Η αθέατη όψη μίας συμφωνίας

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Μπορεί όλη η φιλοσοφία της κριτικής της περίφημης συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου ΗΠΑ-ΕΕ να εντοπίζεται στην ποιότητα ζωής και στον περιορισμό των δικαιωμάτων των ευρωπαίων καταναλωτών, αλλά ελάχιστα έχουν λεχθεί για τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα έχει στην δυνατότητα των ευρωπαϊκών κρατών να ενισχύσουν συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, του πολιτισμού και της απασχόλησης και να λειτουργούν ως ρυθμιστικοί παράγοντες της αγοράς και της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα, η συμφωνία παραδίδει

Για παράδειγμα, μία τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να εξαφανίσει τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και να τον παραδώσει στο Χόλυγουντ. Ανάλογες επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει στο θέατρο, ακόμα και στην προσπάθεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, να ενισχύσουν μέσω επιδότησης της εργασίας συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού ή και -ακόμα- δραστηριότητες μέσω επιδοτούμενων δράσεων. Στην ουσία αυτή η διατλαντική εταιρική σχέση, θέτει ένα σχεδόν δικτατορικό περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων των κυρίαρχων εθνών.

Στην πραγματικότητα, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η κατάργηση των τελωνειακών δασμών ή η απαγόρευση των εισαγωγών ορισμένων προϊόντων. Επίσης, δεν είναι ούτε οι πολιτικές που εφαρμόζονται από τα κράτη για να προστατεύσουν τις οικονομίες τους ή τους καταναλωτές. Το κυρίαρχο είναι ότι μία τέτοια συμφωνία δίνει όπλα στις πολυεθνικές, αλλά και στους κάθε λογής επενδυτές, να επιτεθούν στις εθνικές νομοθετικές και κανονιστικές ρυθμίσεις, κατηγορώντας τους για παρέμβαση στην ελεύθερη λειτουργία της αγοράς. Εξετάστε ένα παράδειγμα στον τομέα του πολιτισμού: Φανταστείτε ένα Αμερικανό παραγωγό ταινιών που θα στραφεί ενάντια στον επιδοτούμενο ευρωπαϊκό (γερμανικό ή γαλλικό ή και ακόμα ελληνικό) κινηματογράφο. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, θα δικαιούται να απαιτήσει είτε την καταβολή ανάλογων επιδοτήσεων με τους ευρωπαίους είτε να ζητήσει να επιστραφούν τα χρήματα των επιδοτήσεων που έχουν δοθεί για ένα ευρωπαϊκό φιλμ.

Έτσι, τα δημοκρατικά εκλεγμένα κοινοβούλια που έχουν αποφασίσει να στηρίξουν την κινηματογραφική βιομηχανία τους θα καταργηθούν από τη Συνθήκη . Η προοπτική αυτή, τουλάχιστον στον πολιτισμό, έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων. Για παράδειγμα, η Γαλλία πέτυχε να γίνει δεκτό το αίτημα της, ο πολιτισμός να εξαιρεθεί προσωρινά από τις διαπραγματεύσεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα επηρεαστεί μακροπρόθεσμα. Σε κάθε περίπτωση, Πολιτισμός και Εκπαίδευση θα βρεθούν υπό διαρκή απειλή .

Αλλά αυτή δεν είναι η χειρότερη απειλή. Η συμφωνία μπορεί να οδηγήσει σε κατάργηση των περισσότερων πολιτικών ενίσχυσης π.χ. στη γεωργία, με επιχείρημα ότι παρεμποδίζει τις ξένες επενδύσεις. Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι η συνθήκη στην πραγματικότητα δεν ευνοεί ούτε τις ΗΠΑ ούτε την ΕΕ, αλλά τις πολυεθνικές, οι οποίες θα μπορούν να ανατρέπουν, στον όνομα της ελευθερίας του εμπορίου, ακόμα και αποφάσεις των κοινοβουλίων. Για παράδειγμα, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα μπορούσαν να ζητήσουν να καταργηθούν οι κανονισμοί που έχουν θεσπίσει οι ΗΠΑ για τον έλεγχο των τραπεζών και του χρηματιστηρίου, με επιχείρημα την καταστρατήγηση των όρων του διεθνούς εμπορίου. Το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν οι πολυεθνικές των ΗΠΑ για τους κανόνες ασφάλειας των τροφίμων ή για τις επιδοτήσεις στην ευρωπαϊκή γεωργία. Μάλιστα κάποιοι ευρωπαίοι συνδικαλιστές, έλεγαν πρόσφατα, ότι αν η συμφωνία ίσχυε την περίοδο που καταργήθηκε το απαρτχάιντ, τότε οι επενδυτές θα μπορούσαν να απαιτήσουν από τη Νότια Αφρική να πληρώσει αστρονομική αποζημίωση για παρεμπόδιση της εκμετάλλευσης των μαύρων εργαζομένων . Ομοίως, εάν οι διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα ανεβάζει τους μισθούς, τότε ο επενδυτής θα πρέπει να αποζημιώνεται και πάλι.

Το άρθρο Η αθέατη όψη μίας συμφωνίας εμφανίστηκε πρώτα στο Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση. Τα γεγονότα τώρα.