Τι σημαίνει υπουργός;

Κάθε πολιτική έχει κόστος. Μόνο έλληνες πολιτικοί φιλοδοξούν να ανακαλύψουν την πολιτική που δεν κοστίζει τίποτα.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης μέσα από τη σημερινή του στήλη στα Νέα, μπαίνει στο μυαλό του έλληνα πολιτικού και ανακαλύπτει πως είναι από αυτούς που δεν θέλουν να συγκρουστούν και να γίνουν δυσάρεστοι, μπας και δεν επανεκλεγούν.

Το καλοκαίρι του 1936, όταν πέρασαν στη Γαλλία

τα πρώτα πανηγύρια για την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, έφτασε η στιγμή των δύσκολων αποφάσεων. Ο πρωθυπουργός Λεόν Μπλουμ φώναξε τους υπουργούς και τους είπε το περίφημο: «Τώρα ήλθε η ώρα να ξοδέψουμε τη δημοτικότητά μας»!

Δεν ξέρω ποιος έλληνας πολιτικός θα μπορούσε να το πει αυτό.

Κανένας υπουργός, πάντως, από εκείνους που υποδύονται τους συνδικαλιστές του υπουργείου τους και κάνουν δημόσιες σχέσεις με την κοινωνία.

Κανένας πολιτικός, δηλαδή, από όσους τρέμουν στην ιδέα να συγκρουστούν, να αμφισβητηθούν, να πλακωθούν, ενδεχομένως και να μην επανεκλεγούν. Κοντολογίς, να ξοδέψουν τη δημοτικότητά τους.

Εννοώ τους περισσότερους σημερινούς υπουργούς που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν την πιεστική ανάγκη περικοπών στις δαπάνες των υπουργείων τους.

Εννοώ και τους χθεσινούς που έκαναν την ίδια δουλειά επί δύο, δυόμισι χρόνια.

Εννοώ αυτήν τη δυσάρεστη πολιτική συνομοταξία ανθρώπων που προτιμούν να κόβονται οι συντάξεις και οι μισθοί των άλλων παρά να βάλουν χέρι στις δαπάνες των δικών τους.

Εκείνους που δεν θέλουν να γίνονται δυσάρεστοι. Που προσπαθούν κυρίως να φυλάξουν την πλάτη τους. Που αντιλαμβάνονται την πολιτική απλώς ως μια διαδικασία προβολής και τη διακυβέρνηση ως μια ευκαιρία καλύτερης προβολής – και ευκολότερης επανεκλογής…

Πολλές φορές αναρωτιέμαι με τι σόι πολιτικούς έχουμε μπλέξει.

Θυμάμαι τη Μάργκαρετ Θάτσερ, όταν κάποτε της ζήτησαν να χαλαρώσει το οικονομικό της πρόγραμμα επειδή έρχονταν εκλογές.

- Δεν μπορούμε να κάνουμε εκλογές με πέντε εκατομμύρια ανέργους της είπαν οι δικοί της.

- Μπα, απάντησε η Θάτσερ με το συνηθισμένο ξινό ύφος της. Ούτως ή άλλως, κανείς από αυτούς δεν πρόκειται να μας ψηφίσει!

Διότι κάθε πολιτική έχει κόστος. Και μόνο έλληνες πολιτικοί φιλοδοξούν να ανακαλύψουν την πολιτική που δεν κοστίζει τίποτα.

Μόνο έλληνες πολιτικοί, δηλαδή, πολιτεύονται με μοναδική έγνοια πως θα μηδενίσουν τις αναταράξεις όποιας πολιτικής είναι υποχρεωμένοι (στοιχειωδώς) να εφαρμόσουν.

Και μόνο έλληνες πολιτικοί επιμένουν (ακόμη και τώρα!…) να μην προτάσσουν το γενικό συμφέρον έναντι των ταπεινών προσωπικών και κομματιών επιδιώξεων.

Μεγάλα λόγια, υπουργός σημαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είναι οι δικοί μας υπουργοί.

Και οι όποιοι ακόμη και με την πλάτη στον τοίχο, ακόμη και φάτσα με την καταστροφή, εξαντλούν την ευαισθησία τους στην προάσπιση των υπουργείων τους ή στο νταραβέρι με τους συνδικαλιστές της περιοχής.

Ίσως επειδή διαισθάνονται πως αν συγκρουστούν, αν φορτωθούν κάποιο κόστος και αν κινδυνεύσουν να εκδιωχθούν ή να μην επανεκλεγούν