Με το αστέρι οδηγό...

Διαβάζουμε σε ενα σημερινό κείμενο: «Ανήκω στην κατηγορία (πλειοψηφία ίσως) αυτών που δεν είναι του εθιμοτυπικού. Λίγο πολύ το θεωρείς βαρετό. Έρχονται όμως στιγμές που αντιλαμβάνεσαι πως όσο και να χειροτερεύουν τα πράγματα, είναι καλό να νιώθεις πως έχεις πάντα κάποιους κοντά σου. Τα χρήματα πάνε κι έρχονται. Οι φίλοι και η οικογένεια μένουν. (Και ο σκύλος).
Αν λοιπόν πρέπει να κρατήσουμε επιτέλους κάτι από τα Χριστούγεννα, δεν είναι φυσικά η μανία καταναλωτισμού που μας πιάνει, αλλά η ανάγκη να βρεθούμε κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Γιατί ακόμα και όταν κάνεις ένα δώρο στον άλλον, δεν έχει σημασία το αντικείμενο, αλλά η χειρονομία και τα συναισθήματα.
Ας βγει και κάτι καλό από την παλιοκρίση λοιπόν. Καιρός δεν είναι;
* Η υπογράφουσα κατέληξε στα παραπάνω συμπεράσματα μετά το άδειασμα του τραπεζικού της λογαριασμού τις προηγούμενες δυο εβδομάδες.
** Η υπογράφουσα δεν νιώθει τύψεις για το παραπάνω άδειασμα, μιας και τα μισά χρήματα διατέθηκαν στην αγορά δώρων και μάλιστα πετυχημένων.
*** Η υπογράφουσα νιώθει τύψεις για το παραπάνω άδειασμα, μιας και τα (άλλα) μισά χρήματα διατέθηκαν για δώρα στον εαυτό της».
Επιπροσθέτως απο το i-R: Αυτές τις ημέρες, τις εξαιρετικά δύσκολες για την πατρίδα μας και το λαό μας, καλό είναι να προσευχηθούμε, για εμας και όλο τον κόσμο...Το "αστέρι της Βηθλεέμ" να μας δείξει το δρόμο της σωτηρίας και της λύτρωσης. Με απλά λόγια, το δρόμο της αισιοδοξίας που είναι ο δρόμος της δημουργίας και της ανάπτυξης...Το δρόμο τον ελληνικό.