Δημήτρης Μαύρος στο topontiki.gr: Έτσι αναλύω το φαινόμενο Κασσελάκη – Η γοητεία, το Κέντρο, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ και ο ρόλος του Πολάκη

Η αποχώρηση άλλων εννέα βουλευτών χθες το πρωί από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί στην ριζική αλλαγή αυτού του κόμματος όσον αφορά την φυσιογνωμία αλλά και την κατεύθυνση του.

Ο Δημήτρης Μαύρος αναλυτής αλλά και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας δημοσκοπήσεων MRB μιλάει σήμερα στο topontiki.gr, για τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στο κόμμα της αξιωματικής

αντιπολίτευσης αλλά και γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό. Αναλύει το φαινόμενο Κασσελάκη και προτρέπει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης εάν θέλει να πετύχει, να φτιάξει την κεντροαριστερά των “νοικοκυραίων”.

Η έλευση Κασσελάκη τελικά κάνει πιο ενδιαφέρουσα την πολιτική αντιπαράθεση που τα προηγούμενα χρόνια είχε και λόγω μνημονιακών υποχρεώσεων περισσότερο τεχνοκρατικό χαρακτήρα.

Η υπόθεση Κασσελάκη φέρνει δύο πυλώνες στην επιφάνεια. Ο ένας είναι το κομμάτι που λέγεται φρέσκο lifestyle και ο άλλος είναι τελικά θέλουμε ή όχι ξερό πολιτικό λόγο. Πριν την εμφάνιση του κ. Κασσελάκη, αυτό το οποίο φαινόταν ότι υπήρχε ήταν ότι ο κόσμος είχε βαρεθεί πια τον ξύλινο πολιτικό λόγο, θεωρούσε πως ό,τι και να λένε οι πολιτικοί τελικά δεν υλοποιείται τίποτα.

Αναζητούσε απεγνωσμένα και μας το έλεγε επί δεκαετίες κάποιον να ταρακουνήσει τα νερά. Αυτό το ταρακούνημα λοιπόν, του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει με το που εμφανίστηκε ο κ. Κασσελάκης και μάλιστα στην αρχή όλοι μας διαβάζαμε ότι αυτή η lifestyle στάση του απέναντι στα πράγματα τελικώς καταλήγει να είναι πολιτική θέση.

Διότι ο ένας άνθρωπος ο οποίος δηλώνει πράγματα για την προσωπική του ζωή, έχει σπουδάσει στην Αμερική, σημαίνει ότι είναι συμπεριληπτικός. Αυτό που άλλοι πολιτικοί πάσχιζαν επί χρόνια να πείσουν ότι το εννοούν. Αυτός ήταν πια ένα απτό παράδειγμα. Το δεύτερο είναι, οι αντιλήψεις τις οποίες θα μπορούσε να έχει σε σχέση με την οικονομία, γιατί έζησε και μεγάλωσε στην Αμερική. Δεν μπορεί παρά να είναι επηρεασμένος από το είδος ή το ύφος της οικονομίας της Αμερικής. Τα πράγματα είναι αλλιώς απ’ ότι είναι στην Ευρώπη και άρα αυτά όλα είναι πολιτικές θέσεις. Έβαλε τώρα σε όλο αυτό και κάτι που οι Έλληνες το θέλουν πάρα πολύ, την λέξη αδιαμεσολάβητη και έφτιαξε ένα προϊόν το οποίο μοιάζει πάρα πολύ ελκυστικό. Στις προεκλογικές εσωκομματικές έρευνες που γίνονταν την εποχή των εσωκομματικών εκλογών, στο κοινό που τελικά θα πήγαινε να ψηφίσει, ο κ. Κασσελάκης σε όλες τις ιδιότητες νικούσε την κ. Αχτσιόγλου. Της έπαιρνε κυρίως τις ιδιότητες που έλεγαν ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να φέρει νέους στον ΣΥΡΙΖΑ και ενεργά κοινά και να φέρει πίσω ψηφοφόρους που έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως είχε μία ιδιότητα η οποία ήταν πονηρή. Η ιδιότητα αυτή έλεγε ότι η προσωπική του ζωή και οι προσωπικές του αξίες πάνε κόντρα στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Αυτό μπορεί να εξηγεί και το γεγονός ότι έχει χαμηλή δημοτικότητα στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων.

Θα το ερμηνεύσουμε αυτό γιατί από τη μία μεριά μιλάμε για συμπεριληπτικότητα, αλλά από την άλλη μεριά λέμε, μα αυτό τον εμποδίζει. Και το μετρήσαμε και πρόσφατα στο Open, όπου στην ερώτηση εάν η δημοσιοποίηση της προσωπικής του ζωής κάνει καλό στον ίδιο και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Και τελικά σε ένα πολύ μικρό ποσοστό (16,6%) φαίνεται ότι του κάνει καλό η δημοσιοποίηση.

Για να το εξηγήσουμε πρέπει να δούμε την προοπτική. Ο κ. Κασελάκης ψηφίστηκε από 65.000 ανθρώπους στους 150.000, χοντρικά και ο ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων εκλογών πήρε 950.000 ψηφοφόρους που την εποχή του 31,5% ήταν κοντά στο ενάμιση εκατομμύριο. Άρα 65.000 στο ενάμισι εκατομμύριο. Η απόσταση είναι τερατώδης.

Όσο κι αν η διαδικασία λοιπόν είναι δημοκρατική, καταστατικά, αποδεκτή από όλους και συμφωνημένη. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. 65000 στο 1,5 εκατομμύριο που θα όφειλε να κινητοποιηθεί έχει απόσταση. Άρα λοιπόν, είναι λογικό να εμφανίζονται άνθρωποι που λένε ότι π.χ. η προσωπική του ζωή πάει κόντρα στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Στην τελευταία συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου όμως έκανε τηλεθέαση που έφτασε μέχρι και το 25%, πράγμα που σπανίως συμβαίνει με έναν πολιτικό. Την ίδια ώρα στην τελευταία δημοσκόπηση της prorata βρίσκεται κάτω και από τον κ. Βελόπουλο σε δημοτικότητα. Γιατί ενώ πουλάει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη δεν πουλάει σε μια δημοσκόπηση;

Διότι ο κ. Κασσελάκης είναι ένα καινούργιο, περίεργο πλάσμα, το οποίο θέλουν ακόμα να το παρατηρούν. Αυτό δεν σημαίνει. ότι θα καταστραφεί ή θα εξαϋλωθεί. Διότι αισθάνομαι ότι συμβαίνει το εξής.

Όλοι μας, αναλυτές, δημοσιογράφοι κλπ, λέμε, μα στο παρελθόν με το που υπήρχαν κάποιοι νέοι πολιτικοί αρχηγοί οι οποίοι αναλαμβάνουν τον ρόλο τους, το κόμμα τους πήγαινε ξαφνικά στο Θεό και η δημοτικότητά τους και μετά σιγά σιγά το πράγμα ηρεμούσε.

Εδώ όμως ο κ. Κασσελάκης έχει να αντιμετωπίσει περισσότερα πράγματα. Δεν είναι ένας τυπικός πολιτικός.

Έχει να αντιμετωπίσει την προσωπική του ζωή, να αντιμετωπίσει το προσωπικό του lifestyle, να αντιμετωπίσει το έχει ή δεν έχει πολιτικό λόγο ακόμα, να αντιμετωπίσει το αν θα κρατήσει σε ενότητα τον χώρο του.

Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν σε φάση να διαλυθεί όταν ανέλαβε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Έχει να αντιμετωπίσει το ποια είναι η ομάδα, που θα τον βοηθήσει να φτιάξει πολιτικές θέσεις.

Έχει ή δεν έχει; Κι αν έχει είναι αυτοί που βλέπω, η ομάδα ή είναι κι άλλοι; Μήπως πρέπει να βρει κι άλλους; Αυτά είναι πολλά και αν θέλαμε να το οπτικοποιήσουμε θα το έλεγα σαν το φαινόμενο του Μωυσή. Η θάλασσα άνοιξε σε δύο άκρα και δημιουργήθηκε στη μέση ένα κενό νερού. Αυτό βιώνει ο κ. Κασσελάκης αυτή τη στιγμή. Έχει ανθρώπους οι οποίοι σηκώθηκαν και έφυγαν διότι δεν αισθάνονται ότι αυτός ο άνθρωπος ποτέ μπορεί να είναι αριστερός. Εξ ου και ενισχύθηκε τόσο πολύ το ΚΚΕ και πήρε και κάτι απόνερα το ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη μεριά, είναι οι άνθρωποι οι δεξιότερα ή κεντροαριστερά, κέντρο που θα μπορούσαν να πάνε τρέχοντας προς τα εκεί, αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν διλήμματα και άρα κάθονται απομακρυσμένα και παρατηρούν. Άρα αυτή η ύφεση που εμφανίζει η δημοτικότητά του και το κόμμα ενδέχεται να είναι ένα τέτοιο φαινόμενο. Το φαινόμενο του Μωυσή.

Τι κατάληξη έχει ένα τέτοιο φαινόμενο;

Ότι τα νερά ξαναέρχονται, δηλαδή η θάλασσα δεν στέκεται σαν δύο βράχοι με νερά στον αέρα για πάντα.

Άρα υπό προϋποθέσεις ο κ. Κασελάκης μπορεί να ξαναπάρει τα πάνω του.

Μπορεί να πάρει τα πάνω του με άλλο κοινό, όχι με το κοινό του ΣΥΡΙΖΑ

Άρα ο κ. Κασσελάκης πρέπει να κάνει ένα καινούργιο κόμμα, έναν καινούργιο ΣΥΡΙΖΑ, να απευθυνθεί σε ένα καινούργιο κοινό που είναι περισσότερο κεντροαριστερό παρά ριζοσπαστικά αριστερό;

Τώρα πατήσατε ένα πλήκτρο γιατί βάλατε στη κουβέντα τη λέξη ριζοσπαστικό. Οι βαθιά μορφωμένοι αριστεροί, ως συνειδητοί άνθρωποι που είναι και καλλιεργημένοι και σοφοί όταν τους λες τη λέξη ριζοσπαστισμός αισθάνονται καλά πράγματα, διότι τον εισπράττουν σαν ανανέωση. Ένας απλός κοινός θνητός, οι υπόλοιποι εμείς αν θέλετε, έχουμε το πρόβλημα ότι όταν σου λέει ο άλλος τη λέξη να σου σπάσω τις ρίζες το διαβάζουν κυριολεκτικά. Δηλαδή ότι κάποιος θέλει να μου σπάσει τις ρίζες.

Σε μία εποχή και σε μία κοινωνία όπου και στην Ελλάδα και διαπλανητικά, το μεγάλο ζητούμενο είναι η σιγουριά και η ασφάλεια, το να του λες του άλλου θα σου διαλύσω τους βασικούς κανόνες λειτουργίας, τού δημιουργεί τρόμο. Άρα λοιπόν νομίζω ότι θα ταλαιπωρηθούν οι άνθρωποι που φύγανε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν μέσα στην ονοματολογία και στη ρητορική έχουν τη λέξη ριζοσπαστική.

Άρα ο κ. Κασελάκης για να ανακάμψει, τι πρέπει να βάλει στη δική του ρητορική την Κεντροαριστερά;

Κατ’ αρχάς επιβάλλεται σε οτιδήποτε λέει να έχει τη λέξη κέντρο, κατά προτίμηση κεντροαριστερά, γιατί έτσι μπορεί να τον διαλύσει τελείως αυτόν τον χώρο. Εξάλλου ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου, σοσιαλιστικό το έλεγε το κόμμα του, ενώ κατά την ταπεινή μου άποψη δεν ήταν. Ήταν ένα κόμμα mainstream. Άρα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει η λεξούλα κέντρο εκεί και να αρχίσει από την αρχή. Αυτό όμως για να χτιστεί θέλει χρόνο και δεν ξέρω αν τον διαθέτει αυτόν τον χρόνο. Γιατί αν ήταν ήδη καλά προπονημένος πολιτικά θα έλεγα ότι προλαβαίνει.

Φαντάζομαι, λέτε, δεν διαθέτει τον χρόνο για τις ευρωεκλογές. Τον διαθέτει όμως για τις εθνικές;

Εκεί υπάρχει μια ευκαιρία και ένας μεγάλος κίνδυνος. Η ευκαιρία είναι ότι επειδή θα έχει τον χρόνο, θα μπορεί να χτίσει την ομάδα που θα παράγει τον πολιτικό λόγο κλπ. Εν τω μεταξύ, θα μπορούσε ο κ. Κασσελάκης να περιμένει ότι η κυβέρνηση θα φθαρεί. Από την άλλη μεριά όμως όταν κάτι τραβάει πάρα πολύ και δεν έχει θεαματικά σημεία αναφοράς ενδέχεται μετά να πλαδαρέψει. Συνεπώς, το πιο δύσκολο καθήκον που έχει μέχρι τις ευρωεκλογές αλλά και μετά για το τέλος της τετραετίας είναι το να δημιουργεί θετικές εκπλήξεις.

Να δημιουργεί θετικές εκπλήξεις λέτε. Δηλαδή;

Να φτιάξει τον καινούργιο ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας πω κάτι. Όλοι θέλουν όταν ψάχνουν για μία σχέση, να έχουν απέναντί τους ένα ελκυστικό άνθρωπο, που να έχει τα εχέγγυα να είναι μορφωμένος, να είναι γοητευτικός, να είναι βαθύς στη σκέψη. Όλα αυτά δημιουργούν την απαραίτητη γοητεία. Και την έχει αυτή τη γοητεία ο κ. Κασσελάκης. Όμως μετά την γοητεία έρχεται και το ορθολογικό μέρος της παρουσίασης ενός πολιτικού.

Αυτό το ορθολογικό μέρος στην περίπτωση του κ. Κασελάκη ακόμα ψαρεύει στα ρηχά. Δεν ξέρω τι θα κάνει στο τέλος. Και βέβαια αυτοί όλοι, οι οποίοι φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζουν στο να μην κάνει τίποτα γιατί είναι πεπεισμένοι ότι δεν μπορεί και γι’ αυτό δεν κάθονται δίπλα του.

Αυτοί που φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείτε έχουν ελπίδα ή θα ισχύσει για ακόμη μια φορά η ρήση Αβέρωφ όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος;

Κατ’ αρχάς ζούμε σε μια εποχή που η έννοια μαντρί πλέον έχει γκρεμιστεί. Δηλαδή το μόνο μαντρί το οποίο υπάρχει είναι η Νέα Δημοκρατία ή η κεντροδεξιά παράταξη.

Σε όλο το υπόλοιπο τοπίο δεν υπάρχουν πλέον κάγκελα ή πάσσαλοι, έχουν διαλυθεί. Αυτό κάποιος θα μπορούσε να το δει ότι σημαίνει και ευκαιρίες για κάποιους να φτιάξουν ένα καινούριο κόμμα, να πουν καινούρια πράγματα και πάει λέγοντας.

Αλλά εγώ δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό το θέμα. Ο κόσμος, και αυτό είναι ελεγμένο που σας λέω δεν είναι πολιτική ανάλυση, είναι ελεγμένο με έρευνες και στοιχεία, αναζητά σιγουριά και ασφάλεια.

Η λέξη αποστάτες με την οποία προσπαθούν να πλήξουν αυτούς που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια λέξη που πουλάει στην εποχή μας, που μπορεί να τους αφήσει ρετσινιά ή όχι;

Θα σας πω. Κατ’ αρχάς οι Έλληνες δεν είναι βλαμμένοι. Δεν είναι κάποια όντα υποδεέστερα που παρασύρονται από ατάκες. Ο πολίτης σήμερα, ακόμα κι αν του λες τη λέξη αποστάτες σκέφτεται. Αν αυτοί είναι τα 2/3 του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αποστάτες. Αν ήταν 3-4 άνθρωποι θα ήταν αποστάτες. Αν είναι όμως 13 δεν είναι αποστάτες. Σκεφτείτε ότι όταν έφυγε το 2015 τον Σεπτέμβρη ο Λαφαζάνης και άλλοι πολλοί, η λέξη αποστάτες δεν παίχτηκε στο μυαλό του απλού πολίτη. Δεν είναι όπως όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου κατηγορούσε με την ίδια λέξη τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Άρα λέτε ότι αυτό δεν θα τους βλάψει τόσο ως ρετσινιά;

Όχι, όχι. Αν δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι ενώνονται όλοι μαζί, έχουν έναν αρχηγό και πολύ συγκεκριμένες λύσεις που δεν τις εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, πώς θα αντιμετωπιστεί η ακρίβεια, γιατί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο τότε ο κόσμος δεν θα έχει τέτοια θέματα με αποστασίες.

Επί του πολιτικού τώρα, λένε πολλοί ότι μετά τις εκλογές αποκαλύφθηκε ότι ο κ. Κασσελακης δεν ξέρει τόσο καλά από πολιτική όσο νόμιζαν κάποιοι ότι ξέρει. Αυτό πως μπορεί να το βελτιώσει διαβάζοντας, γνωρίζοντας, μαθαίνοντας. Πώς μπορεί να λειτουργήσει αυτό;

Υπάρχουν δύο πράγματα εκεί. Το ένα είναι επικοινωνιακό που είναι πίσω από τη λέξη αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, που σημαίνει να κατέβει κάτω στον κόσμο και να αρχίσει να ακούει.

Το κάνει αυτό

Ναι, να ακούει γιατί ο μαγαζάτορας που έχει ένα μικρό μαγαζάκι που τον σταματάει του μιλάει με πραγματικό πόνο, με απλή γλώσσα, δεν του λέει η τετραγωνική ρίζα του 7 που έχετε βάλει στη φορολογία δεν δουλεύει. Άρα λοιπόν, αυτό θα μπορούσε να το αξιοποιήσει ως επιταχυντή κατανόησης, ενσυναίσθησης και γνώσης.

Από την άλλη μεριά, ναι, πρέπει να διαβάσει. Κυρίως όμως όχι τα οικονομικά, γιατί πιθανότατα τα ξέρει. Δεν ξέρει όμως τα οικονομικά της χώρας, ίσως τόσο καλά, τις δυναμικές των παικτών στη χώρα και το ποιος είναι πραγματικά ο Έλληνας πολίτης.

Διότι δεν μπορεί να βγάλει συμπέρασμα για τον σημερινό Έλληνα από τους Έλληνες της Αμερικής ή από την προσωπική του ζωή. Αλλά το κρισιμότερο πάνω και από αυτά τα δύο που σας είπα είναι η ομάδα η οποία θα καθίσει να σκεφτεί εξειδικευμένα γι’αυτά τα πράγματα, η οποία φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή, ακόμα κι αν υπάρχει, είναι ασυντόνιστη. Δεν βλέπω να παράγεται κάποιο έργο, κάποια σκέψη.

Ο Παύλος Πολάκης θα είναι πρόβλημα για τον κ. Κασελάκη θα έπρεπε να τον βάλει στην άκρη; Μπορεί να φτιάξει ένα καινούριο κόμμα κεντροαριστεράς, όπου μέσα θα είναι και ο κ. Πολάκης ή όχι;

Κοιτάξτε, μέχρις ενός σημείου ο κ. Πολάκης λειτουργούσε θετικά για τον κ. Κασσελάκη, διότι ήταν η επαφή του με την Ελλάδα και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ένας εγγυητής, αν θέλετε, γνώσης, διότι ο κ. Πολάκης ξέρει. Τώρα ο κ. Πολάκης καλείται να παίξει έναν ακόμα πιο δύσκολο ρόλο. Πρέπει να εξακολουθεί να είναι ο εγγυητής της γνώσης, των λειτουργιών του κόμματος και της δυναμικής των προσώπων όσο πιο αντικειμενικά μπορεί. Και από την άλλη μεριά πρέπει να ελέγξει τα προσωπικά του ξεσπάσματα και εκρήξεις. Πρέπει αυτό να το χαλιναγωγήσει ο κ. Πολάκης και μάλιστα του έχω στείλει μιντιακά στον αέρα δηλαδή, πάρα πολλά μηνύματα του κ. Πολάκη.

Ο κ. Πολάκης δεν είναι βλαξ. Είναι ένας ιδιαιτέρως ευφυής άνθρωπος και πολιτικός, πολύ πάνω από πολλούς πολιτικούς που έχει η χώρα. Ήταν ένας διαβασμένος νέος, ξέρει πράγματα και εν γένει το σύμπαν τον έχει προικίσει με κάποια δώρα σημαντικά.

Πρώτη φορά σας ακούω να μιλάτε με τόσο θετικά λόγια για τον Παύλο Πολάκη.

Ναι, θα σας πω γιατί έρχεται από πίσω το δύσκολο.

Αυτή την προίκα που έχει λοιπόν όλης αυτής της ευφυΐας, της δομημένης σκέψης τα χρωστάει πίσω στον κόσμο. Μέχρι στιγμής λοιπόν, δεν τα έχει επιστρέψει στον κόσμο όσο θα μπορούσε. Δεν δικαιούται λοιπόν ούτε να πει δεν με νοιάζει εμένα, τα παίρνω και φεύγω και πάω σε μια γωνία. Ούτε δικαιούται να πει εγώ θα τα βγάλω με τον τρόπο που θέλω εγώ και σε όποιον αρέσει. Πρέπει να τα αξιοποιήσει, να τα κάνει επένδυση με έναν τρόπο που να μπορεί να πιάσει τόπο.

Άρα ο Πολάκης για τον Κασσελάκη είναι συν ή πλην;

Ακόμα δεν μπορούμε να πούμε. Μπορεί να έχουν μια άλλη σχέση σε σχέση με αυτή που είχε ο κ. Πολάκης με τον κ.Τσίπρα. Μπορεί να έχουν αναπτύξει μια άλλη δυναμική και να μπορεί ο κ. Κασσελάκης να τον ηρεμεί, να τον καθίζει κάτω, να τον αξιοποιεί, να τον χαλιναγωγεί και να βγει ένα καλό πράγμα. Εάν δεν μπορέσει να το κάνει αυτό ο κ. Κασσελάκης, κάποια στιγμή τότε θα λειτουργεί ως μια συνεχή παρουσία δυναμίτη στην κεντρική κολώνα του κτιρίου.

Για να πετύχει από δω και πέρα ο κ. Κασσελάκης ποια είναι η συνταγή που πρέπει να ακολουθήσει;

Υπάρχει μια μαγική λέξη που έχει πει και εκεί ο Έλληνας κάτι προσπαθεί να ακούσει. Είναι το αδιαμεσολάβητο γύρω από αυτό πρέπει να χτίσει.

Χρησιμοποίησε προχθές μια ακόμα λέξη που έχει πάντα φόρτιση. Τους περίφημους νοικοκυραίους για τους οποίους έγινε πολλή συζήτηση τα προηγούμενα χρόνια. Και όταν άκουσε την κριτική την επόμενη μέρα είπε, «Δεν χαρίζω τους νοικοκυραίους στην δεξιά». Μπορεί να φτιάξει ένα κόμμα που θα περιλαμβάνει τους νοικοκυραίους της κεντροαριστεράς ή που θα πάρει τους νοικοκυραίους της κεντροδεξιάς στην κεντροαριστερά;

Ξέρετε η λέξη νοικοκυραίοι με ποια έννοια συνδέεται;

Με ποια;

Με την μεσαία τάξη; Που αν την έλεγε μεσαία τάξη, επειδή είναι σαν την τσίχλα που την έχεις μασήσει τόση πολύ ώρα που στο τέλος έχει γίνει σαν ένα κομμάτι πλαστικό, δεν θα πέρναγε. Με τη λέξη νοικοκυραίοι χτυπάει το νεύρο της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα.

Άρα σωστά την χρησιμοποίησε;

Εγώ νομίζω ότι σωστά τη χρησιμοποιεί. Και βεβαίως επειδή ξέρει ότι την απόλυτη αριστερά δεν μπορεί να την ξηλώσει από τους ανθρώπους που φύγανε από τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να ξηλώσει τους ανθρώπους που είναι από τη μεριά της κεντροδεξιάς.

Άρα μπορούμε να δούμε, αν τα καταφέρει ,μια κεντροαριστερά των νοικοκυραίων με αρχηγό τον Κασσελάκη.

Ναι αυτό είναι και αυτό μπορεί να δώσει για να υπάρχει αυτό το κόμμα ή αυτός ο χώρος. Η κεντροαριστερά των νοικοκυραίων.

Σε όλο αυτό το σκηνικό το ΠΑΣΟΚ τι ρόλο θα παίξει;

Το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει στη δεύτερη θέση δημοσκοπικά. Και μάλιστα το είχαμε προβλέψαμε στην έρευνα που κάναμε στο Open.

Το ΠΑΣΟΚ μέχρι πρότινος έκανε την απόλυτη εφαρμογή της λογικής του ώριμου φρούτου. Δεν κουνιέμαι, δεν αναπνέω. Δεν κάνω τίποτα και περιμένω το ψαράκι να έρθει σε μένα.

Τελικά αυτό λειτούργησε.

Όμως, επειδή το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή δεν έχει τη γοητεία που είχε επί Ανδρέα Παπανδρέου, δεν μπορεί να αναπτύξει επιτάχυνση, δεν είναι αμάξι φόρμουλα ένα, είναι τέσσερα επί τέσσερα.

Αυτή είναι ίσως η στρατηγική που μπορεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ να τραβάει. Τσούκου τσούκου και να ανεβαίνει, μέχρι ένα πρωί να φτάσει σε ένα ποσοστό που θα λέμε, ρε πότε έφτασε το ΠΑΣΟΚ εκεί. Ξέρουν ότι δεν είναι Φόρμουλα 1 είναι Παρίσι, Ντακάρ το ΠΑΣΟΚ.

Ο εχθρός του ΠΑΣΟΚ είναι ο Κασελάκης, ο Μητσοτάκης ή το καινούριο κόμμα που θα δημιουργηθεί.

Κανείς, ο εαυτός του. Γιατί ο κόσμος αναζητά λύση, αναζητά αντί Νέα Δημοκρατία, αναζητά το κουρασμένο του ΣΥΡΙΖΑ να ανανεωθεί, αναζητά έναν πόλο, να έχουμε αντιπολίτευση κτλ. Και έχει και ένα ιστορικό δεδομένο που θέλει να το θυμάται. Τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ των μεγάλων ημερών. Άρα λοιπόν το μόνο που χρειάζεται είναι να μην κάνει λάθη. Να προσπαθήσει να κερδίσει τον αγώνα με 1- 0.

Διαβάστε επίσης:

Κωνσταντόπουλος για ΣΥΡΙΖΑ: Πίσω από όλα αυτά που συμβαίνουν κρύβεται ο Αλέξης Τσίπρας (Video)

Δόμνα Μιχαηλίδου: Κοντινή μου φίλη έπεσε θύμα κακοποίησης, μπορεί να συμβεί σε όλες μας

Χαρίτσης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ διολισθαίνει συνεχώς στην απαξίωση» – Ηλιόπουλος: «Βαθιά συντηρητικές οι θέσεις Κασσελάκη»