2012 - ο Μετα-ψυχροπολεμικός κόσμος τελείωσε

Stratfor: Τι θα κρίνει το μέλλον της Ευρώπης - Αυτό είναι το "Σχέδιο της Γερμανίας"

Υπάρχουν περίοδοι όπου το διεθνές σύστημα υπόκειται σε ριζοσπαστικές μεταβολές σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η τελευταία τέτοια περίοδος ήταν το 1989-1991. Κατά την περίοδο αυτή, κατέρρευσε η Σοβιετική αυτοκρατορία, τελείωσε το «οικονομικό θαύμα» της Ιαπωνίας, υπεγράφη η Συνθήκη του Μάαστριχτ που δημιούργησε την σύγχρονη Ευρώπη, η Πλατεία Τιενανμέν καθόρισε την Κίνα ως μια οικονομία της αγοράς που κυριαρχείται από ένα αδιαμφισβήτητο Κομμουνιστικό Κόμμα, κ.ά. Τα θεμελιώδη στοιχεία του διεθνούς συστήματος μεταβλήθηκαν ριζοσπαστικά, αλλάζοντας τους κανόνες για τα επόμενα 20 χρόνια.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ευρωζώνη θα επιβιώσουν το 2012 και η χρηματοοικονομική κρίση της Ευρώπης θα σταθεροποιηθεί, προσωρινά τουλάχιστον.

Όμως, το Stratfor αναμένει την Ευρώπη να συνεχίσει την μακρά, οδυνηρή ολίσθησή της σε μια όλο και πιο βαθειά ύφεση. Αναμένει επιτάχυνση της εκροής κεφαλαίων από τις χώρες της ευρωπεριφέρειας καθώς οι επενδυτές στην Ευρώπη και αλλού θα χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο Ευρωπαϊκό σύστημα. Εκτιμά πως κατά διαστήματα θα αποσύρονται τα μέτρα χρηματοοικονομικής στήριξης προκειμένου να διατηρηθούν οι πιέσεις στις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν μέτρα λιτότητας, τα οποία θα οδηγήσουν σε οικονομικό πανικό και ακραία μεταβλητότητα.

Ωστόσο, η κινητήριος δύναμη πίσω από τις εξελίξεις στην Ευρώπη το 2012 θα είναι πολιτική, και όχι οικονομική. Η Γερμανία, βλέποντας ότι η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση δημιουργεί ευκαιρίες, χρησιμοποιεί την ανώτερη οικονομική της θέση προκειμένου να επιχειρήσει να αλλάξει την δομή της ευρωζώνης προς όφελός της.

Ο πυρήνας αυτής της προσπάθειας «μεταρρύθμισης» είναι να αυτοματοποιηθούν οι αυστηροί δημοσιονομικοί έλεγχοι σε όσες περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες γίνεται, τόσο στο πλαίσιο μιας νέας διακυβερνητικής Συνθήκης όσο και στο πλαίσιο του εθνικού Συντάγματος του κάθε κράτους-μέλους.

Κανονικά, θα προβλέπαμε αποτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος: Η παραχώρηση της αυτονομίας των προϋπολογισμών σε μια εξωτερική δύναμη θα ήταν η πιο δραματική θυσία της εθνικής κυριαρχίας ενός κράτους που έχει γίνει μέχρι τώρα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού πειράματος –μια θυσία στην οποία θα αντισταθούν σθεναρά οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Ωστόσο, οι Γερμανοί έχουν έξι πλεονεκτήματα-κλειδιά το 2012.
Πρώτον, υπάρχουν ελάχιστες εκλογικές αναμετρήσεις προγραμματισμένες για φέτος, ως εκ τούτου δεν θα ερωτηθεί και η άποψη του κοινού στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Από τις χώρες τις ευρωζώνης, μόνο η Γαλλία, η Σλοβακία και η Σλοβενία έχουν προγραμματισμένες εθνικές εκλογές. Από αυτές τις τρεις χώρες, η Γαλλία είναι μακράν η πιο κρίσιμη χώρα.

Η γαλλο-γερμανική συμμαχία αποτελεί τον πυρήνα του ευρωπαϊκού συστήματος και οποιαδήποτε σοβαρή ρήξη μεταξύ των δυο θα σήμαινε και το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν η Γερμανία κάνει συμβιβασμό για κάποια χώρα, αυτή θα ε