Βρινταβάν: Η πόλη με τις χήρες

Η πόλη Βρινταβαν, που βρίσκεται λίγες ώρες μακριά από το Δελχί, είναι γνωστή στους ντόπιους με ένα άλλο όνομα. Την λένε, η πόλη με τις χήρες.
Και παρότι πολλοί φτάνουν εκεί για να βρουν θρησκευτική ηρεμία (σ.σ: υπάρχει τεράστιος ναός) πολλές γυναίκες καταφεύγουν εκεί επειδή δεν έχουν που αλλού να πάνε. Έχουν εκδιωχθεί από τις οικογένειές τους που δεν έχουν να πληρώσουν για τη φροντίδα τους. Οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες, είναι χήρες.
Η 65χρονη Σάκτι Ντασι, είναι μια από αυτές. Ήρθε στην πόλη πριν από 8 χρόνια, όταν πέθανε ο άντρας της. Οι γιοί της δεν την θέλουν πια, λέει.

«Η επιβίωση είναι καθημερινή πάλη, μπορώ και τα καταφέρνω με ελάχιστα. Όπως όλες οι άλλες γυναίκες εδώ, ζούσα με την ελπίδα ότι τα παιδιά μου θα θέλουν να με φροντίσουν. Όμως εκείνοι δεν ήθελαν. Έτσι δεν είχα άλλη επιλογή από το να έρθω εδώ».
Η Ινδία είναι η χώρα που έχει περίπου 40 εκατομμύρια χήρες. Είναι το 10% του γυναικείου πληθυσμού. Οι ηλικιωμένες γυναίκες είναι πιο ευάλωτες από τους άνδρες. Χωρίς καμία οικονομική ασφάλεια και πρόνοια, πολλές από αυτές έχουν εγκαταλειφθεί στην Βρινταβάν -όπου ζουν από φιλανθρωπίες περιμένοντας να έρθει η ώρα τους να πεθάνουν.
Η Σάκτι Ντάσι και οι άλλες χήρες τραγουδούν προσευχές δυο φορές την ημέρα, τέσσερις φορές την εβδομάδα για να κερδίσουν 20 σεντς και ένα μπολ με ρύζι.
Οι χήρες στην Ινδία εξοστρακίζονται, επειδή θεωρούνται δυσοίωνες, ενώ δεν έχουν σχεδόν καμία πηγή εισοδήματος. Αυτές τις γυναίκες τις στηρίζουν συνήθως μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, όπως ο Maitri. «Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας στην Ινδία είναι ανύπαρκτο», λέει η Winnie Singh, ιδρυτής της Maitri.
Όλες οι χήρες ηλικίας άνω των 60 μπορούν να έχουν μια συμβολική σύνταξη που είναι μικρότερη από 5 δολάρια το μήνα.
Ωστόσο, οι περισσότερες είναι αναλφάβητες και δεν έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς, οπότε δεν παίρνουν ούτε καν το ελάχιστο αυτό βοήθημα. "Πώς μπορεί κάποιος με 300 ρουπίες, λιγότερο από 5, να επιβιώσει;" λέει η Singh. "Πώς θα νοικιάσουν ένα δωμάτιο για να ζήσουν, να αγοράσουν πράγματα, να φάνε?» αναρωτιέται.
Η Ινδία, στο σύνολό της είναι μια νέα χώρα. Οι ηλικιωμένοι αντιπροσωπεύουν μόλις το 9% του πληθυσμού. Αλλά ο αριθμός των ηλικιωμένων αυξάνεται σταθερά. Ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι είναι πιθανό να τριπλασιαστεί και να αγγίξει τα 300 εκατ. τα επόμενα 40 χρόνια.
Ένα έθνος χωρίς κοινωνική ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, όπως είναι η Ινδία, προκαλεί ανησυχία για το πως θα φροντίσει τους ηλικιωμένους της.
Σχεδόν το 90 % του εργατικού δυναμικού της χώρας απασχολείται στην παραοικονομία. Είναι κυρίως αυτοαπασχολούμενοι, εργαζόμενους με χαμηλά εισοδήματα που δεν έχουν ελπίδες για σύνταξη. Κάτι που τους καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτους, και που σίγουρα θα τους οδηγήσει κάτω από τα όρια της φτώχειας, στα γηρατειά τους.
Από την άλλη, υπάρχουν και πολλές αμφιβολίες για το αν η χώρα θα μπορούσε να τους φροντίσει. "Θα μπορούσε να υπάρξει ένας μηχανισμός επιδότησης για την παροχή φαρμακευτικής περίθαλψης, ωστόσο αυτό το βήμα, προϋποθέτει κάποιο κόστος», λέει ο Amit Mookim , επικεφαλής της υγειονομικής περίθαλψης στην KPMG .
Οι ειδικοί θεωρούν ότι η έλλειψη εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης έχει μεγάλο κίνδυνο για την οικονομία.
Στην Βρινταβάν, κάποιες μη κερδοσκοπικές οργανώσεις προσπαθούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα, αλλά πάντα σε πολύ μικρή κλίμακα. Κάθε μεσημέρι, στο Maitri , περίπου 500 χήρες για ένα δωρεάν ζεστό γεύμα. Εκεί, τους δίνονται συμβουλές για την υγεία και δωρεάν φάρμακα. Η κατάσταση των γυναικών αυτών, με τις οικογένειές τους να μην μπορούν να τις κρατήσουν και να τις φροντίσουν στο σπίτι, φαίνεται πως θα γενικεύεται με την πάροδο του χρόνου.
Για την ώρα, ούτε η κυβέρνηση, ούτε ο ιδιωτικός τομέας έχουν λύσεις.
Και για ορισμένες γυναίκες, όπως η Σάκτι Νάσι, είναι πιθανότατα πολύ αργά.

Πηγή: BBC