Διαμάχη επιβίωσης Βορρά και Νότου (1)

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΧΑΛΑΖΙΑΣ

«Η μεγάλη αβεβαιότητα» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ενός έργου που θα χαρακτήριζε την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη μας μετά την ανατροπή της μεταπολεμικής ισορροπίας, με πόλους τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τη Σοβιετική Ένωση ή έστω τη «Δύση» και την «Ανατολή». Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, την ένωση της Γερμανίας, τη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας του υπαρκτού σοσιαλισμού, καθώς και άλλες κοσμοϊστορικές εξελίξεις, όπως η «προκατασκευασμένη» κρίση και ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η σύγχυση είναι το χαρακτηριστικό του σημερινού κόσμου.
Το μεγάλο «σοκ» στον νομισματικό και οικονομικό τομέα που είχε επίκεντρο την Ευρώπη, δεν είναι μόνο ευρωπαϊκή υπόθεση και δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανένας την ενίσχυση του παραπαίοντος μέχρι τότε αμερικανικού δολαρίου, σε εποχή που οι ΗΠΑ θέλουν να πείσουν την ανθρωπότητα ότι είναι ικανές να ανταποκριθούν στον ρόλο του «παγκόσμιου ηγέτη» - και μάλιστα του μοναδικού. Πριν από λίγο καιρό, σε μια ανάλυση για την κατάσταση μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ και τις άλλες εξελίξεις, αναφέρονταν: «Τα πρώτα σημάδια της «νέας τάξης πραγμάτων» είναι ήδη ορατά. Σύμφωνα με την κατάσταση που διαμορφώνεται ύστερα από τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις των τελευταίων ετών, από τη μια πλευρά του χάρτη βρίσκεται το βόρειο ημισφαίριο, που μετά την πτώση του κομμουνισμού είναι ενωμένο υπό τη σκέπη των κανόνων της ελεύθερης οικονομίας. Πρόκειται για τη νέα αυτοκρατορία. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το νότιο ημισφαίριο, αυτό των νέων «βαρβάρων» - πας μη ανήκων στο Βορρά, βάρβαρος. Ανάμεσα στον αυτοκρατορικό βορρά και στον εκρηγνυόμενο πληθυσμιακά και κοινωνικά Νότο, βρίσκεται μια ενδιάμεση ζώνη, που προστατεύει την «αυτοκρατορία» από τον κόσμο των βαρβάρων. Τα όρια της αυτοκρατορίας του Βορρά τοποθετούνται στην Τουρκία ανατολικώς και στο Μεξικό δυτικώς. Η Μεσόγειος θάλασσα χωρίζει τον Βορρά από τη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή – που είναι η ενδιάμεση ζώνη. Δυο μέρες μετά το πραξικόπημα του Αυγούστου του 1991 στη Μόσχα, ένας δημοσιογράφος ζήτησε από τον πατέρα Μπους να κάνει ένα παραλληλισμό μεταξύ του Αυγούστου 1990 και του Αυγούστου 1991. Ο μπαμπάς Μπους απάντησε: «Το 1990 η ανθρωπότητα ξεσηκώθηκε εναντίον τη ιρανικής επιθετικότητας. Αυτή τη φορά η ανθρωπότητα υποστηρίζει τις δημοκρατικές δυνάμεις. Είναι κάπως διαφορετικό». Ας προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τη φράση του Αμερικανού προέδρου και πρώην αρχηγού της CIA. Η επέμβαση στα όρια της «ζώνης» δικαιολογείται από την αγωνία να μη πετύχουν τα σχέδια του «διεθνούς ταραξία» Σανταμ Χοσεϊν. Η έντονη διπλωματική ανάμιξη στα όσα ακολούθησαν το πραξικόπημα της Μόσχας οφείλεται στην επιθυμία να διατηρηθεί αρραγής η φιλελεύθερη δημοκρατική αυτοκρατορία στο Βορρά, που βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της ανάπτυξης. Για τον Μπους η σταθερότητα των ορίων αποτελεί γεγονός ύψιστης προτεραιότητας. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο η Ουάσιγκτον αντ