Ας καταλάβουν ότι το να παίζουν στο… ταπεινό Μενίδι δεν είναι αγγαρεία

Νομίζω ότι πλέον (μετά τη δεύτερη γκέλα), θα πρέπει να έγινε κατανοητό πως ούτε ψύχωση, ούτε υπεροψία ήταν η άποψη ότι η ΑΕΚ έπρεπε να έχει ως στόχο αυτή την ειδική σεζόν μόνο τις νίκες με πολλά γκολ. Δεν ήταν εμμονή. Ήταν το κλίμα που θα έπρεπε να έχει ριζώσει μέσα στην ομάδα και να πιέζει κάθε ώρα και κάθε στιγμή αυτά τα παιδιά για το κάτι παραπάνω. Για να μην έρθει τουλάχιστον το... κάτι παρακάτω, που ζήσαμε σήμερα.

Τα πάντα είναι θέμα νοοτροπίας και αυτή ήταν που

πρόδωσε την ΑΕΚ σήμερα, όπως ουσιαστικά επεσήμανε και ο προπονητής της. Γιατί αντιμετώπισε το παιχνίδι στο Μενίδι ως... φιλικό προετοιμασίας και ακόμη και μετά το 1-0 ήταν... μπλαζέ. Σαν να «φώναζε» ότι οι ποδοσφαιριστές της περίμεναν την στιγμή που θα ανέβουν στο πούλμαν για να φύγουν. Δεν συνέβη κανένα σενάριο που θα μπορούσε σε κάποιο βαθμό να δικαιολογηθεί: Ούτε έψαχναν με πάθος το δεύτερο γκολ και προδόθηκαν από τον... ενθουσιασμό τους σε μια αντεπίθεση, ούτε γύρισαν πίσω βλέποντας ότι δεν τους πάει το ματς, με στόχο να κρατήσουν αυτό το 1-0 και... λύγισαν από την ασφυκτική πίεση του αντιπάλου. Απλά περιφέρονταν στο γήπεδο...

Μέχρι τη στιγμή που ένα παλικάρι ονόματι Ζώνας (όχι ο Βραζιλιάνος, που όποιος τον ορέγονταν θα έμενε με την... όρεξη, που είχε πει ο Θανόπουλος), ένα παιδί που πριν από δύο χρόνια είχε αποφασίσει να σταματήσει το ποδόσφαιρο και είχε επιστρέψει στο χωριό του (το Κυριάκι Βοιωτίας) έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Ο Ντέμης (έτσι είναι το μικρό του) πήγε στον κόσμο της ΑΕΚ για να σχηματίσει με τα χέρια τον αετό (το αρχικό σχέδιο του ήταν να φορά από μέσα τη φανέλα της ΑΕΚ, αλλά λόγω... συγκυριών δεν το έκανε) και οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ ξαφνικά κατάλαβαν ότι η φανέλα από μόνη της δεν φτάνει.

Ίσως αν κάποιοι από αυτούς είχαν τραβήξει μερικά από όσα έχει στο μπακράουντ του ο σκόρερ των αντιπάλων ή αν έπρεπε αύριο το πρωί να σηκωθούν να πάνε στη δουλειά, όπως πολλοί από τους παίκτες που έχουν αντιμετωπίσει φέτος, να προσέγγιζαν πιο σωστά τα πράγματα. Γιατί μπορεί να είναι στην ΑΕΚ του Μελισσανίδη, μπορεί όλα τους τα προβλήματα να είναι λυμένα, αλλά δεν πρόκειται να γίνουν όλα στον... αυτόματο. Και θα πρέπει να καταλάβουν ότι όταν χρειάζεται... που και που να αφήσουν την άνεση του ΟΑΚΑ, με το αυτοκίνητο παρκαρισμένο δυο μέτρα από την πόρτα, τα σύγχρονα αποδυτήρια και τους αγώνες που διοργανώνονται σε επίπεδο... Τσάμπιονς Λιγκ, για να πάνε στο Μενίδι, στο... ταπεινό γήπεδο του Αχαρναϊκού, δεν είναι αγγαρεία, ούτε κάνουν... χάρη σε κανέναν.

Δεν ξέρω αν ήρθε ή όχι η... καταστροφή με αυτή τη νέα γκέλα. Γιατί εξαρτάται που βάζει ο καθένας τον πήχη που την ορίζει. Για κάποιους το να βρίσκεται η ΑΕΚ το Μελισσανίδη στην δεύτερη θέση του 6ου ομίλου της Γ' Εθνικής (με ένα ματς λιγότερο, για να μην μας πουν και... άδικους) και το να καλείται να παίξει ντέρμπι κορυφής με τον Ηρόδοτο, είναι καταστροφή. Πιθανότατα και για τον ίδιο τον Μελισσανίδη. Για άλλους είναι απλώς ένα... μάθημα. Όπως και να έχει, όμως, το σημαντικό δεν είναι το να... προσδιοριστεί και να χαρακτηριστεί αυτό που έγινε σήμερα, αλλά το τι θα γίνει... αύριο.

Γιατί τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι τουλάχιστον ως προς τον τελικό στόχο δεν υπάρχει κάποια... διχογνωμία. Και όταν ο ίδιος ο Δέλλας τονίζει ότι έτσι η ΑΕΚ δεν ανεβαίνει (αν και θα προτιμούσα σε μια τέτοια στιγμή από τον προπονητή της ΑΕΚ μια δήλωση του στιλ «η ομάδα θα ανέβει, ακόμη και αν χρειαστεί να... τους αλλάξω όλους»), είναι όσο πιο ξεκάθαρο γίνεται πως πρέπει να αλλάξουν κάποιες νοοτροπίες και κάποια μυαλά...