Χωρίς γραβάτα

Κάποτε το outfit του πολιτικού ή του θεσμικού παράγοντα ήταν τόσο συνυφασμένο με την γραβάτα που αν αυτός επέλεγε να MHN την φορέσει σε δημόσια εμφάνισή του αυτό σίγουρα θα οριζόταν από μια καλά μελετημένη, επικοινωνιακού τύπου, επιλογή. Οι Αμερικάνοι, πρώτοι στην λογική ότι οι λεπτομέρειες στις κινήσεις ή στο ντύσιμο ενός πολιτικού λειτουργούν επικουρικά όταν ο ίδιος θέλει να περάσει κάποιο μήνυμα στους ψηφοφόρους, είναι οι πρώτοι που το αντιλήφθηκαν αυτό. Πιστοί – με αποδοχή θρησκευτικής προσήλωσης – στο politically correct στυλ,

είχαν για τα δημόσια πρόσωπα του ανδρικού φύλλου μια άνευ όρων διαμορφωμένη λογική ότι η εμφάνιση με γραβάτα κολακεύει πρώτα απ’ όλα το κοινό. Τηλεοπτικοί κανόνες, επίσης, οικοδομήθηκαν πάνω στην ίδια θεωρία.

«Όταν μπαίνεις στο σπίτι κάποιου απρόσκλητος (σ.σ. μέσω της τηλεόρασης) οφείλεις να είσαι ευπρεπώς ενδεδυμένος. Πρώτα απ’ όλα γιατί σέβεσαι και τιμάς τον τηλεθεατή» υποστήριζαν με πάθος οι opinion leader της ενδυματολογίας.

Αυτά άλλαξαν, βέβαια, εδώ και πολύ καιρό και στην Αμερική. Κυρίως από τότε που εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή το φαινόμενο Ομπάμα. Ο μέχρι σήμερα πρόεδρος της Αμερικής που έκανε- άμα τη εμφάνισή του- τους επικοινωνιολόγους να αλλάζουν κανόνες και θεωρίες για να τον μελετήσουν καλύτερα, έδωσε άλλη βαρύτητα στο ελαφρύ ντύσιμο, με παντελόνι και πουκάμισο. Η λεπτομέρεια ότι είχε τα μανίκια σηκωμένα ερμηνευόταν σαν ετοιμότητα ή διάθεση (;) για δουλειά. Το στυλ αντέγραψε και ο Γιώργος Παπανδρέου, στα καθ’ ημάς (με την εικόνα μείναμε, η διάθεση μας τελείωσε νωρίς).

Από τότε στην ελληνική πολιτική σκηνή πολλά μανίκια σηκώθηκαν. Πολλά κουμπιά ξεκουμπώθηκαν, πολλές γραβάτες λύθηκαν. Είναι που οι Έλληνες πολιτικοί έχουν αρχίσει να χαλαρώνουν; Σχήμα οξύμωρο στην εποχή των σκληρών μέτρων που ψηφίζουν, της οργής και αντίδρασης του κόσμου που συγκεντρώνεται στο πρόσωπό τους, στην απόρριψη από τους πολίτες όλης αυτής της σοβαροφάνειας που τους διακρίνει. Στο μεταξύ ήρθε και η Αριστερά να πάρει μεγάλο κομμάτι από την πίτα του πολιτικού προσκηνίου.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέκαθεν είχαν απορρίψει τις γραβάτες, οι οποίες σημειολογικά παρέπεμπαν στο urban style (απορριπτέο λόγω ιδεολογίας). Στον ΣΥΡΙΖΑ το στυλ του Αλέξη Τσίπρα κάλυπτε δύο στα δύο. Νεανικότητα, επαναστατικότητα (!) αλλά και μια πινελιά παλιάς αριστερής προσέγγισης στα πράγματα. Και στην γκαρνταρόμπα. Μόνο ο Παπαδημούλης επέμενε κάποιες φορές να εμφανίζεται τηλεοπτικώς, γραβατωμένος, αλλά σιγά σιγά ακολούθησε τη γραμμή του κόμματος.

Στην τηλεόραση, το τελευταίο προπύργιο απ’ όπου θα έπεφτε το αξεσουάρ… γραβάτα υπό το βάρος μιας συνολικής αλλαγής νοοτροπίας της κοινωνίας, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το casual στυλ του μέσου πολιτευτή έχει αρχίσει να κερδίσει έδαφος έναντι της μετα-γιάπικης εμφάνισης που μόνο επιτυχία και αυτοπεποίθηση δεν εκπέμπει (πια!).

Οι παραπάνω σκέψεις προήλθαν από την εικόνα που συνοδεύει το κείμενο. Στην εκπομπή «Κοινωνία Ωρα MEGA» καλεσμένοι πέντε πολιτικοί συν δύο οι παρουσιαστές. Κανείς