Ενδιαφέρεται κανείς για τους νέους;

Το πρώτο μου άρθρο, που φιλοξενήθηκε στην aixmi.gr, τον Γενάρη του 2011, είχε τίτλο : «Ρωτάμε, γιατί τα σπάνε ή απέχουν οι νέοι;» Δεν θέλω να σκέπτομαι σήμερα, ενάμιση περίπου χρόνο από τότε, ότι μπορεί λίγο πριν τις περίφημες δεύτερες εθνικές εκλογές στις οποίες οδηγούμαστε, να ξανακάνω το ίδιο ερώτημα στους πολιτικούς της χώρας μας:  «τι υπόσχεστε στους νέους για το μέλλον τους; Διά βίου …παίδεψη και ανεργία σε συνδυασμό με ζήλο για τη μεγάλη ανατροπή;»
 
Τι

άλλαξε, άραγε, στους λόγους των πολιτικών μας από την 6η Μάη, και ποιο μήνυμα πήραν τα δύο τέως μεγάλα κόμματα; Αντελήφθηκαν, ότι η εντυπωσιακή και πρωτοφανής άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται σε κομματική επιλογή, δεν οφείλεται σε μια κοινωνία που έγινε ξαφνικά αριστερή αλλά σε μια κοινωνία που, μπροστά στο αδιέξοδο και την απόγνωση, προτιμά ακόμη και την επιστροφή στη δραχμή;            
Η αλήθεια είναι ότι το «κοινωνικό τσουνάμι», που ουδείς το ανέμενε, οφείλεται κυρίως σε μια από τις πολλές παθογένειες του ελληνικού κράτους, στην έλλειψη δηλαδή κάθε ατομικής υπευθυνότητας μέσα σε ένα κράτος υδροκέφαλο.
 
Τι μπορούν να αναμένουν οι νέοι όταν η Παιδεία, το πολυτιμότερο γι’αυτούς αγαθό, έχει ενταχθεί πρώτη και καλύτερη στο πρόγραμμα λιτότητας; Η παντελής έλλειψη αναφοράς των προεκλογικών λόγων στην Παιδεία, πού εντάσσεται; Αναμφισβήτητα –θα έλεγα- στη σκόπιμη και έντεχνη αποσιώπηση των αποτυχημένων σχεδιασμών, αλλά και τακτικών, για την αναγκαία αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος .          Τις ημέρες αυτές των Πανελλαδικών Εξετάσεων, η αδιαφορία για τους νέους κορυφώθηκε. Το δοκιμιακό κείμενο της καθηγήτριας κ. Αρβελέρ, το οποίο επελέγη για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, όχι μόνον ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό -όπως και η ίδια δήλωσε και γι’ αυτό δεν θα το επέλεγε- αλλά ήταν και από τα πιο δυσερμήνευτα της συγγραφέως. Εξάλλου, στο μάθημα της Φυσικής δόθηκε θέμα, που από ειδικούς χαρακτηρίστηκε «επιστημονικά λανθασμένο».                                      

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η Επιτροπή Εξετάσεων δεν απευθύνθηκε σε απόφοιτους δημοσίων σχολείων αλλά σε «ταλέντα» που μπορούν να ερμηνεύσουν κείμενα που δυσκολεύουν και τους…συγγραφείς τους, να λύνουν σωστά τα…λάθη και, που με θεία επιφοίτηση, «η Τέχνη» έχει εισέλθει στις ψυχές τους ώστε να μπορούν να την ερμηνεύσουν !
 
Έλεος, έλεος! Οι αυτοκτονίες νέων ακολουθούν η μια την άλλη και η ανάληψη ευθύνης- αν κάποτε απαιτηθεί στη χώρα μας-, δεν φέρνει πίσω τους ανθρώπους !

*Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου είναι πρόεδρος στο Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών