Μη μιλάς για συναστρίες

Οι σχέσεις μας δεν είναι παρά ένας καθρέφτης της ψυχής μας, των όσων δηλαδή περιγράφονται και διαδραματίζονται στο δικό μας ωροσκόπιο

Το θέμα των σχέσεων -και δη των ερωτικών- είναι βέβαια ένα από τα πιο διαχρονικά κι αγαπημένα μεταξύ των φαν της αστρολογίας. Και με την αμέριστη συνδρομή του διαδικτύου που άνοιξε διάπλατα την πρόσβαση στην πληροφόρηση, το πράγμα γίνεται ολοένα και πιο σύνθετο, αφού από την εποχή του κλασικού, όσο και απλοϊκού «ο Κριός ταιριάζει με τον Λέοντα και τον Τοξότη» έχουμε φθάσει -και σωστά- να μιλάμε για συναστρίες, για Αφροδίτη, Άρη, Σελήνη, Ωροσκόπο, οίκους

κι ότι ακόμη συγκαταλέγεται στο αστρολογικό κεφάλαιο των σχέσεων. Έτσι λοιπόν παρότι δίκην εμπορικότητας οι «εύπεπτες» ζωδιακές (Ηλιακές) συνταγές εξακολουθούν κατ' ανάγκη να βρίσκονται στον αφρό της αρθρογραφίας, σταδιακά έχει δημιουργηθεί ένα «ειδικό» κοινό, διόλου ευκαταφρόνητο ως προς το πλήθος, που γνωρίζει ...απίθανες για τον κοινό νου λεπτομέρειες, όπως τρίγωνα, τετράγωνα και συνόδους που «κολλάνε» μεταξύ τους δύο άτομα ή αντίθετα απειλούν να στείλουν την σχέση τους στο... πυρ το εξώτερον!

Και να οι αναλύσεις, να και τα προοδευτικά για να διαπιστώσουμε αν υπάρχει «στεφάνι», «κρεβάτι» ή «τρίτο πρόσωπο».

Όμως, σε όλο αυτό το πανηγύρι των συμβατών ή ασύμβατων συγκρίσεων θέσεων και όψεων, δεν πρέπει να μας διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια. Το ότι δηλαδή ουσιαστικά οι σχέσεις μας δεν είναι παρά ένας καθρέφτης της ψυχής μας, των όσων δηλαδή περιγράφονται και διαδραματίζονται στο δικό μας ωροσκόπιο. Και κατ' επέκταση, το πρώτο βασικό ερώτημα σε μια υπό εξέταση συναστρία είναι: Ταιριάζουμε με τον εαυτό μας;

Κινούμαστε δηλαδή πάνω σε έναν άξονα πραγματικά δικό μας, που περιλαμβάνει τις δικές μας επιθυμίες και τάσεις ή μήπως πασχίζουμε να επιβεβαιώσουμε τις προσδοκίες που κάποιοι άλλοι (συνήθως η οικογένεια και η κοινωνία) μας φόρτωσαν;

Γιατί μια πολύ σημαντική παράμετρος είναι το τι ...μυαλά κουβαλάει ο καθένας μας στο θέμα των σχέσεων, τι πεποιθήσεις έχει δηλαδή και το κατά πόσο «εκπαιδευμένος» είναι τελικά να ζει αρμονικά με έναν άλλον άνθρωπο, όχι επειδή «έτσι πρέπει» ή «έτσι κάνουν όλοι» αλλά με βάση τις πραγματικές προσωπικές του ανάγκες.

Αν δεν λύσουμε τις αντιφάσεις που όλοι έχουμε και τα πιο «ακανθώδη» ζητήματα σε αυτό το επίπεδο, είτε αυτά που εδρεύουν στα βιώματα της παιδικής μας ηλικία, είτε τις ιδιαιτερότητας της δικής μας ψυχοσύνθεσης, είναι ίσως μάταιο να αναζητούμε μια «καλή» συναστρία, αφού κάθε εν δυνάμει συμβατότητα, λειτουργώντας σε ένα ανισόρροπο ή ανεπεξέργαστο ψυχικό περιβάλλον, θα εξελιχθεί γρήγορα είτε σε μια μουσειακή ανάμνηση, είτε σε ...καταστροφή!

Οι θεωρούμενες ως συμβατές ή «must» συνθήκες σε μια συναστρία (για παράδειγμα οι όψεις ανάμεσα στα Φώτα των δύο ωροσκοπίων ή την Αφροδίτη και τον Άρη) δεν είναι παρά ανοικτά κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των δύο ανθρώπων, που διευκολύνουν την «αγκίστρωση« τους. Και βέβαια είναι καλό να υπάρχει αυτή η ενεργειακή πρόσβαση-ανταπόκριση, όμως τελικά τι περι