Το Μπουρδέλο....Καίγεται 3

Επανέρχεται μετά από μικρο διάστημα αποχής ο pappas10 κατά κόσμον Μιχάλης με την τρίτη πράξη του πονήματος "Το Μπουρδέλο καίγεται" που περιλαμβάνει την περίοδο του μεσοπόλεμου, της αντίστασης και του εμφυλίου.

Πριν συνεχίσω την καταγραφή της επιτομής μία απαραίτητη - νομίζω - διευκρίνηση.

Η Περίοδος της κατοχής, της αντίστασης και.....
(κυρίως) του εμφυλίου πολέμου είναι ίσως η τραγικότερη σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας από το 1821 και μετά. Τον ηρωισμό της αντίστασης διαδέχθηκε ένας αδελφοκτόνος κυριολεκτικά εμφύλιος πόλεμος. Η Σκιά του εμφυλίου - αλλά και όσων τον ακολούθησαν - στέκεται πάνω από την χώρα μας ακόμα.

Επίσης, η Ιστοριογραφία και Ιστορικοί της περιόδου μπορεί να είναι πολλοί αλλά δύσκολα είναι αντικειμενικοί. Από το "Φωτιά και τσεκούρι" του Ευάγγελου Αβέρωφ μέχρι την "Ιστορία του Εμφυλίου" επιμέλειας Βάσου Γεωργίου, όλες οι πηγές και οι μαρτυρίες εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από το μικροσκόπιο της ιστορικής έρευνας και να διαψεύδονται ή να επιβεβαιόνονται από τους Ιστορικούς, συχνάκις ανάλογα με την ιδεολογική τους τοποθέτηση. Επειδή έχω κι εγώ ιδεολογική θέση, δεν διεκδικώ καμία δάφνη αντικειμενικότητας για το κείμενο.

Το κείμενο που θα παρουσιαστεί δεν ξέρω πως θα είναι ακόμα γιατί δεν το έχει σκεφτεί ο υποφαινόμενος. Θα προσπαθήσω να αποφύγω την θέση και να εστιαστώ στα γεγονότα, μολονότι ακόμα και αυτά πολλάκις αμφισβητούνται. Όπως και να έχει, καλό θα ήταν να θυμόμαστε πάντα ότι η λήξη του ΒΠΠ ήταν μία μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της κρατικής της υπόστασης και επιβίωσης.

Ήταν η χρυσή ευκαιρία να χτιστεί κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που είχαμε ποτέ καταφέρει μέχρι τότε. Αντί να χτίσουμε όμως, βαλθήκαμε να γκρεμίζουμε αγνοώντας για άλλη μία φορά τα διδάγματα της ιστορίας μας.

Κι όμως, ήταν γραμμένο με αίμα σ' ένα κελί βασανιστηρίων της Γκεστάπο στην οδό Μέρλιν πως "Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει".

Κι όμως ήταν γραμμένο σαν κραυγή του "Γέρου του Μοριά" στα απομνημονεύματα του..."'Eλληνες ενωθείτε εναντίον του κοινού εχθρού, εναντίον του μίσους, της διχόνοιας και της διαίρεσης, που είναι o ίδιος μας ο εαυτός".

Όταν πρωτομπουκάραν οι γερμανοί και υπέγραψε ο Τσολάκογλου την παράδοση της χώρας, όπως είπαμε, έγινε και πρωθυπουργός. Οι γερμανοί ήταν σκληροί πολεμιστές και φασίστες του κερατά αλλά επειδή τα είδαν λίγο κωλυόμενα μέχρι να μας τον φορμάρουνε, αποφάσισαν να μην πολυτσαμπουκαλευτούν. Έτσι ο ίδιος ο ηγέτης τους, ένας κοντός νευρόσπαστος με αστείο μουστάκι ονόματι Αδόλφος, έδωσε εντολή να μην συληφθούν Έλληνες αιχμάλωτοι.

Όπως είχαμε πει, η προηγούμενη τσατσά της Ελλάδος, ο Μεταξάς, τα είχε βάλει με κάτι τύπους ονόματι κομμουνιστές. Επειδή λοιπόν τους πήγαινε τοίχο-τοίχο, οι κομμουνιστές ήταν οι μόνοι που είχαν παράνομα αντιστσιακά δίκτυα. Γι' αυτούς είτε ο Μεταξάς είτε ο Τσολάκογλου τους κυνήγαγε ήταν το ίδιο. Όταν βέβα