ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ | Οταν οι γονείς γίνονται χούλιγκανς...

Ποιο είναι το πιο κακό είδος οπαδών στα γήπεδα του μπάσκετ; Οι φανατισμένοι γονείς, που όταν χάνουν τον έλεγχο, γίνονται οι χειρότεροι χούλιγκανς.

Δυστυχώς, οι μεγάλοι δεν παίρνουν το παράδειγμα από τα παιδιά τους. Διότι οι εκκολαπτόμενοι μπασκετμπολίστες είναι πολύ πιο πολιτισμένοι και συμπεριφέρονται σωστά, έστω κι αν οι δικοί τους κόποι παίζονται στα γήπεδα.

Οσα είδαμε τον τελευταίο καιρό στις τελικές φάσεις παίδων και εφήβων σε ΕΣΚΑ και ΕΣΚΑΝΑ

δείχνουν ότι το πρόβλημα με τους γονείς-οπαδούς είναι διαχρονικό και δεν πρόκειται ποτέ να αφήσει ήσυχο το μπάσκετ. Δεν αναφερόμαστε σε όλους, όμως δεν είναι και λίγοι όσοι κλέβουν την παράσταση στα γήπεδα.

Ποιος αθλητισμός και ποιοι ευ αγωνίζεσθαι; Η νίκη είναι πάνω απ' όλα. Οχι τόσο για τους μικρούς, αλλά για τους μεγάλους.

Στην ΕΣΚΑΝΑ έγινε καταγγελία ότι εμφανίστηκαν μέχρι και μπράβοι στα γήπεδα. Οτι φιλοξενούμενοι κλειδώθηκαν από τους γηπεδούχους σε αποδυτήρια. Οτι οι τουαλέτες των φιλοξενούμενων ήταν βρώμικες. Χώρια για τις ανακοινώσεις για τη διαιτησία. Και τα... μαχαιρώματα στο παιχνίδι Μίλωνας - Ολυμπιακός.

Στην ΕΣΚΑ έγιναν άλλα. Στο ματς του Παναθηναϊκού με τον Δούκα μπήκε στο γήπεδο ένας μπαμπάς παίκτη του Δούκα και όρμησε στον διαιτητή. Για να μην πούμε για τις ύβρεις. Δύο μέρες μετά, πήραν τη σκυτάλη οι γονείς του Παναθηναϊκού. Περίμεναν τους διαιτητές και τους την έπεσαν μετά από το ματς. Σε ένα παιχνίδι που τελείωσε με 16 πόντους διαφορά. Λίγο πριν, γονείς και συγγενείς αποδοκίμαζαν και ειρωνεύονταν παιδιά της αντίπαλης ομάδας. Φώναζαν στους διαιτητές επειδή διέκοψαν το ματς, την ώρα που έναν 16χρονος ήταν στο έδαφος με κτυπημένο το κεφάλι.

Και όλα αυτά τη στιγμή που οι πρωταγωνιστές, οι νεαροί παίκτες και οι προπονητές, δεν δημιουργούν προβλήματα, φεύγουν αγκαλιασμένοι από τα γήπεδα, οι ηττημένοι συγχαίρουν τους νικητές.

Δυστυχώς μία είναι η λύση στις μικρές κατηγορίες. Οι γονείς που δημιουργούν προβλήματα να μένουν μακριά από τα γήπεδα. Δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί υπάρχουν γονείς που βλέπουν μόνο τα παιδιά τους, δεν τους νοιάζει το μπάσκετ ή η ομάδα. Αντίπαλος γι αυτούς είναι ακόμα και ο συμπαίκτης του παιδιού τους... Είναι και προπονητές και διαιτητές στην εξέδρα. Τα γνωρίζουν όλα, έστω κι αν δεν ξέρουν τίποτα. Και είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι τη δική τους συμπεριφορά, θα πληρώσουν στο τέλος τα ίδια τα παιδιά τους.