμε σε μια εποχή ορφανή από αρχές και αξίες, εποχή έξαρσης της παρανομίας και εγκληματικότητας, χάους και απουσίας νοήματος, αλλά και φοβερής αγωνίας για το μέλλον των παιδιών και των εγγονών μας. Εκεί μας φθάσανε οι ηγέτες της συμφοράς από τη μεταπολίτευση και δώθε, αρχής γενομένης από τον ιδρυτή του κατ’ ονομασία βαρύγδουπου « Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος», δηλονότι του «χαρισματικού» ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου, που ανήγαγε το πολιτικό ψεύδος σε επιστήμη.
«Ανθισμένη κερασιά με το σκουλήκι μέσα»! Έκτοτε όλα τα κόμματα εξουσίας υπήρξαν εκκολαπτήρια, όπου επωάσθηκε η διαφθορά και η κρίση. Με υπερδανεισμό «λεφτά υπήρχαν» πακτωλός. Καιροσκόποι μπήκαν στην πολιτική νηστικοί με την κοιλιά σανίδα και βγήκαν με την κοιλιά ταράτσα! Στο λαό πουλούσαν φύκια για μακαρόνια και μεταξωτές κορδέλες! Φορείς εξουσίας, παράγοντες και παραγοντίσκοι φάγανε τον αγλέουρα και το καταπέτασμα του ιερού ναού του Σολομώντα!