Η κοινωνική ανισότητα σε διαπλανητική διάσταση

Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Juan Diego Solanas, Upside Down (Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους) είναι μια πρωτότυπη μίξη επιστημονικής φαντασίας και ρομάντζου, που έχει τραβήξει την προσοχή για τα οπτικά εφέ της και τις πολιτικές αναφορές σε χώρες που έχουν διχοτομηθεί τον τελευταίο αιώνα.

του Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου

Η ιδέα της ταινίας βασίζεται στην συνύπαρξη δύο πλανητών, με λίγα χιλιόμετρα απόσταση, σε ένα φανταστικό σύμπαν που μοιάζει με το δικό μας. Το κλειδί σε αυτή την υπόθεση είναι πως οι κάτοικοι του κάθε πλανήτη έλκονται μόνο από την βαρύτητα του πλανήτη στον οποίο γεννήθηκαν,

γεγονός που κάνει την επίσκεψή τους στον άλλο πλανήτη σχεδόν αδύνατη. Σε αυτό προστίθεται το ότι ο ένας πλανήτης είναι φτωχός και ο άλλος πλούσιος, με την ανισότητα να προέρχεται από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του φτωχού από τον πλούσιο. Η ιστορία αρχίzει με τον νεαρό Άνταμ (Jim Sturgess) από τον φτωχό πλανήτη, που γνωρίζει και ερωτεύεται την Ίντεν (Kirsten Dunst), που προέρχεται από τον άλλον πλανήτη. Ο απαγορευμένος έρωτάς τους είναι ο άξονας της ταινίας και κινεί την πλοκή με εντυπωσιακές σκηνές δράσης.

Τα οπτικά εφέ στη δημιουργία αυτού του κόσμου είναι φαντασμαγορικά και άρτια αισθητικά, αποτελώντας μία ποιητική δημιουργία, για την οποία αξίζει ξεχωριστή μνεία στον Pierre Gill. Η εξαιρετική δουλειά που έγινε στη δημιουργία του κόσμου υποστηρίζεται από τις σαφείς αναφορές που γίνονται σε δύο περιπτώσεις κοινωνιών στην πρόσφατη ιστορία, το ψυχροπολεμικό Βερολίνο και την πλήρη διχοτόμηση της Κορέας σε Βόρεια και Νότια. Στην ταινία δίνεται με χαρακτηριστικά μπλε και γκρίζα χρώματα η ζωή στον φτωχό πλανήτη, θυμίζοντας το Ανατολικό Βερολίνο και χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ με παρατημένα κτίρια, ένα βιομηχανικό περιβάλλον και μια εξαθλιωμένη εργατική τάξη. Από την άλλη έχουμε έναν ανεπτυγμένο καπιταλιστικό πλανήτη που μέσω της διαπλανητικής (πολυεθνικής;) εταιρείας Transworld αγοράζει φτηνά το πετρέλαιο από τον φτωχό πλανήτη και πουλάει πίσω ηλεκτρικό ρεύμα σε υψηλές τιμές. Στα σύνορα Βόρειας και Νότιας Κορέας για την περίοδο 2004-2010 λειτουργούσαν εργοστάσια εταιρειών της Ν. Κορέας με εργατικό προσωπικό από τη Β. Κορέα. Σήμερα, όταν τουρίστες επισκέπτονται την περιοχή, η χαριτωμένη ξεναγός με αφέλεια και περηφάνια θα δηλώσει πως η Ν. Κορέα επέλεξε να το κάνει αυτό για να εκμεταλλευθεί το φτηνό εργατικό δυναμικό της Β. Κορέας. Στην ταινία η εταιρεία Transworld έχει αυτόν τον ρόλο. Προσλαμβάνει φτηνούς εργάτες από τον φτωχό πλανήτη για να εκμεταλλευθεί τις εφευρέσεις τους ή ακόμα και για να κάνει πειράματα πάνω τους. Μετά από αυτές τις σαφείς αιχμές προς τον καπιταλισμό και την αμερικάνικη επιρροή, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι περισσότεροι παραγωγοί ήταν από τη Ρωσία και τη Γαλλία.

Συνολικά είναι μια οπτικά άρτια δοσμένη ιστορία που ξεχωρίζει από τις φετινές παραγωγές. Δυστυχώς το τέλος της φαίνεται πρόχειρο και δεν δίνει απαντήσεις στην πλοκή. Επίσης, η ερωτική ιστορία δεν πείθει πάντα και επισκιάζεται από τις εικόνες του κόσμου που σε καθηλώνουν. Αν και υπάρχει η αίσθηση πως λείπουν κομμάτια από το σενάριο και η δραματουργία δυσλειτουργεί, η ταινία είναι ευρηματική και αξίζει να την απολαύσετε σε κάποια σκοτεινή αίθουσα και όχι σε DVD.

Άννα Καρένινα

Η νέα εκδοχή του κλασσικού μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι προσεγγίζει την αντιπαράθεση ερωτικού πάθους και κοινωνικών ρόλων μέσα από τη σύμβαση μιας θεατρικής παράστασης. Μαγευτικά οπτικά εφέ και μια ακόμα εντυπωσιακή παρουσία της αγαπημένης του σκηνοθέτη Joe Wright, Keira Knightley.

The Impossible

Δραματική περιπέτεια του J. A. Bayona με τους Naomi Watts και Ewan MacGregor, που ακολουθεί τον αγώνα μιας οικογένειας Βρετανών να επιβιώσει μετά το φονικό τσουνάμι στην Ταϊλάνδη το 2004. Εντυπωσιακή σκηνοθεσία και ερμηνείες, αλλά ενώ ο σκηνοθέτης προσπαθεί να σε εκβιάσει συναισθηματικά ως προς την οικογένεια, δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε να λυπάσαι πιο πολύ για τους γηγενείς που καταστράφηκαν.