Άσκηση και Διαβήτης

Η καθιστική ζωή μαζί με την παχυσαρκία και τη βιολογική γήρανση αποτελούν τους κύριους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση του διαβήτη τύπου ΙΙ.Μάλιστα, η μελέτη των διατροφικών συνηθειών και της φυσικής δραστηριότητας 1480 ατόμων με διαβήτη τύπου 2 που συμμετείχαν σε μια μεγάλη Αμερικάνικη επιδημιολογική μελέτη μεταξύ 1988 και 1994 έδειξε ότι η πλειοψηφία των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 κατανάλωναν δίαιτα υψηλή σε κορεσμένο λίπος και σχεδόν το ένα τρίτο αυτών δήλωσαν καθόλου φυσική δραστηριότητα, ενώ το 38% των ατόμων έκαναν καθιστική ζωή.Έχει προταθεί πως η συστηματική φυσική δραστηριότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος πρόληψης αλλά και θεραπείας του διαβήτη τύπου 2 μιας και βελτιώνει τη δράση της ινσουλίνης και ρυθμίζει καλύτερα τη γλυκόζη. Είναι γνωστό πως η μυϊκή συστολή κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας αυξάνει την πρόσληψη γλυκόζης από τους μυς.Μπορεί η φυσική δραστηριότητα να εμποδίσει την εμφάνιση του διαβήτη; Μια μελέτη σε 41837 γυναίκες ηλικίας 55-69 ετών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, ΗΠΑ, έδειξε ότι τα υψηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας μείωσαν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 κατά 50%. Μια άλλη μελέτη σε 5990 άντρες αποφοίτων του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, ΗΠΑ, ηλικίας 45-55 ετών, έδειξε ότι το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας είναι αντίστροφα συνδεδεμένο με τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.Ιδιαίτερα στους άντρες σε υψηλό κίνδυνο παρατηρήθηκε 6% μείωση του κινδύνου για κάθε 500 θερμίδες που ξόδευαν κατά τη διάρκεια άσκησης. Τέλος μια μελέτη, με ιατρούς, ηλικίας 40-84 ετών, έδειξε ότι όσοι ασχολούνται με έντονη φυσική δραστηριότητα τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα είχαν 29% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης του διαβήτη κατά τη διάρκεια 5 ετών παρακολούθησης συγκριτικά με εκείνους που δεν απασχολούνται με έντονη φυσική δραστηριότητα.Σε μια από τις μεγαλύτερες κλινικές μελέτες που έγινε στις ΗΠΑ σε 27 ιατρικά κέντρα, 3234 άτομα που δεν είχαν χαρακτηριστεί ακόμα ως διαβητικοί, αλλά είχαν υψηλότερα του φυσιολογικού επίπεδα σακχάρου, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: στην ομάδα ελέγχου (οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα), στην ομάδα που πήρε ένα κλασσικό αντιδιαβητικό φάρμακο (μετφορμίνη) και στην ομάδα παρέμβασης στους οποίους ζητήθηκε να αλλάξουν τις συνήθειές τους όσον αφορά την φυσική δραστηριότητα και τη διατροφή τους.Πιο συγκεκριμένα τους ζητήθηκε να ασκούνται για τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα και να ακολουθούν μια δίαιτα χαμηλή σε λίπος και θερμίδες με στόχο μια απώλεια βάρους της τάξεως του 7%. Τα άτομα που βελτίωσαν τα επίπεδα της φυσικής τους δραστηριότητας και τη διατροφή τους είχαν καλύτερη εξέλιξη του διαβήτη τύπου 2 κατά 39% και 58% σε σύγκριση με τα άτομα που έπαιρναν μόνο ένα κλασικό διαβητικό φάρμακο ή τα άτομα που δεν έκαναν τίποτα, αντίστοιχα.Φαίνεται λοιπόν πως η φυσική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει το σχετικό κίνδυνο εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2. Πιο συγκεκριμένα, φυσική δραστηριότητα μέτριας έντασης διάρκειας 4 ώρες την εβδομάδα είναι αρκετή για να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβ