Καιρός για… αχλάδι

Η θρεπτική αξία του αχλαδιού

Εκτός από την αναντίρρητα πολύ ωραία γεύση του, το αχλάδι περιέχει αξιόλογη ποσότητα των βιταμίνων C και Κ, ενώ την ίδια στιγμή προσφέρει μικρές αλλά όχι αμελητέες ποσότητες των βιταμινών Ε και Β. Επιπροσθέτως, είναι καλή πηγή καλίου, χαλκού και φωσφόρου, ενώ σε μικρότερο βαθμό περιέχει μαγγάνιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, ψευδάργυρο καθώς και σίδηρο. Επίσης, είναι εξαιρετικός φορέας διαλυτών και αδιάλυτων φυτικών ινών. Ένα μέτριο αχλάδι (με τη φλούδα του) μπορεί να μας εφοδιάσει με περίπου5 γραμμάριαφυτικών ινών, φορτίο που ανταποκρίνεται περίπου στο 20% των συνολικών

ημερήσιων αναγκών ενός μέσου ανθρώπου σε φυτικές ίνες (USDA Nutrient database).

Ευεργετική συμβολή του αχλαδιού στην υγεία

Την τελευταία δεκαετία μεγάλος όγκος μελετών έχει αναδείξει πλειάδα θετικών επιδράσεων, στην υγεία του ανθρώπου, από την καταρχήν κατανάλωση φρούτων και λαχανικών. Τα ευρήματα αυτά κατέστησαν επιτακτική την καθημερινή κατανάλωση 5-6 μικρομερίδων φρούτων και λαχανικών, καθώς αυτή εξασφαλίζει μεταξύ άλλων αντιοξειδωτική προστασία, αντιφλεγμονώδη και αντικαρκινική δράση, μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου, καλύτερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος και εν γένει θωράκιση του ανοσοποιητικού.

Παρολ’ αυτά, τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών συνδέουν και άμεσα την κατανάλωση αχλαδιού με όλα τα παραπάνω. Σύμφωνα με μεγάλη επιδημιολογική μελέτη γυναίκες που κατανάλωναν τουλάχιστον μία μερίδα μήλων και αχλαδιών την ημέρα είχαν κατά 21% μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα (J Natl Cancer Inst, 2000). Αυτό το εύρημα μπορεί να αποδοθεί στην αρκετά καλή περιεκτικότητα του αχλαδιού σε ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C). Το ασκορβικό οξύ προστατεύει τα κύτταρα από την οξείδωση που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες και άρα από πιθανές καρκινικές μεταλλάξεις. Από την άλλη πλευρά, σε προ πενταετίας έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό American Journal of Clinical Nutrition η κατανάλωση μήλων και αχλαδιών συσχετίστηκε με μειωμένη πιθανότητα άσθματος και βρογχικής υπερευαισθησίας σε δείγμα 1600 Αυστραλών. Η τελευταία έρευνα έρχεται να ενδυναμώσει τα ευρήματα παλαιότερης ευρωπαϊκής, που συνέδεσε την κατανάλωση μήλων και αχλαδιών με πιθανή προστασία από καταστάσεις χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (Am J Respir Crit Care Med 2001).

Επιπλέον, ιδιαιτέρως σημαντική είναι η συμβολή του αχλαδιού στον έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου στην αιματική κυκλοφορία και κατ’ επέκταση στον έλεγχο του σωματικού βάρους. Αυτό δεν είναι δύσκολο κανείς να το αντιληφθεί καθώς το αχλάδι έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη καθότι πλούσιο σε φυτικές ίνες, στοιχείο που καθιστά πιο αργή την απορρόφησή του στην εντερική οδό και άρα πιο αργή την απελευθέρωση των σακχάρων του στο αίμα. Ταυτόχρονα, η παρουσία πηκτινών (υδατοδιαλυτών ινών) δημιουργεί πυκνότητα στο στομάχι και αίσθηση κορεσμού, γεγονός που οδηγεί σε καλύτερο έλεγχο της όρεξης και δυνητική απώλεια βάρους. Επιστημονική έρευνα που διεξήχθη σε υπέρβαρες Βραζιλιάνες μέσης ηλικίας συσχέτισε την κατανάλωσ