Κάτι σοβαρό συμβαίνει με τις "καταθέσεις" Ελλήνων πολιτικών στις Ελβετικές (κι οχι μόνο) τράπεζες

Όλα δείχνουν ότι κάτι, σοβαρό, συμβαίνει με την υπόθεση των πιθανών καταθέσεων Ελλήνων βουλευτών σε ελβετικές Τράπεζες. Ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ζήτησε από τα κόμματα να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό για το που μπορούν να φθάσει ο έλεγχος για τυχόν καταθέσεις πολιτικών στο εξωτερικό.
Είναι προφανές ότι ο κ. Βενιζέλος ή γνωρίζει κάτι ή κάτι υποπτεύεται, αλλά δεν λέει τίποτα απ΄ όλα αυτά στον ελληνικό λαό, που υποτίθεται ότι πρέπει να μάθει την αλήθεια.
Σε συνδυασμό με όσα είπε ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, οι υπόνοιες πολλαπλασιάζονται. Τι είπε ο κ. Πατσάλνικος; Υπήρξαν, λέει, επαφές, προφανώς από τον ίδιο ή τον αρμόδιο αντιπρόεδρο, με την Τράπεζα της Ελλάδος και την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών για το θέμα, και τι αποφάνθηκαν οι Τραπεζίτες; Πρέπει, λένε, να τους εξουσιοδοτήσουν οι βουλευτές προκειμένου να γίνει έλεγχος από τις ελβετικές Τράπεζες, για τυχόν καταθέσεις Ελλήνων πολιτικών.
Και μόνο ο υπαινιγμός Βενιζέλου για τα κόμματα που δεν λένε την αλήθεια, είναι αρκετός για να δημιουργήσει, όχι απλά την αίσθηση, αλλά τη βεβαιότητα, ότι υπάρχουν, όντως, πολιτικοί που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό. Αλλά ο υπαινιγμός είναι μάλλον πιο δηλητηριώδης. Ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών υπαινίσσεται ότι πιθανώς να υπάρχουν στα κόμματα πολύ υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, μεταξύ αυτών που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, αλλά δεν θα είναι εύκολο να υπάρξει η συγκατάθεση των κομμάτων για να ερευνηθεί το θέμα, διότι, προφανώς, θα κατέρρεαν πολλά πολιτικά είδωλα και θα εμφανιζόταν γυμνή η αλήθεια για τον διαχρονικό χρηματισμό κομμάτων και στελεχών τους.
Ο υπαινιγμός του κ. Βενιζέλου θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αντιπερισπασμός, μόνο στην περίπτωση κατά την οποία η όλη υπόθεση θα τον αφορούσε.
Όσον αφορά στη δήλωση του Προέδρου της Βουλής, για να δοθούν εξουσιοδοτήσεις στις ελβετικές Τράπεζες υπάρχουν τα εξής, μεταξύ άλλων, ερωτηματικά:
Α. Πρόκειται για μια ειλικρινή προσπάθεια να μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει ή για μια προσπάθεια να κουκουλωθεί η υπόθεση;
Β. Γιατί ακολουθείται η γραφειοκρατική μέθοδος των εξουσιοδοτήσεων και δεν ακολουθείται μια άλλη μέθοδος πιο απλή; Γιατί, π.χ., ο αξιότιμος Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος, που μένει στο απυρόβλητο, δεν δίνει εντολή στις ελληνικές Τράπεζες να εφαρμόσουν το νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα; Τι προβλέπει ο νόμος; Πως όταν το ελληνικό δημόσιο ζητήσει να έχει τα στοιχεία των λογαριασμών όλων των Ελλήνων πολιτών, επομένως και των βουλευτών, είναι υποχρεωμένες να τα δώσουν.
Γ. Δεν θα ήταν πιο εύκολο και πιο αποτελεσματικό να βρεθούν οι λογαριασμοί των πολιτικών προσώπων και οι κινήσεις τους, αν το ζητούσε η Βουλή από τις ελληνικές Τράπεζες, αντί να μπλέκουμε με γραφειοκρατικές διαδικασίες, διακρατικού χαρακτήρα, που θα απαιτήσουν πολύ χρόνο;
Δ. Μήπως επελέγη η συγκεκριμένη διαδικασία ακριβώς γι αυτό το λόγο; Για να ξεχαστεί και η συγκεκριμένη υπόθεση μετά την παρέλευση κάποιου χρόνου; Και όπως είπε ο Κ. Μητσοτά