Είμαστε εμείς, αλλά είναι και οι Ευρωπαίοι…

Έχω βαρεθεί κάθε μέρα να διαβάζω ειδήσεις από την Ευρώπη και τους γνωστούς… «διεθνείς οργανισμούς» (τράπεζες, funds κτλ.) που μας καταδικάζουν καθημερινά σε θάνατο. 

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Έχω βαρεθεί κάθε μέρα να διαβάζω ειδήσεις από την Ευρώπη και τους γνωστούς… «διεθνείς οργανισμούς» (τράπεζες, funds κτλ.) που μας καταδικάζουν

καθημερινά σε θάνατο. Άλλος λέει θα βγούμε από την Ευρώπη την επομένη των εκλογών, άλλος μέχρι τα Χριστούγεννα, άλλος παπαρολογεί ότι φαλιράμε εντός των ημερών και άλλος ότι έξω κάποιοι τυπώνουν δραχμές γιατί εμείς, απ’ ότι φαίνεται, δεν μπορούμε ούτε αυτό να κάνουμε… Και έτσι, θα έρθει, ο μαλάκας ο Εγγλέζος να μας τις πουλήσεις.

Πολλές φορές η δημοσιογραφία, όπως ασκείται στις μεγάλες χώρες φαίνεται να εφάπτεται με τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής δημοσιογραφίας. Όμως, είτε αυτοί λέγονται «Financial Times»,  είτε το έγκριτο «Spiegel» συχνά γράφουν παπαριές. Με το σωρό.

Θα έλεγε κανείς ότι στην ουσία δεν απευθύνονται στο διεθνές κοινό τους, αλλά γράφουν όλα αυτά τα γραφικά για να τα ακούσουμε εμείς στην Ελλάδα και να τα αναδημοσιεύσουμε. Και στο τέλος να μας τρομοκρατήσουν με το α’ ή β’ τρόπο. Όχι, δεν πιστεύω ότι το κάνουν για να τρομάξουν μόνο τους ψηφοφόρους του Τσίπρα, αλλά εν συνόλω την ελληνική κοινωνία. Η άποψή μου, βέβαια, είναι ότι τελικά καταφέρνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θα ήθελαν.

Δημιουργούν, δηλαδή, από τη μία αντιπάθεια προς αυτούς και από την άλλη την εντύπωση ότι δεν μας γουστάρουν καθόλου.  Εκείνο που δεν θέλουν να δουν, πέρα από λίγους, είναι ότι στην ουσία δεν μας αντιμετώπισαν ποτέ ως ισότιμους εταίρους, μόνο μας έκαναν ένα βαθύ κλύσμα,  τιμωρία, καταδίκη όπως θες, πες το. Και η κουτσή Μαρία ξέρει πια ότι τα μέτρα που μας επέβαλλαν οδηγούν σε στασιμότητα, ύφεση, ανεργία, διάλυση. Και αντί να αναρωτηθούν γι’  αυτό συνεχίζουν με διάφορους κομάντος να μας βαράνε απ’ όλες τις μεριές.

Ίσως δεν καταλαβαίνουν ότι μία χώρα που ανήκει στην Ε.Ε δεν μπορεί να την φέρνεις μονομιάς  στην κατάσταση της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης -κατάσταση προς την οποία πηγαίνουμε βέβαια με την ταχύτητα του Μπολτ.

Λίγες ψύχραιμες φωνές κυκλοφορούν στον παγκόσμιο χώρο και σε αυτές δεν ανήκουν ούτε καν οι οικονομολόγοι που πληρώθηκαν από την Ελλάδα και τον Γιώργο Παπανδρέου για να μας υποστηρίξουν. Και πληρώθηκαν με λεφτά που κανένας δεν ξέρει από πού βγήκαν. Μπορώ να καταλάβω ότι κανείς λαός δεν γουστάρει να πληρώνει με τη δική του φορολογία τις σπατάλες ενός άλλου. Κανείς δεν γουστάρει να βλέπει μία χώρα με διεφθαρμένους πολιτικούς,  βουτηγμένους στη διαφθορά. Αλλά ας μας εξηγήσουν οι φίλοι Γερμανοί που φρικάρουν με του λόγου μας, ποιανής χώρας οι επιχειρήσεις λάδωναν πολιτικούς στην Ελλάδα για να περάσουν οι προμήθειές τους; Η Siemens και τα gay υποβρύχια που έγερναν που ανήκουν; Ποιανής χώρας αγοράζαμε -κατά κύριο λόγο- τα προϊόντα σαν μαλάκες την εποχή που νομίζαμε ότι τα λεφτά δεν θα τελειώσουν ποτέ; Ποια χώρα δανειζόταν με τα πιο χαμηλά επιτόκια κα