Δικαιουλάκος: «Ο αθλητισμός ενώνει»

Ο τεχνικός της πρωταθλήτριας Τουρκίας, Φενέρμπαχτσε, Τζώρτζης Δικαιουλάκος, μίλησε για την κατάκτηση του τίτλου, αλλά και για τις αντιδράσεις των… γειτόνων προς το πρόσωπό του.

«Όταν δέχτηκα την πρόταση, άρχισα να το σκέφτομαι πολύ. Δεν είναι και τόσο εύκολο για έναν Έλληνα να μπει στη διαδικασία αυτή. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση όμως. Η Φενέρ ήταν από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες, ενώ το τουρκικό πρωτάθλημα είναι το καλύτερο της Ευρώπης. Η απόφαση δεν ήταν δύσκολη, λοιπόν. Και την έκαναν εύκολη και οι φίλοι και οι δικοί μου άνθρωποι οι οποίοι μου έλεγαν να το δοκιμάσω.

Στην αρχή είχα την εντύπωση ότι ο κόσμος της Φενέρ ίσως να έχει περίεργες αντιδράσεις. Δεν είχε, όμως. Με δέχτηκαν. Όσο προχωρούσε ο καιρός και κάναμε νίκες τόσο πιο πολύ με αποθέωναν στο γήπεδο. Φώναζαν ρυθμικά το όνομά μου. Είναι σπουδαίο πράγμα αυτό και δείχνει ότι ο αθλητισμός ενώνει. Με πλησίαζαν και μου έλεγαν: ‘Δεν είσαι Τούρκος, αλλά είσαι δικός μας’. Είναι σπουδαίο να βιώνεις τέτοια συναισθήματα και τέτοιες αντιδράσεις. Είμαι χαρούμενος που πήρα την απόφαση να έρθω στην ομάδα αυτή», δήλωσε στο «Goal» ο Έλληνας τεχνικός.

Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, σχολίασε και το γεγονός πως ο Ηλίας Ζούρος είναι και εκείνος στην Τουρκία και την Εφές: «Χάρηκα πολύ που ο Ηλίας ήρθε στην Εφές. Είμαστε συνέχεια μαζί. Μάλιστα πάντα είμαστε ο ένας στο παιχνίδι του άλλου. Κάποιος θα έλεγε ότι ο Ηλίας Ζούρος είναι ο μόνος μου φίλος εδώ. Έχω κι άλλους όμως. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα οι Έλληνες της Πόλης στάθηκαν στο πλευρό μου. Και δεν είναι μόνοι αυτοί. Εδώ έχει και πολλούς μουσουλμάνους από τη Θράκη, τη Ρόδο, την Κω. Στο πρόσωπο μου βρήκαν έναν γνωστό. Έναν φίλο από την Ελλάδα όπου είχαν ζήσει. Και έτσι κάνουμε παρέα με πολλούς από αυτούς».

Ο τεχνικός της Φενέρ, τόνισε για το μέλλον του: «Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στην Τουρκία και θα μείνω εδώ και του χρόνου, καθώς με τη Φενέρ είμαστε μια ανάσα πριν από τη συμφωνία. Είναι όμορφα εδώ και ο κόσμος είναι πολύ φιλικός. Δεν νιώθω ξένος. Έχω περάσει από πολλές χώρες. Σε όποιον τόπο κι αν είμαι έχω μάθει να προσαρμόζομαι και να κάνω τη δουλειά μου. Μα θέλω να γυρίσω κάποια στιγμή στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει ωραιότερη χώρα! Βέβαια, έτσι όπως είναι τα πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ, που μαστίζεται κι αυτό από οικονομική κρίση, το βλέπω δύσκολο να γυρίσω για την ώρα».