"HambemusPapa" στο Φεστιβάλ Κανών

Την εικόνα ενός πάπα που κυριεύεται από πανικό τη στιγμή που μετά την εκλογή του πρέπει να εμφανιστεί στο μπαλκόνι του Αγίου Πέτρου για να χαιρετίσει τους πιστούς, παρουσιάζει ο βραβευμένος το 2003 με το Χρυσό Φοίνικα των Κανών για την ταινία του "Το δωμάτιο του γιου", Ιταλός Νάνι Μορέτι στην ταινία του "HambemusPapa" ("Εχουμε πάπα"), που είδαμε σήμερα στο διαγωνιστικό τμήμα του 64ου κινηματογραφικού φεστιβάλ των Κανών.

Ο νέος πάπας που ακολουθεί μετά το θάνατο του προηγούμενου παθαίνει ξαφνικά τρακ, όπως ένας ηθοποιός (το θέατρο δεν απέχει και πολύ από το Βατικανό, μας λέει κάθε τόσο σε διάφορες σκηνές του ο Μορέτι), κι αποσύρεται στα δωμάτιά του, ενώ αργότερα καταφέρνει να βγει από το Βατικανό και να αναμιχθεί, σε μερικές από τις καλύτερες σκηνές τα ταινίας, με τον απλό λαό.

"Δεν θέλησα να φτιάξω μια πολιτική ταινία ούτε να πω πράγματα για το Βατικανό που ήδη γνωρίζουμε (σ.σ. εννοώντας την παιδοφιλία και τα οικονομικά σκάνδαλα που έπληξαν τελευταία το Βατικανό), αλλά να δώσω την εικόνα ενός πάπα που παθαίνει πανικό. Κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας", ανάφερε ο Μορέτι στη συνέντευξη Τύπου, που ακολούθησε την προβολή της ταινίας του. Αντίθετα, ο Μορέτι (που στο παρελθόν έχει κάνει κριτική σε πολλά επίκαιρα θέματα της σύγχρονης ιταλικής κοινωνίας) έφτιαξε, όπως ανάφερε στη συνέντευξη, ένα δικό του, "προσωπικό" Βατικανό. Ένα Βατικανό που μοιάζει με θέατρο, με τους Καρδινάλιους, τους υπαλλήλους και τους φρουρούς να παίζουν συνεχώς ρόλους για να εντυπωσιάσουν τους πιστούς και, βέβαια, να δυναμώσουν την πίστη τους στο θεό και, πάνω απ' όλα, την Καθολική Εκκλησία. Ο Μορέτι, άνθρωπος που, όπως ανάφερε δεν πιστεύει στη θρησκεία, χρησιμοποιεί την ιστορία του νέου πάπα (ένας εξαιρετικός Μισέλ Πικολί) για να δώσει μια ειρωνική εικόνα του Βατικανού και των ιεροτελεστιών του, μαζί και του Κονκλαβίου, όπου οι Καρδινάλιοι περνούν ώρες, συχνά και μέρες, σε αλλεπάλληλες ψηφοφορίες, μέχρι που να εκλέξουν τον νέο Ποντίφικα - παράδειγμα οι σκηνές με τους ψιθύρους των Καρδιναλίων που προσεύχονται στο θεό ζητώντας του να μην είναι αυτοί οι εκλεγμένοι ή εκείνες όπου, αναγκασμένοι να παραμένουν στο Βατικανό μέχρι που να εμφανιστεί ο πάπας, αρχίζουν να παίζουν διάφορα παιχνίδια, με απόγειο τις σκηνές με τον ψυχαναλυτή (ρόλο που ερμηνεύει ο ίδιος ο Μορέτι) να οργανώνει ένα τουρνουά βόλεϊ με τους Καρδινάλιους. Η ταινία μπορεί να μην είναι η καλύτερη του σκηνοθέτη της, έχει όμως το δικό του προσωπικό στιλ και την ερευνητική εκείνη ματιά που συναντάμε στις προηγούμενες ταινίες του ("EccedBombo", "Αγαπητό ημερολόγιο", "Το δωμάτιο του γιού", "Ο Καϊμάνος"). Αν είναι πάντως να πάρει κάποιο βραβείο αυτό το αξίζει ο Μισέλ Πικολί για την τόσο συγκρατημένη, σχεδόν συγκινητική, ερμηνεία του.