Η θαυμαστή ειλικρίνεια ενός σοβαρού επαγγελματία

Ο… γκρινιάρης (γενικώς) εγώ, έχω λίγα κολλήματα, λίγα «εκ των ων ουκ άνευ» όταν, εξ επαγγέλματος ή και ως θεατής, παρακολουθώ αθλητισμό. Ένα απ’ αυτά είναι το να υπάρχουν στις ομάδες… κανονικοί προπονητές. Με την πλήρη έννοια της λέξης. Ούτε λύσεις «ανάγκης», ούτε «νεαροί, φερέλπιδες», ούτε «βαπτισμένοι», ούτε «μαθητευόμενοι», ούτε περιπτώσεις που αποτελούν, ολοφάνερα «το μη χείρον».

Είναι ακλόνητη πεποίθησή μου ότι ο καλός προπονητής, ο προπονητής που μπορεί να συνδυάσει σωστά το σύνολο των χαρακτηριστικών που απαιτεί η θέση του (σοβαρότητα, κατάρτιση, ευστροφία, κοουτσάρισμα, καλή

και αποτελεσματική διαχείριση του ψυχολογικού κομματιού του παιχνιδιού) αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο για μια ομάδα. Όπως και ότι, αντίστοιχα, ακόμη και ο απλά μέτριος σε όλα τα πιο πάνω, αποτελεί μια κρυφή πληγή, που επιφέρει περισσότερα δεινά απ’ όσα φαίνονται –αν και, ακόμη και αυτά δεν είναι λίγα…

Γι’ αυτούς τους λόγους, θα έχετε διαπιστώσει ότι από την αρχή της σεζόν, η γενική και παγιά μου θέση απέναντι στον Φερέιρα είναι ότι συνιστά μια επιλογή πρώτης γραμμής για τον Παναθηναϊκό και ότι σ’ εκείνον οφείλεται κατά μέγα μέρος το γεγονός ότι η ομάδα φιγουράρει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας σε μια χρονιά που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν γεμάτη μόνο με… άλλοθι για το γιατί θα ήταν (το πολύ) δεύτερη!

Ο Πορτογάλος είναι ένας άνθρωπος με γνώση, εμπειρία, σαφέστατες ικανότητες και στην προπόνηση και στα αποδυτήρια και στο κοουτσάρισμα, αλλά πάνω απ’ όλα αυτό που εκτιμώ σ’ εκείνον είναι ότι είναι ρεαλιστής και «κοσμοπολίτης» στη λογική του. Όταν θα δει κάτι στραβό, θα το πει. Όταν του ζητήσουν να υποσχεθεί ό,τι δεν μπορεί να υποσχεθεί, δεν θα το κάνει. Όταν δικαιούται εύσημα, θα τα μοιραστεί. Κι όταν του αναλογούν ευθύνες, τις αναλαμβάνει μόνος του.

Χάρηκα, λοιπόν, ιδιαιτέρως που όπως ο ίδιος αποκάλυψε στα Μέσα της πατρίδας του (αλλά και ο πρόεδρος της ομάδας παραδέχθηκε εμμέσως χθες στο ραδιόφωνο του Sentra), ο Παναθηναϊκός του έχει ήδη κάνει πρόταση ανανέωσης της συνεργασίας τους. Δείχνει εκ μέρους της διοίκησης μια πολύ ακριβή αποτίμηση των ως τώρα πεπραγμένων –και συγχρόνως μια προνοητικότητα αλλά και μια ορθή στάση απέναντι (απαραίτητη) στην κατανομή ρόλων στην ομάδα.

Κάπου εδώ, όμως, τα… πολύ ωραία τελειώνουν αναγκαστικά. Διότι (ακριβώς επειδή είναι ρεαλιστής, ειλικρινής και πολύ συνεπής επαγγελματίας), ο Φερέιρα, αφού παραδέχθηκε ότι πρόταση έχει, δεν κρύφτηκε και ως προς το γιατί δεν έχει ακόμη απαντήσει θετικά. Αν και γνωρίζει, βεβαίως, ότι όλα μαθαίνονται και θα μπορούσε να «χαϊδέψει» αυτιά, ο Πορτογάλος ήταν σαφής και ξεκάθαρος.

Μίλησε για την αβεβαιότητα, για το γεγονός ότι ο πρόεδρος είναι «υπηρεσιακός» εδώ και μήνες, για την απουσία, πλέον, τεχνικού διευθυντή, για την πραγματικότητα που, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, δεν επιτρέπει σε κάποιον να θεωρήσει δεδομένες τις υψηλές προοπτικές… Μια συνέντευξη χωρίς «μα και μου», ενός ανθρώπου που τιμά τη θέση και το όνομά του στο χώρο.

Και που, αν όσα λέει στενοχωρο