Για την Ελλάδα....

...Τα υπόλοιπα λέχθηκαν από την κα Πατουλίδου

Γράφει ο Δημήτρης Σκουτέρης - πολιτικός αναλυτής

Ειλικρινά, τι θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, τα πρόσωπα ή οι πολιτικές;
Τα πρόσωπα βέβαια είναι και φορείς συγκεκριμένων πολιτικών, είναι και φορείς συγκεκριμένων συμφερόντων (τα οποία συμφέροντα τους «άγουν και τους φέρουν» στις περισσότερες των περιπτώσεων) .
Στην ουσία, όμως, ενδιαφέρον έχουν οι πολιτικές. Οι πολιτικές όχι μόνον του σήμερα, αλλά και αυτές του αύριο. Θα μπορούσαμε να φαντασθούμε την θέση μας το 2020 ή και το 2030;
Ποιος από τους σημερινούς «πολιτικούς» στην Ελλάδα προγραμματίζει-σχεδιάζει με βάση το αύριο και όχι την «άμεση αντιμετώπιση του χρέους, των ελλειμμάτων, την σημερινή κατάσταση των αγορών»;
Ποιος έχει το καθαρό μυαλό να δει την Ελλάδα του 2020 ή και του 2030 και να παρουσιάσει το σχέδιο ΕΛΛΑΔΑ 2020 ? Ψιλά γράμματα θα αντιτείνει κάποιος, εδώ καιγόμαστε και εσύ μας μιλάς για το…2020.
Και όμως, μόνον αν «ξεφύγουμε», αν «δραπετεύσουμε» από το σήμερα θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε εποικοδομητικά, να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις, να τοποθετηθούμε απέναντι στα «γεγονότα» ορθολογικά και κυρίως ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα στρατηγικό σχέδιο όχι μόνον εξόδου από την κρίση, αλλά κυρίως σχέδιο για τη μελλοντική θέση της χώρας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Στο διαρκώς μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον οι σταθερές (με εξαίρεση τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές) έχουν πλέον τελειώσει. Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να θεωρηθεί σταθερά, ούτε το Ευρώ, αλλά ούτε και οι διάφοροι Υπερεθνικοί Οργανισμοί, ούτε τα λογής νομίσματα-οι αγορές-οι συμμαχίες.
Αντίθετα με τα θρυλούμενα, ακόμα και οι ταχύτατα αναπτυσσόμενες χώρες της BRICH (Βραζιλία-Ινδία-Κίνα), σύντομα θα βρεθούν και αυτές αντιμέτωπες με ογκώδη εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα.
Η επόμενη παγκόσμια κρίση είναι πλέον ορατή. Εκτιμώ, ότι θα είναι επισιτιστική και όχι μόνον χρηματοοικονομική.
Χρέος, λοιπόν, των πολιτικών-οικονομικών-κοινωνικών δυνάμεων, χρέος όλων μας, να διαμορφώσουμε αυτό το σχέδιο και για την αντιμετώπιση της κρίσης και κυρίως για τον επαναπροσδιορισμό της θέσης της χώρας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι με ορίζοντα τουλάχιστον 10ετίας.
Αν αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων υπάρχει ελπίδα….
Προαπαιτούμενο να δεσμευθούμε όλοι και για τη θέση της χώρας και για την πορεία της.
Προαπαιτούμενο να απαντήσουμε σε ερωτήματα:
- Παραμένουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με ποια σχέση?
- Ναι στην Ευρώπη των λαών, στην Ευρώπη της σύγκλισης και της συνοχής ή ναι στην Ευρώπη των τραπεζιτών-των αγορών-των διαφορετικών ρυθμών ανάπτυξης, του Γαλλογερμανικού άξονα ?
- Θέλουμε η Ελλάδα να γίνει Περιφερειακή δύναμη, ισότιμος Ευρωπαίος εταίρος ή ο ουραγός της Ευρώπης και όχι μόνον?
- Αναγνωρίζουμε, ως τον κύριο ζωτικό μας χώρο αυτό των Βαλκανίων και της Μεσογείου ή επιλέγουμε τον ρόλο του «καλού παιδιού», που αποδέχεται το ένα ράπισμα μετά το άλλο και το μεταφέρει στις πιο αδύνατες να αντιδράσουν κοινωνικ