Αναζητήσεις…

«Οι εικόνες κυλάνε μέσα μου σαν οπτικές εμπειρίες», αναφέρει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Αττική freepress» η κα Βίκυ Τσαλαματά, καθηγήτρια χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα.

της Μαρίνας Προβατίδου, εικαστικού

Αναφερόμενη στην τρέχουσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, που βιώνει η χώρα μας, η κα Τσαλαματά δηλώνει πως «πάντα σε εποχές κρίσης και πολιτικών ανακατατάξεων η τέχνη ήταν παρούσα και μπορώ να ισχυριστώ ότι άνθησε». Τέλος, όσον αφορά στη σύγχρονη χαρακτική στην Ελλάδα

θεωρεί πως «είναι το αποτελέσματα μιας διευρυμένης χαρακτικής γλώσσας, όπου η νέα τεχνολογία με την ψηφιακή εικόνα, το βίντεο, η εγκατάσταση και η περφόρμανς έχουν την θέση τους».

Πώς έγινε η συνάντησή σας με τη χαρακτική;

«Σπούδαζα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολώνια ζωγραφική και χαρακτική. Στο τρίτο έτος, ήρθα σε πρώτη επαφή με το υλικό, ένιωσα τη μαγεία του, όταν σχεδίασα για πρώτη φορά σε μια επιφάνεια με κερί, με ένα καλέμι, χωρίς καμιά καθοδήγηση από τον δάσκαλο. Εκείνη την ώρα με διακατείχε βαθιά συγκίνηση από τον πρώτο στροβιλισμό της ατσάλινης βελόνας επάνω στο υλικό. Όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία της χάραξης και της οξείδωσης και πέρασα στο τύπωμα, ένιωθα ήδη ότι αυτός ο χώρος εκφράζει απόλυτα τις ιδέες μου. Αποφοιτώντας αφοσιώθηκα στην έρευνα στον χώρο της χαρακτικής».

Πώς βλέπετε την τέχνη στην εποχή της κρίσης;

«Θα σας φέρω στο σήμερα. Πάντα σε εποχές κρίσης και πολιτικών ανακατατάξεων η τέχνη ήταν παρούσα και μπορώ να ισχυριστώ ότι άνθησε. Οι καλλιτέχνες ένιωθαν την ανάγκη να εκφραστούν μέσα από την τέχνη».

Ποιές συμβουλές θα δίνατε στους νέους φοιτητές σας;

«Η εμπειρία μου από τους φοιτητές μου είναι γεμάτη συγκινήσεις και αποκαλύψεις.

Οι νέοι καλλιτέχνες έχουν πολλή δύναμη, απλά δεν βοηθιούνται από το σύστημα. Θα έλεγα ότι στην κρίση που ζούμε θα πρέπει να αντλούμε από την καθημερινότητά μας τα θετικά και να μεταπλάθουμε αυτές τις αξίες της ζωής σε αληθινή τέχνη. Πιστεύω ότι οι νέοι καλλιτέχνες μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί μηνύματα ζωής σε αυτήν την εποχή, που όλα είναι ρευστά και βραχύβια.

Πρέπει να διαφυλάξουμε διαχρονικές αξίες».

Πολλοί γονείς μπορεί να απέτρεπαν το παιδί τους να μπει σε μια σχολή και να γίνει ζωγράφος. Τί έχετε να πείτε επάνω σε αυτό;

«Έχουμε περιπτώσεις, όπου η πρώτη τους επιλογή ήταν η επιλογή των γονιών τους, που τους προσανατόλιζαν προς επιστήμες, που θα εξασφάλιζαν καριέρα και καλές αποδοχές. Εκπληρώνοντας την επιθυμία των γονιών τους και τελειώνοντας τις πανεπιστημιακές τους σπουδές, στρέφονται προς τη βαθύτερη επιθυμία τους να εκφραστούν μέσα από την εικαστική γλώσσα. Ως εκ τούτου, ένα ποσοστό των φοιτητών στα εργαστήρια σπουδάζει με στόχο την εικαστική παιδεία και την ανάγκη για δημιουργία. Η σχολή προσφέρει στους φοιτητές πολλές επιλογές κατευθύνσεων, όπως η ζωγραφική, η γλυπτική και η χαρακτική, αλλά και πολλές άλλες δυνατότητες μαθημάτων επιλογής, όπως η φωτογραφία, τα