Η αναδυόμενη αναγκαιότητα της ιδιωτικής ασφάλισης κατοικίας

Οι τελευταίοι μήνες στην χώρα μας και το σύνολο των φυσικών φαινομένων και γεγονότων που τους συνόδευσαν, από δασικές πυρκαγιές μέχρι πλημμύρες, δίχως καν να αναφέρουμε το γεγονός πως είμαστε και ένα άκρως σεισμογενές έθνος, απέδειξαν με τον πλέον αποκαλυπτικό, όσο και σκληρό τρόπο πως η κλιματική αλλαγή και οι φυσικές καταστροφές όχι απλά αποτελούν απτή πραγματικότητα, αλλά ανάγονται και σε ένα στοίχημα επιβίωσης για όλους μας.

Στην προσωπική στάθμιση καθενός μας, προηγείται ο ανθρώπινος παράγοντας και εν γένει η ζωή, ενώ ακολουθούν τα περιουσιακά στοιχεία -ακίνητη και κινητή περιουσία-

και στη συνέχεια η φύση. Δίχως να εισερχόμαστε σε κάποιου είδους φιλοσοφική συζήτηση σχετικά με την προαναφερθείσα στάθμιση και το πώς – ενδεχομένως – θα έπρεπε η σειρά να διαμορφώνεται, η αξία και σημασία της κατοικίας παίζει βαρύνουσα σημασία στο wellbeing μας.

Εδώ προκύπτει το αδυσώπητο ερώτημα, εάν την προστατεύουμε -προληπτικά- έναντι των διαρκώς εντεινόμενων απειλών από μέρους των φυσικών φαινομένων, η ένταση των οποίων σοκάρει ακόμη και τους πλέον ευφάνταστους. 

Φοβάμαι πως η απάντηση είναι αρνητική, κάτι εξάλλου που αποδεικνύεται στην πράξη: Καμένα σπίτια σε δασικές (και όχι μόνο) εκτάσεις, πλημμυρισμένες κατοικίες παντού, με τους ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές τους να περιμένουν την κρατική ενίσχυση προκειμένου να δουν πως και τι θα πράξουν στη συνέχεια ώστε να αποκτήσουν ένα νέο… κεραμίδι.  

«Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν;», ενδεχομένως να αναρωτηθείτε φωναχτά. Η απάντηση είναι ιδιωτική ασφάλιση της κατοικίας τους!

Η αλήθεια είναι πως εδώ και αρκετά χρόνια ο ασφαλιστικός κόσμος έχει θέσει το ζήτημα σε ουκ ολίγες περιστάσεις, πάντοτε όμως με τον προσήκοντα σεβασμό απέναντι σε όλους όσοι έχουν βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση να βιώνουν την απώλεια της κατοικίας τους ως συνέπεια ενός φυσικού φαινομένου ή δασικής πυρκαγιάς. Mega-πυρκαγιάς, για να είμαστε ακριβείς… 

Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η συνολικότερη ασφαλιστική συνείδηση των πολιτών στην χώρα μας κινείται σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Κι αυτό, δίχως καν να γνωρίζουν πως η ασφάλιση κατοικίας δύναται να λειτουργήσει ως ένα πολύ χρήσιμο, ουσιαστικό και επικουρικό εργαλείο στον αγώνα απέναντι στην εντεινόμενη κλιματική κρίση. 

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της πατρίδας μας μπορεί πάντοτε να στρέφει το βλέμμα της προς το Κράτος και την αρωγή του σε επίπεδο επιδότησης, επιδόματος, αποζημίωσης κ.ο.κ., εντούτοις όμως ουδείς –σχεδόν- εξ’ αυτών αντιλαμβάνεται πως τα Δημόσια οικονομικά είναι τα οικονομικά του πολίτη! 

Σήμερα, υπολογίζεται πως κάτι λιγότερο από το 18% των κατοικιών στην Ελλάδα διαθέτουν ασφαλιστική κάλυψη, τη στιγμή κατά την οποία το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυμαίνεται μεταξύ 70 και 80%… Το ακόμη πιο εξοργιστικό στοιχείο είναι πως σε περίπτωση που δεν υπήρχε η υποχρεωτική κάλυψη των σπιτιών που έχουν αποκτηθεί μέσω τραπεζικού δανεισμού, τότε αναμφίβολα το ποσοστό των ασφαλισμένων κατοικιών θα ήταν κατά πολύ (πολύ) χαμηλότερο. 

Θα πρέπει να αντιληφθούμε την εξής πραγματικότητα: Η ιδιωτική ασφάλιση είναι για τους πολλούς, και όχι για τους λίγους. Οι τελευταίοι δεν τη χρειάζονται, σε αντίθεση με τους πρώτους. Δεν έχετε παρά να αναλογιστείτε πως ένα πλήρες πακέτο ιδιωτικής ασφάλισης κατοικίας, που περιλαμβάνει και τον κίνδυνο σεισμού κυμαίνεται μεταξύ 120 και 150 ευρώ τον χρόνο για μια κατοικία 86 τ.μ. Είναι, άραγε, απαγορευτικό για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, που διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία; 

Δεκτή κάθε απάντηση και αντίδραση.