«Ο θείος μου, Λεωνίδας Ανδριανόπουλος» (photos)

Ο Στέλιος Ανδριανόπουλος, εγγονός του αδελφού του Λεωνίδα Ανδριανόπουλου, Στέλιου και ο μοναδικός από τους απογόνους της θρυλικής οικογένειας, που παίζει ποδόσφαιρο, μίλησε στο Onsports για τον εκλιπόντα «θρύλο» του Ολυμπιακού.

Το τελευταίο αντίο δόθηκε στον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο το μεσημέρι της Πέμπτης (27/10) και ο Ολυμπιακός μπαίνει σε νέα

Το Onsports βρέθηκε στην κηδεία του θρύλου του Ολυμπιακού και συνάντησε τον μοναδικό απόγονο των αδελφών Ανδριανόπουλων που παίζει ποδόσφαιρο και συνεχίζει την παράδοση της οικογένειας, που είναι ρητά συνυφασμένη με την ιστορία του Ολυμπιακού.

Ο λόγος για τον εγγονό του αδελφού του Λεωνίδα Ανδριανόπουλου, Στέλιου που έχει πάρει και το όνομά του. Ο Στέλιος Ανδριανόπουλος μας φιλοξένησε στο πατρικό του παππού του, όπου μοιράστηκε μαζί μας τις αναμνήσεις του από τον θείο του Λεωνίδα, ενώ μας έδειξε και κάποιες φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του παππού του.

-Τι σημαίνει για εσένα το όνομα Ανδριανόπουλος;

«Είμαι πολύ περήφανος για το συγκεκριμένο όνομα. Είναι ένα τεράστιο όνομα, τόσο για την ιστορία του ποδοσφαίρου, όσο και του Πειραιά, αλλά και του Ολυμπιακού».

-Ποια ήταν η δική σου σχέση με τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο; Ποια λόγια του θυμάσαι περισσότερο;

«Η σχέση μας ήταν πολύ καλή. Άλλωστε, είμαι ο εγγονός του αδερφού του, Στέλιου. Με ένιωθε σαν εγγονό του και τον ένιωθα σαν παππού μου. Θυμάμαι συγκεκριμένα όποτε με έβλεπε μου έλεγε: «Στελάρα, είσαι ο μόνος από την οικογένεια που παίζει μπάλα. Άντε πάρε την ελευθέρας σου να σε πάω στον Ολυμπιακό. Γιατί παίζεις στον Εθνικό; Στον Ολυμπιακό πρέπει να παίζεις εσύ». Δεν ξέρω αν ήταν το… άχτι του να με δει με την φανέλα του Ολυμπιακού αλλά μου το έλεγε συχνά. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο από όλα όμως ήταν το ότι μου εξιστορούσε πολλά για τον Πειραιά, τον Ολυμπιακό και διάφορες άλλες στιγμές της ζωής του. Εγώ για εκείνον ήμουν ο «Στελάρας», όπως δηλαδή φώναζε τον αδελφό του, που ήταν παππούς μου».

-Και γιατί δεν έγινε αυτή η κίνηση και δεν έπαιξες στον Ολυμπιακό;

«Δεν έτυχε. Εγώ από την πλευρά μου δεν ήθελα να εκμεταλλευτώ το όνομα του Ανδριανόπουλου. Ό,τι θα κάνω στην καριέρα μου θέλω να γίνει με την αξία μου. Βέβαια, δεν υπήρξε και κάποιο σοβαρό ενδεχόμενο να αγωνιστώ στον Ολυμπιακό. Ήταν κάτι που μου έλεγε ο ίδιος, χωρίς να υπάρχει κάτι παραπάνω».

-Εσύ, έχεις ζήσει καλά τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο. Πώς θα τον χαρακτήριζες ως άνθρωπο;

«Ήταν ένας άνθρωπος νέος σε καρδιά και ψυχή. Θυμάμαι ακόμα και στα 95 του χρόνια μεταφερόταν με το τρένο και τα λεωφορεία και όχι με ταξί ή κάποιο αμάξι. Δεν… τρόμαζε από αυτά. Εγώ πήγαινα στο μαγαζί του και τον έβλεπα και θυμάμαι πάντα το χαμόγελο στο πρόσωπό του. Ήταν πραγματικά ένας πολύ καλός άνθρωπος. Δεν θυμάμαι να έχω ακούσει ποτέ να λέει κάτι άσχημο για κάποιον ή να πληγώσει κάποιον. Πιστεύω τον θείο Λεωνίδα θα τον θυμόμαστε όλοι και θα μείνει στις καρδιές όλων μας