Για το Σάββα Μετοικίδη - Καλό κατευόδιο, συνάδελφε, συναγωνιστή, σύντροφε και φίλε από τον Α Σύλλογο ΠΕ Αθηνών

Α΄ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
www.a-athinon.gr, E-mail: [email protected], Ζωγράφου

Δελτίο τύπου για το Σάββα Μετοικίδη

Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο…
…θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.
Τάσος Λειβαδίτης

Απηχώντας το κοινό αίσθημα όλων των συναδέλφων, το Δ.Σ. του Συλλόγου μας εκφράζει τη βαθιά οδύνη του για το χαμό του συναδέλφου, φίλου και συναγωνιστή

Σάββα Μετοικίδη.
Αν κάποιο ίχνος αφήνουμε όλοι πίσω μας φεύγοντας, θα λέγαμε ότι πάνω απ’ όλα ο Σάββας ήταν άνθρωπος της πράξης. Γι’ αυτόν μιλούν τα έργα του, η διαδρομή του και η προσφορά του στο σχολείο και στο κίνημα.

Απόγονος προσφύγων μικρασιατών από τον Πόντο μεγάλωσε και ανατράφηκε από τη γιαγιά του μέχρι τα δέκα του χρόνια καθώς οι γονείς του ήταν μετανάστες στη Γερμανία.

Ταξικός αγωνιστής, παιδί του κινήματος, ενταγμένος σε χώρους της αριστεράς στα φοιτητικά του χρόνια αλλά και αργότερα, με ενεργή δράση τα τελευταία χρόνια μέσα στο χώρο των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων, πάντα προβληματισμένος και πάντα με άποψη για το μέλλον του κινήματος. Την πενταετία 1998 – 2003, υπηρέτησε σε ολιγοθέσιο μειονοτικό σχολείο στην ορεινή Ροδόπη και αρθρογράφησε για αυτή την πολύτιμη διδακτική του εμπειρία.

Ο Σάββας ήταν μέλος του Συλλόγου μας τα τελευταία εννιά χρόνια, μέλος του Δ.Σ. και πάντα ενεργός στους αγώνες και τις απεργίες. Θα τον θυμόμαστε πάντα, στην πρώτη γραμμή των αγώνων, στις διαδηλώσεις με το πανό του Συλλόγου, στη μεγάλη απεργία του 2006, πεισματάρη και μαχητή. Στις γενικές συνελεύσεις με ένα καθαρό πολιτικό λόγο που έδειχνε βαθιά μόρφωση και συγκροτημένη σκέψη. Στις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη του 2008, να μπαίνει μπροστά στην πολυκατοικία της Ασκληπιού όπου ήταν εγκλωβισμένα νέα παιδιά, περικυκλωμένος από τα ΜΑΤ να τους καλεί να πιάσουν εκείνον και να αφήσουν τα παιδιά. Να γυρίζει στο σπίτι, ποτισμένος στα δακρυγόνα. Μαχητής της ελευθερίας, μπροστάρης και πάντα παρών σε κάθε έκφραση αλληλεγγύης σε απεργίες, αγώνες ή διώξεις εργαζομένων και νεολαίων. Στις τελευταίες διαδηλώσεις ενάντια στο μνημόνιο και το ΔΝΤ. Η τελευταία φορά που βαδίσαμε μαζί με το Σάββα, ήταν η πορεία στους Αμπελόκηπους και η διαδήλωση από το Α΄ Νεκροταφείο προς το Σύνταγμα την ημέρα της κηδείας του Δημήτρη Χριστούλα.

Εγγόνι προσφύγων και παιδί μεταναστών, αγαπούσε ιδιαίτερα τους μετανάστες. Ψυχή της παιδαγωγικής ομάδας και πρωτοστάτης επί πέντε έτη στο σχολείο ελληνικής γλώσσας για μετανάστες που λειτουργούσε με πρωτοβουλία του Συλλόγου μας τα έτη 2005 - 2009. Την τελευταία χρονιά λειτουργίας, το σχολείο μεταναστών είχε 100 μαθητές – μαθήτριες και λειτουργούσε με την εθελοντική και εντελώς αφιλοκερδή εργασία πέντε συναδέλφων. Ο Σάββας πρωτοστατούσε και γι’ αυτό οι υπόλοιποι συνάδελφοι πειρακτικά τον αποκαλούσαν «διευθυντή» του σ