Αλέξανδρος Ψυχούλης: Η τέχνη δεν είναι ένα μέσο ευτυχίας για τον άνθρωπο

«Όσο απομακρύνεσαι από τα μεγάλα αστικά κέντρα, καταλαβαίνεις ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό πως οι ψυχολογικές συνέπειες της κρίσης είναι ηπιότερες. Η πληροφορία που σε κρατάει σε σοκ διαχέεται και η αίσθηση μιας -πέρα από κάθε κρίση- ακμάζουσας φύσης κυριαρχεί», δηλώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Αττική free press» ο Αλέξανδρος Ψυχούλης, εικαστικός και Αναπληρωτής Καθηγητής Τέχνης & Τεχνολογίας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

της

Ο κ. Ψυχούλης έχει συμμετοχή σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων, ενώ έχει πάρει το 1997 το βραβείο «Benesse» για το έργο «Black Box» στην 47η Biennale Βενετίας και το 2005 το βραβείο «Art Athina 2 EMΣΤ» για το έργο «Καταρράκτης», στο πλαίσιο της έκθεσης «Art Athina» Contemporary Art Fair 2005.

Η τελευταία σου δουλειά φέρει τον τίτλο «Τα νύχια του Θεού». Πες μας λίγα λόγια για αυτό το έργο.

«Τα “Νύχια του Θεού” ήταν μια εγκατάσταση από κορδόνι και καλάμια, μια δουλειά εξαντλητικής χειροναξίας και υπομονής, που καταρχήν βοήθησε εμένα να ξαναβρώ τον προσωπικό μου χρόνο, τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να περάσουμε από το σοκ της κρίσης σε μια ορθή κρίση των πραγμάτων».

Πιστεύεις ότι ο Θεός μας έδειξε τα νύχια του;

«Δεν ήθελα να ακούγεται έτσι, ξέρεις τον τίτλο τον δανείστηκα από ένα μαγαζί περιποίησης νυχιών, που στη τζαμαρία έγραφε “GOD-NAILS”. Θα ήταν ψέμα όμως να υποστηρίξω ότι δεν πέρασε απ’ το μυαλό μου ότι κάποιο είδος ύβρεως έχει διαπραχθεί, ένα χάσιμο του μέτρου».

Ποια είναι η θέση σου για τον Θεό γενικότερα;

«Σε ότι αφορά τον Θεό, τους Θεούς ή της Θεότητες ασπάζομαι χαλαρά τις απόψεις του Αγνωστικισμού».

Πιστεύεις ότι η φύση που την καταστρέφουμε θα μας δείξει τα νύχια της;

«Σημείο παρατήρησης στις τελευταίες δουλειές μου είναι η φύση, για την ακρίβεια η βλάστηση. Η φύση δεν εκδικείται. Η εκδίκηση γεννιέται στα μυαλά αδύναμων ανθρώπων. Η φύση κάνει τη δουλειά της και αν υπάρχει ένα είδος νοημοσύνης σ’ αυτό που ονομάζουμε βλάστηση, σίγουρα δεν περιλαμβάνει τόσο ατελείς έννοιες όσο η εκδίκηση».

Είναι η τέχνη ένα μέσο ευτυχίας για τον άνθρωπο;

«Όχι φυσικά. Μερικές φορές όμως μπορεί να προκύψει ένα είδος ευτυχίας ως υποπροϊόν της καύσης των βιωμάτων μας μέσα στο καμίνι της χωρίς παύση δημιουργίας».

Δίνει λύσεις στα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου;

«Όχι καμία».

Ποιες είναι οι επιρροές σου στην τέχνη;

«Νομίζω πως αν αρχίσεις να ανατέμνεις τα έργα μου, σε κάποια εσωτερική στιβάδα τους θα ανακαλύπτεις πάντα ένα κόμικ».

Σχεδίαζες από παιδί;

«Ναι ήταν ο μόνος τρόπος για να αποκτήσω μια αξιοσέβαστη ταυτότητα. Ήμουν αδύναμος, κοντός, σκούρος, μέτριος μαθητής και εντελώς άμπαλος. Με τη σχεδιαστική μου δεινότητα αποκτούσα υπόσταση. Τα σχέδιά μου μπορούσαν να αγοράσουν λίγα λεπτά συμμετοχής στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις των συμμαθητών μου. Οι θεματικές των σχεδίων αυτών ήταν αποκλειστικά πορνογραφικού περιεχομένου».

Πόσο χρόνο μπορεί να