ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΤΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.

Γράφει ο αρθρογράφος ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ.

Από ότι βλέπετε πατριώτες τα στοιχειά και τα λάθη του παρελθόντος ακόμα κρατούν καλά στην χώρα μας, με αποτέλεσμα ο δεύτερος αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος να έχει είδη αρχίσει, είτε στους δρόμους, είτε στα τηλεοπτικά κανάλια, είτε στους χώρους εργασίας, είτε μέσα στο διαδίκτυο, διότι τα μετεμφυλιακά χαρακώματα δυστυχώς είναι ακόμα γεμάτα από διάφορους φανατικούς μαχητές, που περιμένουν με τα μάτια γεμάτα αίμα πότε θα εμφανιστεί στον ορίζοντα ο αδελφός τους για να τον γαζώσουν με σφαίρες, μήπως και έτσι,....
αδειάσουν λίγο την γεμάτη από μίσος καρδιά τους, θαρρείς και έτσι θα φέρουνε ηλιόλουστες ημέρες στην είδη καταχνιά και σκοτεινιά της κοινωνίας μας, που τα τελευταία ιδίως χρόνια έχει υιοθετήσει το σκοτάδι οσάν να πρόκειται για το τέλειο φώς.

Δεν είμαστε σε καμία περίπτωση Έλληνες, διότι οι πραγματικοί Έλληνες όταν εισέβαλε ο εχθρός στην πατρίδα τους σε μια στιγμή και μόνο, με μια φωνή, άφηναν πίσω τους τις όποιες διχόνοιες και στεκόντουσαν αγέρωχοι στις Θερμοπύλες και στους Μαραθώνες έως ο έτερος προσπέσει, σε αντίθεση με εμάς τους Νεοέλληνες, που ακόμα και τώρα, που ο εχθρός είναι εντός των πυλών και ρημάζει τα πάντα στο διάβα του εμείς το μόνο που μας νοιάζει είναι η κομματική και πολιτική μας ταυτότητα και η φροντίδα να θυμόμαστε ποιός χρωστάει σε ποιόν και ποιός θα εκδικηθεί ποιόν.

Την ώρα που η χώρα μας ματώνει σε καθημερινή βάση, εθνικά και οικονομικά από τα εκατομμύρια των φανατικών και των ορκισμένων εισαγόμενων ταλιμπάν ανθελλήνων, την ώρα που η χώρα μας κείτεται πληγωμένη και αιμόφυρτη από τις μαχαιριές των μογγόλων γειτόνων μας, την ώρα που οι αντιπρόσωποι της νέας τάξης υπογράφουν το τελικό σχέδιο τριχοτόμησης του τόπου μας, την ώρα που οι τοπικοί ανθέλληνες και προδότες οργιάζουν πάνω από το μισοπεθαμένο κορμί της πατρίδος μας, εμείς βρήκαμε την κατάλληλη ώρα για να ξεκινήσουμε τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, θαρρείς και έτσι θα φέρουμε για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των παιδιών μας, καλύτερο αύριο.

Λυπάμαι ειλικρινά, διότι την ώρα που η πατρίδα ψυχορραγεί και ζητάει να είμαστε δίπλα της ενωμένοι σαν μια γροθιά και να μην την εγκαταλείψουμε εμείς γι ακόμα μια φορά ψάχνουμε να βρούμε τους εχθρούς, οσάν και να μην τους έχουμε δίπλα μας και απέναντι μας.

Αφήστε έστω και για λίγο στην άκρη τα μικροκομματικά και τα ψευτοιδεολογικά κοστούμια σας και φορέστε την ολόλευκη στολή των μαχητών προγόνων μας, κρατήστε την ολόχρυση πολεμική τους ασπίδα, σηκώστε το βαρύ ασημένιο σπαθί τους και φωνάξτε με μια φωνή, ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μήπως και έτσι μπορέσουμε κάποια ημέρα να ξαναδούμε τα παιδιά μας να παίζουν ανέμελα στις αλάνες, όπως κάναμε κάποτε και εμείς, χωρίς να έχουν μέσα τους τον φόβο και τον τρόμο από τον κάθε ντόπιο και εισαγόμενο επιδοτούμενο κακοποιό, που τα τελευταία χρόνια με την ανοχή των προδοτών, των ανθελλήνων, των ψευτοκεντροαριστερών και των ψευτοεπαναστατών της κάθε μικροκομματικής ρεμουλίστικης συντεχνίας έχουν κάνει αυτόν τον τόπο ένα