Σάλος με τον Εφραίμ

Τον Οκτώβριο του 2009, στο τριμελές Εφετείο Κομοτηνής, διεξαγόταν η επαναληπτική δίκη η οποία αφορούσε τη Μονή Βατοπαιδίου και την πρόεδρο Εφετών κυρία Μαρία Ψάλτη. Η δικαστής κατηγορείτο για παράβαση καθήκοντος για τη μη έκδοση αποφάσεως του Πρωτοδικείου Ροδόπης, όπου εκδικαζόταν η αγωγή της Μονής Βατοπαιδίου κατά του Ελληνικού Δημοσίου και οι μοναχοί του Αγίου Ορους που κατηγορούντο για ηθική αυτουργία στο παραπάνω αδίκημα.

«Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολεμικής περιόδου, δέκα φορές μεγαλύτερο σε οικονομικό μέγεθος από το σκάνδαλο Κοσκωτά, που πλήγωσε την ελληνική κοινωνία, είχαν εμπλοκή μοναχοί κι ενέπλεξαν υπαλλήλους, δικαστή, υπαλλήλους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους». Έτσι χαρακτήρισε στην αγόρευσή του την υπόθεση του Βατοπαιδίου ο εισαγγελέας της έδρας Β. Φλωρίδης, στο Τριμελές Εφετείο Κομοτηνής.

Ο εισαγγελέας καταλόγισε δόλο στην κ. Ψάλτη, η οποία εξαφάνισε την απόφαση που έδινε την κυριότητα της λίμνης Βιστωνίδας στο Δημόσιο, και ζήτησε να κηρυχθεί ένοχη κατά το κατηγορητήριο, όπως και οι μοναχοί κ. Εφραίμ και Αρσένιος. Ο εισαγγελέας χαρακτήρισε ως κατάπτυστες τις δύο γνωμοδοτήσεις του 2002 που υποστήριζαν ότι το Δημόσιο δεν είχε κυριότητα στη Βιστωνίδα και κατηγόρησε ευθέως για μεθόδευση τη Μ. Ψάλτη.

Απευθυνόμενος προς το δικαστήριο ο κ. Φλωρίδης είπε πως είναι κατανοητό το ότι είναι δύσκολο να δικαστούν δικαστές, σημείωσε όμως πως «ο κόσμος που είναι εκεί έξω, περιμένει δικαιοσύνη. Η υπόθεση δεν είναι μόνο ποινική, αφορά ολόκληρη τη Δικαιοσύνη. Αν έτσι απονέμεται η δικαιοσύνη, να πάμε να κρεμαστούμε όλοι».

«Το κεντρικό πρόσωπο αυτού του σκανδάλου είναι η κυρία δικαστής, αν δεν υπήρχε αυτή η κυρία δεν θα υπήρχε σκάνδαλο Βατοπαιδίου, το δημόσιο θα ήξερε ότι είχε δικαιωθεί και δεν θα περνούσε στην ανταλλαγή των κτημάτων λίμνης κλπ», υποστήριξε ο εισαγγελέας που ανέπτυξε ένα πλήρες σκεπτικό, λέγοντας ότι σ' αυτή την υπόθεση εμπλέχθηκαν με ιδιαίτερους τρόπους προσέγγισης των μοναχών ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, πολιτικοί και δεν θα είχε αποκαλυφθεί τίποτα αν οι μοναχοί δεν είχαν αυτά τα υπερβολικά σχέδια. «Το Βατοπαίδι έχει μια μακρόχρονη ιστορία που δεν αμφισβητείται, αλλά δεν έχει σχέση μ' αυτά που γίνονται με την παρούσα ηγεσία, ούτε βαρύνει τους μοναχούς. Χωρίς να υπάρχει κάτι ουσιαστικό ήθελαν να πάρουν 27.000 στρέμματα δια τρόπων όχι νομίμων. Η γνωμοδότηση του 1998 τους αναγνωρίζει κυριότητα σε 1.632 στρέμματα, ενώ προέκυπτε θέμα προσδιορισμού από την επιτροπή αιγιαλού και παραλίας και η απόφαση ουσιαστικά ήταν η κεκρόπορτα των υπολοίπων αποφάσεων για να ακολουθήσουν οι δύο κατάπτυστες γνωμοδοτήσεις του 2002 που αναφέρουν ότι το δημόσιο δεν έχει κυριότητα επί των κτημάτων αυτών».

Ο κ. Φλωρίδης ήταν απόλυτος, λέγοντας, ότι «η Μονή πλήρωσε την απληστία της. Στόχος ήταν να πάρει σε χρόνο ρεκόρ τα ακίνητα τα οποία αντήλλαξε με τα καλύτερα φιλέτα στην Θέρμη, το Πανόραμα, το Ωραιόκαστρο την λίμνη Πλαστήρα. Ακούσαμε φούμαρα ότι θα κάνει γηροκομεία και μόλις πήραν τα χρήματα