«Ποια τα οφέλη της Ρωσίας από την αναγνώριση της ΤΔΒΚ» (ΒΙΝΤΕΟ)

H τουρκική έκδοση της ιστοσελίδας Independent φιλοξενεί δηλώσεις του τούρκου ακαδημαϊκού Δρ Hasan Unal o οποίος επιχειρηματολογεί υπέρ της αναγνώρισης του ψευδοκράτους από την Ρωσία και γιατί θα πρέπει ψευδοκράτος και Τουρκία να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση στην παρούσα χρονική συγκυρία.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το άρθρο με τίτλο «Τι πρέπει να γίνει για την αναγνώριση της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου; Αναγνωρίζει η Ρωσία

H Ρωσία ήταν πάντα υπέρ μιας ομοσπονδιακής λύσης στην Κύπρο υπό την ομπρέλα ενός ενιαίου κράτους.  Αλλά όταν το σκεφτόμαστε από σήμερα, μια τέτοια λύση δεν είναι συμβατή με τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας.

Ας το σκεφτούμε, τι θα γίνει όταν αυτό το νησί μετατραπεί σε ενιαίο κράτος με οποιαδήποτε «λύση»;

Θα γίνει έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης .  Μάλιστα, εφόσον η Τουρκία θα πρέπει να δώσει τα χέρια με την Αμερική, την Αγγλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση για μια τέτοια λύση, το Κυπριακό Κράτος που θα δημιουργηθεί μετά από μια τέτοια λύση θα γίνει και αυτό μέλος του  ΝΑΤΟ .

Επομένως, για την Ρωσία που είναι πρόθυμη να ρισκάρει έναν μεγάλο πόλεμο για να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και μια Ρωσία που έχει ξεκινήσει έναν πολύ μεγάλο πόλεμο ενάντια σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, ένα κρίσιμο νησί όπως η Κύπρος, που έχει την ικανότητα να ελέγχει ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, είναι κρίσιμο. Γιατί να χαρίσει ένα κομμάτι γης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ;

Τι ωφελεί αυτό για τη Ρωσία;

Όταν μιλάμε ήδη για αυτό, η ρωσική ελίτ και οι ειδικοί στην εξωτερική πολιτική που παρακολουθούν αυτά τα ζητήματα επιβεβαιώνουν ότι αυτό συμβαίνει.

"Ναι. Αυτή είναι μια πολιτική του παρελθόντος", λένε. "Στη σημερινή συγκυρία, αυτό δεν βοηθά πλέον τη Ρωσία".

Επιπλέον, τις μέρες πριν από τον πόλεμο της Ουκρανίας και μετά τον πόλεμο, η Ελλάδα και οι Ελληνοκύπριοι έκαναν τα πάντα εναντίον της Ρωσίας.  Συμμετείχαν στις κυρώσεις, άνοιξαν τα εδάφη τους στη χρήση της Δύσης, όλες οι βάσεις στην Ελλάδα από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης χρησιμοποιούνται εναντίον της Ρωσίας…

Οι Ελληνοκύπριοι βρίσκονται σε πλήρη αντιρωσική πολιτική. Και για τον λόγο αυτό η Ρωσία τους  θεωρεί στην κατηγορία των εχθρικών κρατών.

Εδώ λοιπόν χρειάζεται μια πρωτοβουλία.

Εάν υπάρξει λύση ενός κράτους, που είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, θα είναι χάρη στη χειραψία της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που φαίνεται απίθανο.

Γιατί, όπως μόλις είπα, η ελληνική και η ελληνική πολιτική δεν το επιτρέπουν.

Τότε, η Τουρκία θα προσεγγίσει περισσότερο τον δυτικό κόσμο. Αυτό δεν θα λειτουργήσει για τη Ρωσία.

Επομένως, εδώ χρειάζεται μια νέα διαπραγμάτευση με τη Ρωσία. Με άλλα λόγια, η Ρωσία έχει επαρκείς λόγους να αναγνωρίσει την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.

Αυτό όμως δεν συμβαίνει αυτόματα. Αυτό χρειάζεται μια συμφωνία.

Αυτές τις μέρες που οδεύουμε προς μια ειρηνευτική συμφωνία στη Συρία, νομίζω ότι έχει δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον για να συζητηθεί το θέμα μεταξύ των δύο ηγετών.

Τι θα πάρει λοιπόν η Ρωσία από εδώ;

Μόλις ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, το ρήγμα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα συνεχίσει να βαθαίνει.

Δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερο όφελος για τη Ρωσία από αυτό.

Επιπλέον, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι γης όπως η Κύπρος θα αποτραπεί από το να γίνει έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον, θα αποτραπεί ένα σημαντικό κράτος όπως η Τουρκία, του οποίου η αξία εκτιμάται όλο και περισσότερο στον πόλεμο της Ουκρανίας για τη Ρωσία, να γίνει ένα μακρινό φυλάκιο του δυτικού κόσμου.

Άρα, λόγω αυτών, η Ρωσία αναγνωρίζει την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου;

Ναι, το γνωρίζουν.

Αυτά είναι πολύ στρατηγικά συμφέροντα. Και θα ήταν χρήσιμο να εργαστούμε για τη Ρωσία από αυτή την άποψη.

Ως εκ τούτου, οι εκκλήσεις για αναγνώριση της ΤΔΒΚ είναι σωστές.

Όμως, όπως είπα, η αναγνώριση της ΤΔΒΚ δεν θα γίνει από μόνη της.

Χρειαζόμαστε ξεχωριστές πολιτικές για κάθε χώρα.

Νομίζω ότι μια τέτοια πολιτική στη Ρωσία θα αποφέρει επίσης αποτελέσματα.

Τουλάχιστον, ως αποτέλεσμα των συνομιλιών μου με τη ρωσική ελίτ, των συναντήσεών μου με δημοσιογράφους και του ενδιαφέροντος για τις συνεντεύξεις μου που δημοσιεύτηκαν στον ρωσικό Τύπο, μπορώ να δω ότι αυτό είναι δυνατό στην πράξη.