Οι δύο πρώτες μεταγραφές!

Φαντάζομαι ότι πολλοί από εσάς θα καθίσατε μάλλον βαριεστημένα μπροστά από την τηλεόρασή σας για να παρακολουθήσετε το παιχνίδι ανάμεσα στον Ατρόμητο και τον Ολυμπιακό. Ήταν ένα αδιάφορο επί της ουσίας παιχνίδι, ένα ματς για να βγάλουν συμπεράσματα κυρίως οι δύο προπονητές και όχι τόσο οι φίλαθλοι, λόγω της έλλειψης ισχυρού κινήτρου.

Υπήρξαν, όμως, δύο ποδοσφαιριστές που μας αποζημίωσαν με την παρουσία τους και φαντάζομαι ότι έπεισαν σε μεγάλο βαθμό πως μπορούν να αποτελέσουν «μεταγραφές» για τον Ολυμπιακό

την ερχόμενη περίοδο. Αναφέρομαι στον Λιούμπομιρ Φέισα και τον Γιάννη Φετφατζίδη.

Ο Σέρβος στο πρώτο και τελευταίο ολόκληρο 90άλεπτο που τον είδαμε στο φετινό πρωτάθλημα, έδειξε πως αν είναι υγιής και ξεπεράσει τους τραυματισμούς που τόσο τον ταλαιπώρησαν φέτος, μπορεί να εξελιχθεί στο νέο μηχανάκι της μεσαίας γραμμής των πρωταθλητών.

Πρόκειται για χαφ που τα κάνε όλα! Τρέχει ασταμάτητα, ξέρει μπάλα, έχει μυαλό, πατάει από τη μία περιοχή ως την άλλη, έχει ικανότητα ακόμη και στο να μοιράσει ασίστ ή να σκοράρει. Στο τέλος μας σεζόν που όλοι μας αποθεώσαμε –απόλυτα δικαιολογημένα- τον έμπειρο Πάμπλο Ορμπάιθ, ο οποίος αποτέλεσε σημείο αναφοράς, ήρθε ένα 23άχρονο παιδί να μας αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τα ίδια και ακόμη περισσότερα, στην πορεία…

Μακάρι να συνεχίσει έτσι ο Σέρβος και μακάρι ο Φετφατζίδης να συνεχίσει να μας… τρελαίνει! Είναι σπάνια πάστα ποδοσφαιριστή, ο μικρός, αλλά θαυματουργός άσος του Θρύλου. Μπορεί ακόμη να μην έχει καθιερωθεί στην ενδεκάδα, αλλά τα προσόντα περισσεύουν. Παίκτη που να βάζει την μπάλα στην… τσέπη, άλλωστε, δεν βρίσκεις κάθε μέρα…

Περισσότερη πίστη στις δυνατότητές του χρειάζεται, περισσότερες ευκαιρίες και φυσικά περισσότερη δουλειά για να λάμψει αυτό το «ακατέργαστο» ακόμη διαμάντι. Η συμμετοχή του στο Euro με την Εθνική ομάδα αποτελεί ένα πρώτης τάξεως κίνητρο για να συνεχίσει να προσπαθεί, ώστε να τον εμπιστευθεί ακόμη πιο πολύ ο Φερνάντο Σάντος, αλλά και ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού.

Γενικά ήταν ένα καλό τεστ αυτό του Περιστεριού για τους πρωταθλητές, αφού παρά τις πολλές αλλαγές και την πειραματική ενδεκάδα, έδειξαν ότι διαθέτουν ακόμη φλόγα και κίνητρο, όπως, επίσης, και ότι πάνε… διψασμένοι στον τελικό του Κυπέλλου για να προσθέσουν ακόμη ένα νταμπλ στην τεράστια και υπέρλαμπρη συλλογή τους.

Όσο για τον Βαλβέρδε, απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι και τώρα που… έφυγε, παραμένει σοβαρός επαγγελματίας και άξιος προπονητής. Είναι μεγάλη υπόθεση να κρατάς σε εγρήγορση ακόμη και τις «ρεζέρβες» μιας ομάδας που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να δείχνει… κορεσμένη. Αυτή η λέξη, ωστόσο, δεν συμπεριλαμβάνεται στο λεξιλόγιο ούτε του συλλόγου, ούτε της διοίκησης, ούτε του προπονητή. Μακάρι να ισχύει το ίδιο και για τον επόμενο!