Ρέππας – Ραγκούσης – Βορίδης: Η σύγκρουση για τα ταξί μιά τρύπα στο νερό

Όσοι μίλησαν με ανθρώπους της Κομισιόν, αυτές τις μέρες, κατάλαβαν την ενόχλησή τους για την τερατώδη διάσταση που έχει πάρει το θέμα των ταξί. Εξαρχής δεν του απέδιδαν ιδιαίτερη σημασία, γι αυτό και είπαν «ναι» διαδοχικά στο σχέδιο Ρέππα, στην πρόταση Ραγκούση που το ανέτρεπε, αλλά και στο σχέδιο Βορίδη που κατεδαφίζει το προηγούμενο.

Είναι προφανές ότι μόνοι μας το μετατρέψαμε σε τεράστιο ζήτημα. Ακριβέστερα: ο Γιάννης Ραγκούσης,

ο οποίος τράβηξε τα πράγματα στα άκρα, κηρύσσοντας «ανένδοτο» κατά των ταξιτζήδων.
Το αποτέλεσμα το ζήσαμε το καλοκαίρι: ο ίδιος έχτιζε εκσυγχρονιστικό προφίλ και οι ταξιτζήδες έκαναν άνω κάτω τη χώρα.

Ας συνεννοηθούμε, λοιπόν. Άλλο είναι αν συμφέρει τη κοινωνία να ανοίξει το επάγγελμα (δηλαδή, να δίνονται παραπάνω άδειες, να πέσουν οι τιμές, να προσφέρονται καλύτερες υπηρεσίες) και άλλο αν αυτό αποτελεί επιταγή της τρόικας.

Για το πρώτο συμφωνούμε όλοι. Έπρεπε και θα μπορούσε να προχωρήσει το άνοιγμα του επαγγέλματος χωρίς να υπάρξει, όμως, μετωπική με τους ιδιοκτήτες ταξί που αισθάνθηκαν ότι χάνουν κάθε περιουσιακό τους στοιχείο.

Σε αυτό έκανε λάθος ο Ραγκούσης. Ο μαξιμαλιστικός στόχος και το ροβεσπιερικό του ύφος έδωσε την ευκαιρία στον Λυμπερόπουλο να εμφανίσει τον κλάδο του ως θύμα διωγμού. Και στη συνέχεια να ξεσαλώσει με εκφράσεις του λιμανιού και κουτσαβάκικες απειλές.

Εξ αρχής ήταν λάθος όλοι οι χειρισμοί.

Ο Ρέππας έκανε ένα πασάλειμα που διατηρούσε περίκλειστο το επάγγελμα (όπως είχε κάνει και με τα φορτηγά), ο Ραγκούσης πήγε στην ακριβώς αντίπερα όχθη με ένα νομοσχέδιο που δεν θα ψήφιζαν ούτε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, για να έρθει ο Βορίδης να επαναφέρει ουσιαστικά το σχέδιο που κλείνει το μάτι στους ταξιτζήδες.

Τι καταφέραμε, τελικά;
Μιά τρύπα στο νερό…