Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο

Βλέποντας το βίντεο με τον προπηλακισμό του κ. Καπλάνη απο τις ίδιες του τις φοιτήτριες, ήρθε στα αυτιά μου ο ήχος απο τα χαστούκια του Παπαμιχαήλ στη ταινία «Το Ξύλο Βγήκε απο τον Παράδεισο». Πραγματικά θαύμασα την ψυχραιμία του μπροστά στον οχετό των ύβρεων και των απειλών.

Και ομολογώ πως δεν ξέρω τίποτα για τα αθυρόστομα κορίτσια που πρωταγωνίστησαν στο εν λόγω επεισόδιο. Δεν ξέρω τι είδους αγωγή τους έδωσαν οι γονείς τους, δεν ξέρω ποιόν προσπαθούσαν να εντυπωσιάσουν και δεν ξέρω τα επιχειρήματά

Αυτό που ξέρω όμως, είναι πως σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου τα παιδιά αυτά θα είχαν αποβληθεί το επόμενο κιόλας πρωί. Χωρίς να χρειαστεί να επέμβει ο εισαγγελέας, η κυβέρνηση ή ο στρατός. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, ο κ. Καπλάνης θα συμπλήρωνε – χωρίς να ρωτήσει κανέναν – τα χαρτιά της αποβολής τους και πιθανότατα κανένα άλλο Πανεπιστήμιο δεν θα τα δεχόταν ξανά στο μέλλον.

Αλλά στην Ελλάδα της μονιμότητας, του πανεπιστημιακού ασύλου και των φοιτητικών παρατάξεων, τα πράγματα είναι διαφορετικά δυστυχώς. Νοσούμε βαριά εκ των έσω. Οι ακρογωνιαίοι λίθοι της κοινωνίας μας, μεταξύ των οποίων και τα Πανεπιστήμια, δεν διέπονται από τις βασικές αρχές της νομιμότητας και της ισονομίας. Περιστατικά σαν το συγκεκριμένο, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Παρόλα αυτά, το πρόβλημα της καλπάζουσας βίας στα Πανεπιστήμια λύνεται πιο εύκολα από ό,τι νομίζουμε. Οι φοιτητές μας δεν είναι “εκ γενετής απείθαρχοι”. Απλά για όσο δεν υπάρχουν κανόνες, οι μειοψηφίες της βίας θα δρουν ανενόχλητες και θα στρατολογούν όλο και περισσότερα μέλη. Όταν γίνει η αρχή, όταν αποβληθεί ο πρώτος, τα πράγματα θα αλλάξουν.

Τα κορίτσια του βίντεο δεν θα ήταν τόσο ζωηρά αν ήξεραν πως θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Είμαι βέβαιος πως όταν τιμωρηθεί η πρώτη, η επόμενη θα πει οτι “κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου που κοιτούσε την Πετροπούλου, που κοιτούσε την Πετροβασίλη…