Οι Black Keys στα καλύτερά τους

Οι Black Keys απέδειξαν τον λόγο που θεωρούνται αυτή την περίοδο το πιο καυτό όνομα στη μουσική βιομηχανία, με τρία εντυπωσιακά live στο Λονδίνο.

Από τον Φροίξο Φυντανίδη

Δεν θα το παίξω μάγκας και παντογνώστης. Παρά το γεγονός ότι οι Black Keys υπάρχουν από το 2002, εγώ τους έμαθα πριν από περίπου δύο χρόνια, με την κυκλοφορία του “Brothers“. Αλλά αυτό ήταν αρκετό για να ψάξω τη δισκογραφία τους, αλλά και να τους θεωρήσω ένα πολύ καλό συγκρότημα. Άρα όταν έπεσε η είδηση ότι θα παίξουν στο

Λονδίνο την περασμένη εβδομάδα, την κάναμε με την παρέα την κίνηση και αποφασίσαμε να τους δούμε live. Και ειλικρινά δεν το μετανιώσαμε… 

Έστω κι αν πριν τους δω ζωντανά στο Alexandra Palace το Σάββατο 11/2, είχα ακούσει αρκετά. Όπως ότι είναι το πλέον υπερεκτιμημένο συγκρότημα σήμερα ή ότι τα live τους είναι από μέτρια μέχρι επαγγελματικά – και αυτό όχι με την καλή έννοια. Sorry, αλλά καμία σχέση! Ναι μεν οι Black Keys επικεντρώθηκαν στα δύο τελευταία τους άλμπουμ, τα “Brothers” και “El Camino” (άλλωστε αυτά τους έκαναν γνωστούς παγκοσμίως) αλλά τα έδωσαν όλα. Εμφανίστηκαν ως full band (με τους Gus στο μπάσο και John στα keyboards), ξεχείλιζαν από πάθος ξεσηκώνοντας πανεύκολα τον κόσμο που είχε κατακλύσει τον χώρο,  έπαιξαν κομμάτια και από τα παλιότερα άλμπουμ τους, φυσικά την τιμητική τους είχαν τα hits “Lonely Boy“, “Dead and Gone“, “Tighten Up“, ενώ ακόμα και όταν βρέθηκαν μόνο ο Dan και ο Patrick πάνω στη σκηνή ο ήχος τους ήταν τόσο γεμάτος, που δεν πίστευες ότι έπαιζαν οι δύο τους.

Περίπου μιάμιση ώρα κράτησε η εμφάνισή τους και ήταν απλά απίστευτη. Και ο χώρος; Καταπληκτικός, με τέλεια ακουστική. Και ναι, το παραδέχομαι ότι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι οι Black Keys δεν είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακοί με το κοινό στις συναυλίες τους και το “El Camino” είναι ένα καθαρά εμπορικό άλμπουμ που δεν θυμίζει σε τίποτα παλιότερες δουλειές τους. Απλά εγώ απαντάω: 1) αν ήθελα κάτι πιο επικοινωνιακό θα πήγαινα να δω stand up comedy και όχι συναυλία και 2) μακάρι όλα τα εμπορικά άλμπουμ να ήταν σαν το “El Camino”.

ΥΓ.: Όχι ότι είναι για υστερόγραφο, αλλά μοιραία θα πάει εκεί, καθώς η βραδιά άνηκε στους Black Keys. Με εντυπωσίασαν οι Band Of Skulls που άνοιξαν τη βραδιά. Ήταν το κατάλληλο συγκρότημα για μια πολύ ωραία συναυλία.

Διαβάστε ακόμα:

* Παίζοντας με τους Playground Noise

* Η επιστροφή του… Julian Plenti

* Το αγγλικό όνειρο του Leon