Ψυχραιμία και μικρό καλάθι με τη Χρυσή Αυγή

Το σαββατοκύριακο που πέρασε σίγουρα αιφνιδίασε πολλούς- όχι μόνο τη Χρυσή Αυγή που είδε τον ηγετικό της πυρήνα να «μετοικεί» στη ΓΑΔΑ αλλά και πολλούς πολίτες που είτε χάρηκαν για το σπάσιμο του «αποστήματος» αλλά και την ταχεία λειτουργία των κρατικών μηχανισμών.

Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης

Κατ'αρχάς για να μην υπάρξουν παρανοήσεις πρέπει να τονίσουμε πως δεν διώκεται όλη η Χρυσή Αυγή

για τη σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική ομάδα- αν συνέβαινε αυτό τότε όλα τα μέλη του κόμματος θα είχαν συλληφθεί και δεν θα υπήρχαν βουλευτές να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Για τη σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, που αποτελεί αυτόφωρο κακούργημα και είναι διαρκές δεν χρειάζεται η διαδικασία άρσης της βουλευτικής ασυλίας. Η τελευταία ενεργοποιείται μόνο για τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας, δωροδοκίας και εκβιασμού τα οποία είναι μεν κακουργήματα αλλά όχι αυτόφωρα. Άρα κράτηση του ηγετικού πυρήνα έχουμε μόνο για όσα προβλέπει το άρθρο 282 ΚΠΔ μέχρι άδειας της Βουλής.

Οι κινήσεις της Δικαιοσύνης αιφνιδίασαν ευχάριστα- μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κινητοποιήθηκαν οι δικαστικές αρχές, η Αστυνομία και η Αντιτρομοκρατική και έφεραν άμεσα αποτελέσματα. Αυτό από μόνο του δείχνει πως όταν δεν υπάρχουν έξωθεν παρεμβάσεις από το πολιτικό σύστημα η Δικαιοσύνη μπορεί να λειτουργήσει και γρήγορα και καλά.

Οπωσδήποτε όμως ξυπνά και αντανακλαστικά. Είναι σαφές πως αν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από το 1981 κι έπειτα είχαν επιδείξει έστω τη μισή αποφασιστικότητα από αυτή που επέδειξαν για τη συντριβή της Χρυσής Αυγής, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη διαφθορά μεταξύ πολιτικών, συνδικαλιστών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών σήμερα δεν θα είμασταν εδώ. Πολύ περισσότερο δε, κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή δεν θα απολάμβαναν τα δημοσκοπικά και εκλογικά ποσοστά που έχουν.

Αυτό άλλωστε είναι κάτι που πρέπει να θυμόμαστε και να μην επαναπαυόμαστε. Δεν έχουμε τελειώσει με το φασισμό. Ο πρώτος λόγος είναι ότι δύσκολα η δικαιοσύνη θα φτάσει μέχρι τα υψηλία κλιμάκια της ηγεσίας χωρίς συγκεκριμένα αδικήματα που θα μπορούν να αποδοθούν στα εν λόγω πρόσωπα -και κυρίως εγκλήματα που η κοινή γνώμη θα μπορεί να αντιληφθεί ως τέτοια. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η γενεσιουργός αιτία του φασισμού δεν έχει εκλείψει- βρισκόμαστε ακόμα σε καθεστώς ύφεσης, το μέλλον του χρέους μας είναι αβέβαιο και χρειαζόμαστε με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις δύο τρίμηνα θετικής ανάπτυξης-έστω αναιμικής- και πρωτογενούς πλεονάσματος για να βγούμε στις αγορές.

Στο πλαίσιο αυτό έχω την αίσθηση ότι όσοι διακινούν σενάρια εκλογών κάνουν βέβαια βήματα προς την πολιτική αυτοκτονία. Τίποτα δεν επιβεβαιώνει ότι υπάρχει κάμψη των ποσοστών της Χρυσής Αυγής - ακόμα και οι επίσημες δημοσκοπήσεις την δείχνουν στο 6,8% που είναι όσο το εκλογικό της ποσοστό του '12. Δεδομένου ότι υπάρχει μια διπλή εκλογική αναμέτρηση τον Μάιο στερείται κάθε λογικής να μην αφεθεί το εκλογικό σώμα να εκτονωθεί και στη συνέχεια να τεθούν τα πραγματικά διλήμματα μακριά από τον ψευτοδίλημμα «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο» και έχοντας μια οικονομία σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την παρούσα.

Σε κάθε περίπτωση ο «μεγάλος Ασθενής» είναι το ΠΑΣΟΚ. Αν θεωρήσουμε τη ΔΗΜΑΡ εκτός παιχνιδιού τότε είναι σαφές πως αν δεν καταφέρει να συγκρατήσει ή να διευρύνει τα ποσοστά του πολύ δύσκολα θα μπορέσει να παραμείνει στο πολιτικό παιχνίδι και να στηρίξει μια νέα κυβέρνηση με τη ΝΔ.

Με τη σύλληψη της Χρυσής Αυγής το πολίτευμα μπαίνει σε ένα ανευ προηγουμένου crash test από το οποίο πρέπει να βγει νικητής. Όσο προχωρά η υπόθεση τόσο νέα στοιχεία θα εμφανίζονται και νέες προκλήσεις θα υπάρχουν. Για αυτό χρειάζεται ψυχραιμία, να αφήσουμε στην άκρη τα επιπόλαια εκλογικά σενάρια και η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της χωρίς να προδικάζουμε το αποτέλεσμα και βεβαίως χωρίς να έχουμε την αυταπάτη ότι νικήθηκε οριστικά ο ναζισμός.

Αυτό δεν σημαίνει ότι μειώνεται η επιτυχία της ελληνικής δικαιοσύνης και ο ζήλος με τον οποίο επιχειρείται η εκρίζωση του φασιστικού καρκινώματος από τον ιστό της κοινωνίας. Η κοινωνική συσπείρωση που δημιουργείται δίνει την ευκαιρία για ουσιαστική πρόοδο της χώρας.