Οι δεσποτάδες λένε «δώσαμε, δώσαμε» ενώ ο κόσμος στενάζει από τη φτώχεια

Απορώ με τους ιεράρχες της Εκκλησίας. Μαζεύτηκαν εκτάκτως στη Μονή Πετράκη και επί δύο μέρες συζητούσαν για την οικονομική κρίση, τις συνέπειες, και την αντιμετώπισή τους.

Περίμενα, λοιπόν, κι εγώ- αφελώς όπως απεδείχθη- ότι στο τέλος θα έβγαιναν και θα απαριθμούσαν τις δράσεις και τα μέτρα που θα ακολουθήσουν (επιπλέον όσων μέχρι τώρα έχουν κάνει), για να ανακουφίσουν το λαό, απ΄τα δυσβάσταχτα προβλήματά του. Περίμενα δηλαδή να ανακοινώσουν νέα φιλανθρωπικά έργα, έστω νέα

σημεία διανομής τροφίμων. Όμως, τίποτα απ΄όλα αυτά δεν έγινε. Αντίθετα . Οι αρχιερείς, αντί να βάλουν το δάχτυλο στον τύπο των ήλων, έφτασαν στο σημείο να αναλύουν ετυμολογικά την λέξη «κρίση» .

Ακόμη και το λεξικό του Μπαμπινιώτη κατέβασαν, αλλά για νέα μέτρα και επιπλέον βοήθεια στον κόσμο, κουβέντα…

Επί δύο ημέρες συζητούσαν, “ζυμώνονταν” και συσκέπτονταν. Προς τι;

Αντέδρασαν, για μία ακόμη φορά, προς την Πολιτεία που εξακολουθεί να κρατεί δεσμευμένα ακίνητα-“φιλέτα” που θέλουν να αξιοποιήσουν και δεν τους αφήνουν.

Για άλλη μία φορά έκαναν λόγο για γραφειοκρατία, για ανάλγητους και αδιάφορους κρατικούς υπαλλήλους και επανέλαβαν ότι πληρώνουν όλες τις οφειλές τους και δεν χρωστούν σε κανέναν .

Μου φαίνεται ότι οι Ιεράρχες έχουν ενοχή επ’ αυτού. Γιατί είναι γεγονός ότι η Εκκλησία βοηθάει κόσμο. Έχει αναπτύξει ευρύ δίκτυο συσσιτίων, παροχής τροφίμων και διαφόρων φιλανθρωπικών έργων. Όμως, αυτό δεν είναι μέσα στην αποστολή της ;

Γιατί οι ιεράρχες επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια , ωσαν να αισθάνονται ενοχές ;

Μήπως – λέω μήπως – βλέπουν ότι είναι λίγα τα όσα προσφέρουν και ότι θα έπρεπε να αυξήσουν την προσφορά τους και δεν το κάνουν; Μήπως μπορούν να διαθέσουν περισσότερα και δεν τα διαθέτουν κι αισθάνονται τύψεις ;

Φυσικά δεν μπορώ να αγνοήσω και τη στάση της Πολιτείας, που ποτέ δεν κάθισε με σοβαρότητα να εξετάσει επί της ουσίας τι ζητεί η Εκκλησία. Να εξετάσει ποια ακίνητα μπορούν να αποδώσουν και κάτω από ποιες συνθήκες ; Και μετά να προχωρήσει, να ανάψει το πράσινο φως, θέτοντας όρους και όρια για να αποφευχθεί η αδιαφάνεια και η διαφθορά αν είναι αυτό που φοβάται.

Αν δεν το κάνει, θα αποδείξει ότι υποκρίνεται.

Και ας σταματήσουν πια όλοι, αυτές τις «φούσκες» περί διακριτών ρόλων, και όλες τις άλλες “φιοριτούρες” περί σεβασμού της αποστολής του ενός θεσμού και του άλλου.

Ο λαός έχει φτάσει σε ένα εντελώς… απαράδεκτο, απάνθρωπο σημείο οικονομικής κατρακύλας.

Φτάσαμε στη θέση οι Κύπριοι να κάνουν έρανο να μαζεύουν ρούχα και τρόφιμα και να στέλνουν στην Εκκλησία της Ελλάδος να τα μοιράσει στο κόσμο.

Δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουν συνεχώς οι αρχιερείς πόση περιουσία είχε η Εκκλησία και την έχασε. Πόσα ακίνητα πρόσφερε από συστάσεως του ελληνικού έθνους για νοσοκομεία, πλατείες και κοινωφελή έργα….

Ας σταματήσουν πια να απολογούνται ότι πληρώνουν φόρους και δεν χρωστούν ούτε ευρώ….

Αυτές τις μέρες , της έκτακτης ιεραρχίας, πολλοί «κουβαλήθηκαν» στην Αθήνα, ανήμποροι, ασθενείς και