Επίθεση της Greek Hacking Scene στη σελίδα του υπουργείου Παιδείας

Η Ελληνική Hacking Σκηνή συνεχίζει τις επιθέσεις της σε θεσμικές ιστοσελίδες με την μέθοδο του defacement, της αλλοίωσης δηλαδή της αρχικής σελίδας. Έτσι μετά την επίθεση στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, σειρά είχε σήμερα η ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας.

Η κίνηση αυτή έγινε κρίνοντας και από το μήνυμα που ανήρτησαν, για λόγους διαμαρτυρίας για τα όσα συμβαίνουν

στον χώρο της παιδείας, αλλά και λόγω της πολιτικής κατάστασης που επικρατεί στην χώρα μας. Έτσι, όπως διαβεβαιώνουν στο μήνυμά τους τα μέλη της Greek Hacking Scene, τίποτε από το περιεχόμενο της ιστοσελίδας του Υπουργείου Παιδείας δεν αλλοιώθηκε, παρά μόνο η αρχική σελίδα.

Στο μήνυμα τους οι χάκερς αναφέρουν:

«Εδώ που γεννήθηκαν τα ιδανικά.. εδώ! Στη χώρα τον μεγάλων φιλοσόφων των μεγάλων μαθηματικών.. εδώ! Στην μητέρα της παιδείας που το σχολειό πλέον ονομάζεται φροντιστήριο, που το σχολειό μοιάζει με κλουβί και οι καθηγητές σαν φύλακες.

Μια χώρα με ένα σάπιο σύστημα παιδείας που οδηγεί τους νέους σε ένα μέλλον χωρίς προοπτικές χωρίς ιδανικά.. Ένα σύστημα που σου κόβει τα φτερά γιατί απλά δεν είχες χρήματα για φροντιστήρια ή για να σπουδάσεις.. Μια ιδιωτικοποιημένη παιδεία.

Σε ένα σύστημα χωρίς υποδομές, που διώχνει τους νέους στο εξωτερικό, ένα κομματικά υποκινούμενο σύστημα που έχει εισχωρήσει παντού χωρίς να αφήνει περιθώρια στους νέους να αποφασίσουν μόνοι τους και από δική τους κρίση το τι πολιτική άποψη θα έχουν.

Μια χώρα που η φωνή του μαθητή δεν ακούγεται πουθενά και η ελευθερία λόγου δεν υπάρχει.

Η ελευθερία λόγου είναι μια αρχή, δεν είναι κανόνας, δεν είναι νόμος. Αν αυτή η αρχή περιορίζεται με οποιονδήποτε τρόπο οδηγούν τον άνθρωπο να κάνει πράξεις που είναι ενάντια σε όλες του τις αρχές.

Είμαι 18..

Στο δημοτικό σκεφτόμουν να γίνω γιατρός.. λίγο μετά ήθελα να γίνω δάσκαλος… Στις αρχές του γυμνασίου ήθελα να γίνω κάτι άλλο.. Αλλά.. Άρχισα να βλέπω διάφορα… Μετά πήγα λύκειο.. Ξαφνικά οι βαθμοί μου άρχισαν να πέφτουν, έμενα στις τάξεις σε μαθήματα και από απουσίες.. Δεν με ενδιέφερε το σχολειό πια.. Πήγαινα και απλά το έβλεπα σαν μια υποχρέωση για κάποιους άλλους και όχι για εμένα πια.. Δεν το έβλεπα πια σαν μέσο για να φτάσω τα όνειρα που είχα μικρός άλλα σαν ένα μέσο απλά για να μην με δείχνουν στον δρόμο και να λένε να ένας αγράμματος.. η αγάπη μου για την μόρφωση είχε χαθεί..

Γιατί;

Γιατί άραγε έγινα έτσι; Ίσως γιατί απλά βαριόμουν; Όχι.. δεν νομίζω.. ίσως το πρόβλημα που εσείς λέτε τεμπελιά είναι πιο βαθύ απ’ ότι φαίνεται.. Καθημερινά έβλεπα στην τηλεόραση διάφορα… Έβλεπα σπουδαία άτομα να γίνονται περίγελος.. έβλεπα γιατρούς, δασκάλους και άλλους να τρέχουν στους δρόμους και να φωνάζουν.. να διαμαρτύρονται.. και εκεί άρχισα να βλέπω διαφορετικά τον όρο παιδεία.. ρώτησα τον εαυτό μου.. άραγε αν γίνω πολιτικός θα διορθώσω όλη αυτήν την κατάσταση; Αλλά μετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ… Δεν μπορώ γιατί απλά δεν θα με αφήσουν.. Γιατί απλά αυτό που νομίζετε ελευθέρια δεν υπάρχει.. Το μόνο