Ο Άδωνις και ο Κυριάκος – Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

«Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, τα ποντίκια να πιάνει» έλεγαν παλιά οι κομουνιστές. Εδώ έχουμε φτάσει να δεχόμαστε μόνο εκείνες τις γάτες που χρόνια είναι ή του καναπέ ή του καφενείου ή του πανεπιστημίου. Τέτοιοι τύποι γίνονται συνήθως υπουργοί και τέτοιοι τύποι δεν ήταν ικανοί να κάνουν ποτέ τίποτα. Και ειδικά οι πανεπιστημιακοί. Δεν ξέρω γιατί, στο 90% των περιπτώσεων, υπουργός που προέκυψε πανεπιστημιακός δεν έκανε απολύτως τίποτα. Και η ανικανότητά του μεγάλωνε ανάλογα με το βαθμό «αριστερότητας» που κουβαλούσε.

Από

Υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει σε αυτό τον τόπο ότι ο καθόλα αξιοπρεπής και γλυκύτατος κ. Μανιτάκης θα έσπαγε ποτέ κανένα γυαλικό στη κουζίνα που έχει στρώσει ο δημοσιοϋπαληλλισμός; Πενήντα χρόνια να καθότανε (ζωή να έχει) ο Μανιτάκης δεν θα άλλαζε τίποτα και θα πέρναγε την υπόλοιπη ζωή του σε κάποιες διαβουλεύσεις ή σε κάποιους διαλόγους. Μίλησε για ανεξάρτητες εταιρίες που θα έκριναν την ποιότητα των δημοσίων υπαλλήλων και μετά θα πέρναγε σε ξεκαθάρισμα. Ναι, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Θα πέρναγαν κάνα-δύο χρόνια και μετά οι συνδικαλιστές του δημοσίου θα τους πέταγαν από τον 5ο όροφο του υπουργείου.

Είναι τεράστια κούραση αυτή με την κάθε τύπου αριστερά στην Ελλάδα. Δεν ζητάει εκλογίκευση, κανέναν εκμοντερνισμό και θέλει όλα να περιστρέφονται γύρω από το κράτος. Η κοινωνία, η οικονομία, όλοι στο δημόσιο ντορβά. Λόγο συνθηκών της κάθισε και ψηφοθηρικά η περίπτωση, μιας και όλοι μέσα και γύρω από το δημόσιο έχουν στραφεί ανεξαρτήτως ιδεολογίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που τους έβαλαν, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, δεν τους εμπιστεύονται πια.

Είναι βέβαια ηλίθιο να θες να φύγει κόσμος από το δημόσιο χωρίς λόγο και να χάνει δουλειές, έτσι χωρίς λόγο. Αλλά, είναι αντιδημοκρατικό, φασιστικό, κομουνιστικό και εγκληματικό για την χώρα, όλη η ανεργία να πέφτει στις πλάτες των ιδιωτών εργαζομένων. Δεν έχει σχέση; Άντε να έτρωγε όλα τα λεφτά το κράτος και όχι μόνο με τους μισθούς, αλλά και με τα παράλογα έξοδα και τις προμήθειες, είναι σαφές ότι πετύχαμε πιο πολλά στην ελεύθερη οικονομία. Εδώ τα παίρνουν από την αγορά για να τα χώνουν στο κράτος. Σοβιετία παλαιού τύπου έχουμε καταντήσει.

Σήμερα, το 2013 όμως, τα διάφορα λαϊκιστικά ή τύπου αριστερά παιχνιδάκια που μυρίζουν μούχλα δεν γίνεται να τα παίρνεις στα σοβαρά. Δεν υπάρχει αριστερή και δεξιά έξοδος από τη λακκούβα που έχουμε πέσει. Υπάρχει μόνο προς τα πάνω. Όλα τα άλλα είναι για να μαζεύουν ψηφουλάκια ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιποί απροσάρμοστοι.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν κατάλαβα καθόλου τις αντιδράσεις που είδα για την υπουργοποίηση του Άδωνι αλλά και του Κυριακού Μητσοτάκη, παρότι αυτό ακριβώς περίμενα. Εγώ είμαι χαρούμενος πάλι, παρότι δεν τους έχω ψηφίσει ποτέ. Ο Άδωνις, έχει δίκιο ο Πάγκαλος να λέει, έχει ταλέντο! Με όποιον άνθρωπο μίλησα, δημοσιογράφο ή πολιτικό, μου έπλεξε το εγκώμιό του για τη θητεία του στο υπουργείο Ναυτιλίας. Δεξιοί, αριστεροί. Επίσης παρότι με φρικάρει ο τόνος της φωνής του, τον βρίσκω εξόχως ειλικρινή όταν μιλάει. Δεν κρύβεται, δεν παραμυθιάζει, τα λέει όπως τα κατεβάζει στο κεφάλι του. Και κυρίως μιλάει με τη γλώσσα που μιλούν οι άνθρωποι και όχι οι πολιτικοί-παπαρολόγοι. Πάω στοίχημα ότι στο υπουργείο που πήγε θα τα πάρει όλα παραμάζωμα. Μπουλντόζα θέλει στην υγεία και για τέτοιο τον κόβω τον Άδωνι. Γκρέμισμα των παραπηγμάτων, που έχουν στηθεί από κοράκια. Το καλό είναι ότι ο Άδωνις είναι και μαθημένος στο μπινελίκι. Τόσο τρώει κάθε μέρα στο Twitter και στα blogs που ότι και να του πουν θα είναι σαν να ψιχαλίζει.

Παρότι επίσης δεν έχω την καλύτερη ανάμνηση από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (αν και θα παρακαλούσα τον Θεό να έχω το μυαλό του στα 95 και ας είμαι και τόσο άσχημος) πιστεύω ότι ο Κυριάκος είναι μία από τις καλύτερες περιπτώσεις πολιτικού. Είναι ο πρώτος που συγκρούστηκε και μάλιστα με βιαιότητα, με τους συνδικαλισταράδες της Νέας Δημοκρατίας. Τον έβριζαν, τον απειλούσαν και δεν μάσαγε με τίποτα. Ο Κυριάκος είναι διαβασμένο παιδί, έστω κι αν δεν είναι καθηγητής σαν τον κ. Μανιτάκη. Έχει αναπτυγμένη την αίσθηση της πολιτικής αξιοπρέπειας και έχει πει ευθαρσώς τις απόψεις τους, μόνο λαϊκιστικές δεν είναι, κατ’ επανάληψη. Είναι υποχρεωμένος να καθαρίσει το δημόσιο. Αν δεν το καθαρίσει θα αυτοκτονήσει πολιτικά, γιατί θα ακυρώσει με τη μία όλα όσα διακηρύσσει τόσο καιρό. Ειλικρινά πιστεύω ότι είναι ο μοναδικός που και να συζητήσει μπορεί και να σκεφτεί λύσεις μπορεί, αλλά και στο τέλος αν ο κόμπος φτάσει στο χτένι να κόψει το γόρδιο δεσμό με σπαθί. Πιστεύει κανένας σοβαρά ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή διάλογος με τα συνδικάτα του δημοσίου; Όποιος το λέει ή είναι ή κάνει τον μαλάκα. «Μην ακουμπάς» αυτή είναι η γραμμή και τέλος!

Είδατε κανένας να ακούει τον Καψή με αυτά που πρότεινε για τη νέα ΕΡΤ; Δύο χιλιάδες είπε ότι θα ξαναπάρει αλλά ούτε αυτό αρκεί. Η παπαρολογία περί δημοκρατίας πλέον έχει φτάσει στα όρια που είχε φτάσει και η λέξη κομουνισμός από τους Σοβιετικούς κάποτε. Πας μη κομουνιστής, φασίστας. Ας το λένε να ψήνονται μόνοι τους. Και ας ψάχνουν οι οπαδοί της να ξανακάψουν για 15η φορά το βιβλιοπωλείο του Άδωνι. Εκεί είναι. Όχι το βιβλιοπωλείο. Το κτίριο.