Ο άσος στο μανίκι του Μπόλονι

Όσο πλησιάζει ο αγώνας με την Ουντινέζε, τόσο και μεγαλώνει η απορία μου για το τι μπορεί να κάνει ο Λάσλο Μπόλονι για να καλύψει τα κενά που έχει σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι.

Για τον ΠΑΟΚ είναι σημαντικό για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα, παίρνει σημαντικές ανάσες το κοινό του, όταν η ομάδα παίζει στην Ευρώπη. Ξεφεύγει από τη μιζέρια πρώτον της καθημερινότητάς του και δεύτερον του ελληνικών διοργανώσεων.

Από εκεί και πέρα,

το ένα εκατ. ευρώ αυτή τη περίοδο, δεν είναι καθόλου άσχημα να προστεθεί στα φετινά έσοδα, αφού μέχρι στιγμής μόνο μειώσεις υπάρχουν, σε σχέση με πέρυσι. Αν περάσουμε, θα είναι η πρώτη φορά φέτος που θα έχει συμβεί μία παραπάνω οικονομική υπέρβαση, σε σχέση με την περυσινή σεζόν. Η χασούρα δεν καλύπτεται, αλλά με τα μειωμένα μπάτζετ που κυκλοφορούν, το ένα εκατ. ευρώ είναι βάλσαμο.

Τέλος, οι νεαροί κυρίως παίκτες της ομάδας, αναμένεται να πλασαριστούν εξαιρετικά στην ευρωπαϊκή αγορά μέσα απ’ αυτή τη διάκριση. Κακά τα ψέματα, με εγχώριες διακρίσεις, χρηματιστηριακή αξία δεν παίρνεις.

Αν ο ΠΑΟΚ καταφέρει να περάσει στην επόμενη φάση, δεν έχει να αντιμετωπίσει κάποιο μεγαθήριο. Η Άλκμααρ είναι το φαβορί που είναι, πολύ συνετή και καλοδουλεμένη ομάδα, ενώ αν τελικά περάσει η Άντερλεχτ, είναι μία πολύ ποιοτική ομάδα με διακυμάνσεις, όμως, στην απόδοσή της. Καλύτερες ομάδες από τον ΠΑΟΚ είναι, αλλά όχι τόσο, ώστε να είμαστε καταδικασμένοι σε αποκλεισμό.

Κακά τα ψέματα, η Ουντινέζε είναι μία ομάδα πολύ καλύτερη από αυτές που ακολουθούν. Ξεκάθαρα περισσότερο αθλητική, καλύτερη στο κομμάτι των ποιοτικών χαρακτηριστικών, απλά σε μομέντουμ μέτριο έως κακό.

Ο Μπόλονι κατανοώ απ’ αυτά που μαθαίνω πως ετοιμάζει ένα τρικ που έχει στοιχεία που μπορούν να δώσουν στον ΠΑΟΚ το κάτι παραπάνω.

Με τα ελάχιστα όπλα που του έχουν απομείνει, σκοπεύει να ετοιμάσει ένα σχήμα με τον Κρέσιτς κάτω από τα δοκάρια, τους Σνάουτσνερ, Τσιρίλο, Μαλεζά και Σταφυλίδη στην άμυνα, τους Λαζάρ - Γκαρσία αμυντικά χαφ, τους Σαλπιγγίδη - Λίνο εξτρέμ, τον Κλάους στη κορυφή της επίθεσης και βέβαια, η θέση που μένει κενή είναι αυτή του επιτελικού. Γι’ αυτή, προορίζεται ο Γιώργος Γεωργιάδης.

Τον παρατήρησα κυρίως στον αγώνα με την Ουντινέζε, εκεί όπου η μπάλα έκαιγε για τα καλά. Δεν το κατάλαβα τόσο καλά σε πραγματικό χρόνο, αλλά όταν επέστρεψα και είδα τον αγώνα σε επανάληψη στο συνδρομητικό. Πλην του Λαζάρ, ο μοναδικός παίκτης του ΠΑΟΚ που δεν έτρεμε όταν έπαιρνε την μπάλα ήταν αυτός, δεν την πούλησε, έψαχνε πάντα να κάνει το σωστό, απλά ήταν αδύνατο να απειλήσει.

Ίσως ως επιτελικός μπορεί να δώσει στοιχεία σε επίπεδο κατοχής μπάλας, αλλά και επιθετικότητα αφού από τη φύση του σαν παίκτης ψάχνει το γκολ ή την ασίστ.

Επίσης δεν υστερεί τακτικά, κυνηγάει τον παίκτη που έχει χρεωθεί και στη προκειμένη περίπτωση αυτός είναι ο Πιατζέντσα που η αλήθεια είναι πως δεν δέχτηκε την πίεση που θα έπρεπε στον πρώτο αγώνα.

Νομίζω πως ο Μπόλονι αυτό θα κάνει, αν και δεν έχει δείξει τίποτα στις προπονήσεις