Ευτυχώς που υπάρχει η Ρεπούση

Η Mαρία Ρεπούση είναι ένα πρόσωπο που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχει καταφέρει να αποτελεί το επίκεντρο των πολιτικών διαφωνιών ανεξάρτητα από του τι λέει, πότε το λέει και πώς το λέει. Πολύ περισσότερο, δε είναι ένας άνθρωπος που συγκεντρώνει τα βλέμματα ανεξάρτητα από το θέμα που είναι στην επικαιρότητα.

Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης

Τις τελευταίες ώρες κάνοντας μια μικρή βόλτα στο Facebook είδα να εκτυλίσσεται μπροστά μου μια απίστευτη ιδεολογική μάχη για τη βουλευτή της ΔΗΜΑΡ

ανάμεσα σε όσους υπερασπίζονται τις ιδέες της ή το δικαίωμά της να τις εκφράζει και με όσους θα ήθελαν να μην υπάρχει ή καλύτερα να μη μιλάει.

Σήμερα το πρωί είδα μεταξύ άλλων και τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης να καταναλώνει πολλά λεπτά τηλεοπτικού χρόνου όχι για να αντικρούσει αυτά που είπε η κυρία Ρεπούση για τα αρχαία ελληνικά ή τα θρησκευτικά αλλά για να τη ρωτήσει με ποια ιδιότητα και τελοσπάντων από πού δικαιούται δια να ομιλεί. Προφανώς το γεγονός ότι η γυναίκα αυτή είναι καθηγήτρια και βουλευτής δεν αρκούν για να πείσουν τον Άγιο Θεσσαλονίκης. Το φοβερό όμως είναι που κανείς, ούτε στο πάνελ ούτε πουθενά δεν εξανίσταται από το γεγονός ότι ο ιεράρχης κατηγόρησε την κυρία Ρεπούση για «ατζέντα» στο θέμα της Βιολογίας και μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα κατέρριψε την Θεωρία της Εξέλιξης – προφανώς γιατί θεωρεί ότι δεν συνάδει με τη βιβλική περιγραφή.

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως ακούγοντας το σχετικό απόσπασμα- σας το παραθέτω και με link- δεν θεωρώ ότι η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ είπε παράλογα πράγματα ούτε είπε κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει στη χώρα. Μπορεί να επαναφέρει μια ιδεολογική ατζέντα που δεν είναι του γούστου μου αλλά σε κάθε περίπτωση έχει δικαίωμα να εκφράζει την άποψή της και εμείς να τη σεβόμαστε. Το πρόβλημα είναι για κάποιους ότι ακόμα και αν μας έλεγε ότι η θάλασσα είναι μπλε κάποιοι θα την χαρακτήριζαν εθνοπροδότρια και θα ζητούσαν το ανάθεμα.

Προσωπικά δεν θεωρώ την ελληνική γλώσσα νεκρή ούτε τα θρησκευτικά άχρηστα και με προβληματίζει πολύ το γεγονός ότι υπάρχουν γενιές παιδιών που αφενός δεν έχουν στοιχειώδη βιβλική κατάρτιση ούτε γνώση των ελληνικών γραπτών και του περιεχομένου τους. Το πρόβλημα για μένα είναι ο πρωτογονισμός που επικρατεί στη δημόσια συζήτηση τόσο στα θέματα όσο και στον τρόπο παράθεσης των επιχειρημάτων- λες και είμαστε σε κάποιο χωριό στις μεσοπολιτείες των ΗΠΑ.

Είμαστε μια κοινωνία στα όριά της από κάθε άποψη. Η γειτονιά μας είναι έτοιμη να πάρει φωτιά, η χώρα μας δεν ξέρουμε τι και πόσο χρέος θα έχει το επόμενο διάστημα και μέσα σε όλα αυτά αντί να συζητάμε για αυτονόητα πράγματα, για επιχειρηματικότητα, για μείωση του κράτους και τρόπους να φέρουμε κεφάλαια από το εξωτερικό συζητάμε για το φύλο των αγγέλων και περί άλλα τυρβάζουμε.

Ξέρετε δυστυχώς η δημοκρατία είναι δύσκολο πράγμα. Είναι αργή, κουραστική, χρονοβόρα πολλές φορές δυσλειτουργική και απαιτεί πολίτες ενεργούς. Δεν ξυπνάς πολίτης, καλλιεργείς μια κουλτούρα διαλόγου και μέσα σε αυτή αναπτύσσεις τα επιχειρήματά σου και –ναι τι να κάνουμε- ακούς πολλές φορές απόψεις με τις οποίες δεν συμφωνείς. Αυτό είναι το ευτύχημα της υπόθεσης.

Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχει μια σαν τη Ρεπούση να μας θυμίζει ότι δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα. Και να μας θυμίζει πως δημοκρατία έχουμε μόνο όταν μια γυναίκα σαν τη Μαρία Ρεπούση μπορεί να λέει αυτά που θέλει. Όσοι διαφωνούν μαζί της μπορούν να απαντούν με επιχειρήματα- όχι φωνές, συνωμοσιολογίες και ύβρεις. Και σίγουρα όχι στα greeklish.