Καθημερινοί άνθρωποι που μας δίνουν έμπνευση, απλώς με το να είναι ο εαυτός τους Vol II

Όλοι γυρεύουμε έμπνευση. Ψάχνουμε σε βιβλία, χαζεύουμε στα social media και τα sites, βλέπουμε ζωές και αποτελέσματα ανθρώπων που κάτι έκαναν στη ζωή τους και εντυπωσιαζόμαστε. Ωστόσο η έμπνευση κατοικεί παντού. Υπάρχουν καθημερινοί άνθρωποι που δίνουν έμπνευση μόνο όντας ο εαυτός τους. Ο υπέροχα μοναδικός τους εαυτός τους. Φαντάσου πόσο μεγάλο αντίκτυπο έχει στη ζωή ενός παιδιού ένας φωτισμένος δάσκαλος.

Καθημερινοί άνθρωποι που δίνουν έμπνευση

Σήμερα θα σου μιλήσω

για έναν διευθυντή δημόσιου σχολείου, που με εμπνέει με όλη τη σημασία της λέξης. Ένας εκπαιδευτικός που έχει πιάσει το νόημα και τον αγαπούν μαθητές αλλά και γονείς.

Παρασκευή πρωί, πάω τα παιδιά μου στο σχολείο και στα μεγάφωνα παίζει Χατζιδάκις. Άλλες φορές Τσαϊκόφσκι και άλλες Μπαχ. Στο μεταξύ, καθώς ετοιμάζονται τα παιδιά για να φύγουμε από το σπίτι βιάζονται, έχουν ενθουσιασμό και λένε “πάμε γρήγορα στο σχολείο, σήμερα είναι Παρασκευή και ο διευθυντής θα μας πει ιστοριούλα”.

Ο άνθρωπος που μιλάει και τον ακούνε τα παιδιά

Πόσες φορές ως γονείς δεν μιλάμε και όμως τα παιδιά δεν ακούνε, δεν μας προσέχουν; Άπειρες. Ο άνθρωπος αυτός κατάφερε με τον τρόπο του να αφήσει τα παιδιά να κάτσουν ήσυχα για 5 λεπτά και να τον ακούσουν με προσοχή. Μικρά και μεγάλα, 300 παιδάκια φορτωμένα με τις τσάντες τους, άκουγαν έναν άνθρωπο που τους έλεγε ένα παραμυθάκι, μια παραβολή.

Ο θυμός και οι τρύπες στον φράχτη

Χωρίς να σε κουράσω, θα σου πω μια μικρή περίληψη της ιστορίας που νομίζω ότι βοηθάει όλα τα παιδιά.

«Μια φορά ήταν ένα παιδί που ήταν συνεχώς θυμωμένο στο σχολείο και τσακωνόταν με τα άλλα παιδιά. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακουλάκι με χαρτάκια και κάθε φορά που γυρνούσε από το σχολείο όσες φορές είχε τσακωθεί με κάποιο παιδάκι έπρεπε να καρφώσει τόσα χαρτάκια στον φράχτη. Την πρώτη ημέρα κάρφωσε 30 χαρτάκια. Η εικόνα αυτή δεν του άρεσε και την επόμενη προσπάθησε να το μειώσει και τα κατάφερε. Κάθε μέρα κάρφωνε όλο και λιγότερα χαρτάκια στον τοίχο, μέχρι που έφτασε μια μέρα που δεν κάρφωσε κανένα. Πήγε λοιπόν στον μπαμπά του και του το είπε. Ο πατέρας είπε ότι τώρα θα έπρεπε κάθε μέρα που θα γυρνούσε και δεν είχε τσακωθεί με κανέναν, να βγάζει από ένα χαρτάκι. Κάποτε ο φράχτης άδειασε από τα χαρτάκια και πήγε το παιδί περήφανο να το δείξει στον πατέρα του. Τότε εκείνος του είπε: Μπορεί να κάνουμε λάθη, να ζητάμε συγνώμη και να διορθώνουμε κάπως την κατάσταση, όμως οι πληγές μένουν στους άλλους για πάντα εκεί, όπως οι τρύπες από τα καρφιά στο φράχτη».

Αυτή ήταν η ιστορία που είπε στα παιδιά μας σήμερα. Τα καλημέρισε και έφυγε ο καθένας για την τάξη του. Δεν ανέλυσε παραπάνω την ιστορία αυτή, δεν έκανε νουθεσία, δεν κούνησε το δάχτυλο, δεν τους είπε μην κάνετε αυτό, δεν τα μάλωσε, δεν τα φώναξε. Τους είπε αυτήν την παραβολή και τους φύτεψε ένα σποράκι μέσα τους. Το σπουδαιότερο μάθημα το δίνουμε χωρίς να κάνουμε μάθημα.

Η επιλογή της ιστορίας θεωρώ ότι δεν είναι τυχαία. Πιστεύω, ότι καθημερινά οι δάσκαλοι και οι διευθυντές στα σχολεία έρχονται αντιμέτωποι με τσακωμούς παιδιών, με απογοητεύσεις, με αρνητικά συναισθήματα που δεν μπορούν να διαχειριστούν τα παιδιά μας. Μπορεί δηλαδή κάποιο συμβάν να έδωσε την αφορμή για να πει αυτήν την ιστορία.

Το μέλλον αυτού του κόσμου

Θυμήσου λίγο στο παρελθόν, πόσες φορές σε υποδέχτηκε κάποιος στο σχολείο με μουσική υπόκρουση; Εμένα ποτέ, σε κανένα από τόσα σχολεία που φοίτησα δεν με υποδέχτηκε κανένας με μουσική, δεν με καλοδέχτηκε στην πόρτα, δεν μου είπε καλημέρα με χαμόγελο. Ο διευθυντής συνήθως ήταν στο γραφείο του και δεν θέλαμε να τον συναντήσουμε.

Κάποτε ήμασταν και εμείς το μέλλον αυτού του κόσμου. Κάποτε ήμασταν παιδιά, αλλά κανείς δεν ήρθε να μας πει παραβολές, να μας δώσει παραδείγματα, να είναι το παράδειγμα. Χαίρομαι που στην εκπαίδευση υπάρχουν σήμερα άνθρωποι φωτισμένοι , που δεν κάνουν απλώς τη δουλειά τους. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που ξέρουν ό,τι σύμφωνα με τον τρόπο που θα δουλέψουν θα υπάρχει διαφορά στο μέλλον μας.

Και αφού έχει φυτευτεί ένα τόσο χρήσιμο σποράκι στο σχολείο, σειρά έχουμε και εμείς οι γονείς να συνεχίσουμε το έργο.

Είναι έμπνευση ο άνθρωπος που έχει την τρόπο να λύνει τις διαφορές με σεβασμό, να μην κάνει κατάχρηση «εξουσίας», να δείχνει τον τρόπο στους μικρούς ανθρώπους που αύριο θα πάρουν τη σκυτάλη.

Καθημερινοί άνθρωποι που μας δίνουν έμπνευση, απλώς με το να είναι ο εαυτός τους

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Καθημερινοί άνθρωποι που μας δίνουν έμπνευση, απλώς με το να είναι ο εαυτός τους Vol II εμφανίζεται στο iPop.