Οι προγραμματικές δηλώσεις για την εκπαίδευση του Υπουργού Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου (όλη η ομιλία από τα πρακτικά της Βουλής)

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΕ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΣΤ΄

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, για δώδεκα λεπτά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ανάληψη των καθηκόντων του Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού αποτελεί υψίστη τιμή και ευθύνη και θέλω να ευχαριστήσω τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, αλλά και τους Προέδρους των κομμάτων που συγκροτούν αυτήν την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Κουβέλη, για την εμπιστοσύνη τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το αίτημα για τη βελτίωση της παιδείας αποτελεί διαχρονική και καθολική απαίτηση των Ελλήνων πολιτών. Το σταθερό συμπέρασμα κάθε κριτικής συγκεφαλαιώνεται τα τελευταία χρόνια πάντα στην ίδια επωδό. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα χρειάζεται τομές. Το όραμα για μια καλύτερη παιδεία στο επίπεδο του πολιτικού αιτήματος εκφράστηκε από το διαχρονικό σύνθημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, όμως, στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες απέκτησαν ένα στενά προκαθορισμένο πλαίσιο, μεταρρυθμίσεις που εστιάστηκαν στα δομικά χαρακτηριστικά του συστήματος και όχι στα ποιοτικά, στο περίγραμμα και όχι στην ουσία. Από εκεί και πέρα η εικόνα έμεινε σταθερή και αναλλοίωτη. Η παιδεία μας εξαντλείται από το δημοτικό έως το πανεπιστήμιο στην άχαρη γυμναστική της διάνοιας με την απομνημόνευση. Διδάσκουμε τους νέους και τις νέες να απομνημονεύουν γνώσεις και πληροφορίες που ξεχνιούνται σύντομα, αντί να τους μαθαίνουμε τις μεθόδους για την απόκτησή τους. Δεν μαθαίνουμε τους νέους και τις νέες πως να κρίνουν αυτά που διαβάζουν. Δεν τους διδάσκουμε να αρθρώνουν προφορικό λόγο με νοήματα και επιχειρήματα βασισμένα σε στέρεη λογική βάση. Στις τελευταίες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης η εκπαίδευση γίνεται εισιτήριο εισόδου στις ανώτατες σχολές. Αλλά και στις ανώτατες σχολές έχει επικρατήσει η εμπορευματοποίηση του πτυχίου. Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα ετοιμάζει καταναλωτές, όχι πολίτες. Η γνώση γίνεται ανταλλάξιμο αγαθό για να διασφαλίσει το διορισμό και όχι σπουδή που σκοπεύει στην ανθρώπινη καλλιέργεια. Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα;
Είναι προφανές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι το πρόβλημα της παιδείας ούτε αντιμετωπίζεται, ούτε εξαντλείται σε μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας παντού. Χρειάζεται μια επανάσταση αξιοκρατίας για την ανανέωση και αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος και του εκπαιδευτικού δυναμικού της χώρας, γιατί η παιδεία αποτελεί