Δήμαρχος Στροβόλου: Αρμένιοι πρόσφυγες να καλύψουν το εργασιακό κενό

Σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προέβη ο Δήμαρχος Στροβόλου, Ανδρέας Παπαχαραλάμπους, με αφορμή χτεσινή διάσκεψη Τύπου επαγγελματικών συνδέσμων και εργοδοτικών οργανώσεων, καθώς και βάσει της συζήτησης που διεξάγεται ενόψει σχετικής τροπολογίας που θα κατατεθεί στη Βουλή των Ελλήνων.

Αυτούσια η ανάρτηση του:

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση που διεξάγεται στην Ελλάδα με αφορμή την τροπολογία που θα κατατεθεί στη

Βουλή, σχετικά με την παραχώρηση νόμιμης άδειας διαμονής σε μετανάστες. Την ίδια ώρα, εκπρόσωποι επαγγελματικών συνδέσμων και των επαγγελματικών οργανώσεων στην Κύπρο οργάνωσαν διάσκεψη Τύπου για ενημέρωση περί των προβλημάτων που προκύπτουν από την έλλειψη προσωπικού στην οικονομία του νησιού μας. Επισημαίνοντας ότι υπάρχουν ανάγκες για περίπου 12 χιλιάδες υπαλλήλους, ζήτησαν να δοθούν λύσεις στις χρονοβόρες διαδικασίες για έγκριση των αιτήσεων εργαζομένων από τρίτες χώρες. Παράλληλα έγιναν αναφορές στην επιδείνωση της κατάστασης εξαιτίας της απόφασης της Κυβέρνησης για αλλαγή του διατάγματος που αφορά στην απασχόληση αιτητών ασύλου.

Δεν επιθυμώ να υπεισέλθω σε ανάλυση ούτε να εκφέρω στη φάση αυτή άποψη για μια πτυχή ενός τόσο σύνθετου ζητήματος όπως το μεταναστευτικό. Εξ αφορμής, όμως, της συζήτησης που γίνεται, και ιδίως εξαιτίας της επιχειρηματολογίας που εκφράζεται κυρίως γύρω από το εργατικό δυναμικό και τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας, θέλω να επαναφέρω στη δημόσια συζήτηση την εισήγηση που διατύπωσα στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου.

Εάν οι αρμόδιοι κρίνουν ότι η οικονομία της Ελλάδας (αλλά και της Κύπρου) χρειάζεται μη εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό για τη διεκπεραίωση εργασιών διάφορων τύπων, η πρώτη μας επιλογή θα πρέπει να είναι οι Αρμένιοι πρόσφυγες του Αρτσάχ. Βοηθώντας τους κατατρεγμένους αυτούς συνανθρώπους μας έχουμε την ευκαιρία να αναζωογονήσουμε πληθυσμιακά την ύπαιθρο και να ενισχύσουμε τον παραγωγικό μας τομέα με άτομα, των οποίων η πολιτισμική συγγένεια και το κοινό αξιακό υπόβαθρο αποτελούν εγγύηση για την ομαλή εγκατάσταση, συνύπαρξη και ενσωμάτωση στην κοινωνία μας.

Παραθέτω πιο κάτω απόσπασμα από όσα είχα γράψει στις 29 Σεπτεμβρίου 2023, μετά τις θλιβερές εξελίξεις στο Αρτσάχ:

«[…]Στον απόηχο όσων τραγικών παρακολουθούμε σήμερα, θεωρώ κατ’ αρχάς επιβεβλημένη την ίδρυση κυπριακής και αρμενικής Πρεσβείας στην πρωτεύουσα κάθε χώρας αντιστοίχως, ώστε να γίνεται καλύτερος συντονισμός μεταξύ των δύο κρατών που αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις. Περαιτέρω, ως προς τις άμεσες ανάγκες των εκτοπισμένων του Αρτσάχ, έχω ήδη εισηγηθεί με δημόσια ανάρτησή μου στα ΜΚΔ τη φιλοξενία στην Κύπρο αριθμού Αρμενίων που εγκαταλείπουν την περιοχή αυτές τις μέρες. Όπως πράξαμε πέρσι με τους Ουκρανούς πρόσφυγες, έτσι οφείλουμε να πράξουμε τώρα και για τον αδελφό λαό των Αρμενίων. Ούτως ή άλλως, η αρμενική κοινότητα αποτελεί συστατικό και σημαντικό στοιχείο της κυπριακής κοινωνίας. Είναι και από αυτήν την άποψη υποχρέωσή μας να φροντίσουμε για την ευημερία των προσφύγων του μαρτυρικού Αρτσάχ.

Σήμερα προχωρώ ακόμα ένα βήμα, εισηγούμενος την εγκατάσταση των Αρμενίων σε περιοχές της κυπριακής υπαίθρου που θα διαμορφωθούν ειδικά για τον σκοπό αυτό. Να ετοιμαστούν δομές σε κρατική περιουσία, σε κοινότητες εκτός των αστικών κέντρων, και να προσφερθούν στους πρόσφυγες υπό όρους που θα αποφασιστούν θεσμικά κατόπιν διαβούλευσης. Με τον συγκεκριμένο τρόπο θα βοηθήσουμε αφενός αυτούς τους ανθρώπους στις δύσκολες στιγμές που περνούν και αφετέρου θα δώσουμε νέα πνοή σε κοινότητες που έχουν παρακμάσει σε επίπεδο πληθυσμού και δραστηριοτήτων. Οι Αρμένιοι, φύσει βουνίσιος λαός, είναι γνωστοί για την εργατικότητα και την κοσμιότητά τους. Είμαι σίγουρος, λοιπόν, ότι θα αναζωογονήσουν την παραμελημένη ύπαιθρό μας, δίνοντας κίνητρο και σε άλλους συμπολίτες μας να επιστρέψουν σε περιοχές, στις οποίες θα υπάρχουν πλέον δυνατότητες επαγγελματικής δραστηριοποίησης. Κτυπούμε έτσι το φαινόμενο της αστυφιλίας που έπληξε ποικιλοτρόπως τον τόπο μας και πράττουμε αυτό που ορίζει η ιστορία και το αξιακό μας σύστημα σε τέτοιες περιπτώσεις. Έναντι ενός λαού με τον οποίον η μοίρα μας συνέδεσε μέσα στον χρόνο, σε τραγικές αλλά και σε δημιουργικές φάσεις της ιστορίας.

Με τη σκέψη στις κοινότητες που δημιουργήθηκαν στο ελληνικό κράτος μετά το ’22 και στους οικισμούς των προσφύγων μας του ’74. Και με την ευχή να είναι η τελευταία φορά που οι λαοί κουβαλούν την πατρίδα τους στην προσφυγιά…»