Η κοντή μνήμη «πράσινων» φρουρών και οι προϋποθέσεις για λαϊκή βάση

«Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μαγαζί και ο κόσμος δεν είναι επιχειρηματίες» έλεγε τον Σεπτέμβριο του 2011 η «ΠΡΑΣΙΝΗ» για το ενδεχόμενο οι «πράσινοι» να γίνουν εταιρεία λαϊκής βάσης...
Στις 5 Σεπτεμβρίου 2011 ο Γιάννης Βαρδινογιάννης αποχώρησε στα λόγια από τον Παναθηναϊκό. «Πάρκαρε» τις μετοχές του και τα φαινόμενα (που απατούσαν) έδειχναν πως μία νέα εποχή ανοιγόταν για το Τριφύλλι. Λίγες ημέρες μετά, στις 11 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, η εφημερίδα «ΠΡΑΣΙΝΗ» έριξε τη βόμβα και αποκάλυψε πως ο Νικόλας Πατέρας, σε συνεργασία με το Νίκο Καραχάλιο, σκόπευαν να προτείνουν να γίνει ο Παναθηναϊκός εταιρεία λαϊκής βάσης.

Αν το ρεπορτάζ της εφημερίδας (που από τις μέρες εκείνες μέχρι και για μισό χρόνο αντλούσε τα... αποκλειστικά της από τον Βλάση Τσάκα) ευσταθούσε, δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό, όμως, που είναι υψίστου ενδιαφέροντος είναι ο τρόπος με τον οποίο η εφημερίδα… όλων των Παναθηναϊκών αντιμετώπισε την είδηση.

Η στήλη «Πρασινοφρουρός» που θεωρεί πως υπερασπίζεται τα συμφέροντα του Τριφυλλιού (αλλά η πένα της στάζει «κόκκινο» μελάνι) έγραψε για τα πλάνα του Νικόλα Πατέρα:

«(…) αναμένεται να σκαρφαλώσει άμεσα στο κατάρτι του πράσινου πλοίου και να διαλαλήσει, να προτείνει τη γνωστή, πολυδοκιμασμένη, αλλά αποτυχημένη λύση της λαϊκής βάσης.

(…) το βάρος θα ζητηθεί να πέσει και πάλι στον κόσμο, που σε καιρούς οικονομικής ανέχειας έχει γονατίσει, υπό το βάρος των δικών του καθημερινών οικονομικών δοκιμασιών, θα προταθεί δηλαδή η θυσία του απλού κοσμάκη, για να μπει μπροστά και να καλύψει την τρύπα, ή μάλλον τις τρύπες, που άλλοι δημιούργησαν, θα ζητηθούν εκατομμύρια ευρώ από τις αγνές, πράσινες ψυχές. Από αυτές που κάθε Κυριακή φτάνουν μέχρι και στην άλλη άκρη της χώρας, πληρώνοντας από το υστέρημά τους, για να δουν τον Παναθηναϊκό, που είναι το γιατρικό τους σε αυτή την αρρωστημένη κοινωνία.

Η «Π» έχει τονίσει κατ' επανάληψιν ότι αυτές οι λύσεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδώσουν, να εφαρμοστούν.

(…) Πρόταση, που δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά και μεγάλες επισφάλειες. Κίνηση που όπως είδαμε δεν έπιασε στην περίπτωση του Ερασιτέχνη όπου άνοιξαν οι πόρτες και το αποτέλεσμα ήταν το Πρωτοδικείο (παρά τις εκστρατείες με τα SMS, τις συναυλίες κλπ ), εκεί όπου τα ποσά δεν μπορούν με τίποτα να συγκριθούν με τα παχυλά ποσά του ποδοσφαίρου. Λύση που συναντήσαμε και σε άλλες ομάδες, όπως η ΑΕΚ και ο Αρης, αλλά ούτε αυτές μπορούν να συγκριθούν με το μέγεθος του Παναθηναϊκού, ενώ ούτε καν εκεί δεν δείχνουν να αποδίδουν.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μαγαζί.
Ούτε και θα γίνει. Ο κόσμος του δεν είναι επιχειρηματίας. Ξοδεύει λεφτά για τα εισιτήρια του στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, προσπαθεί να στηρίζει τις ομάδες του Ερασιτέχνη. Επιχειρηματίας, όμως, ούτε θέλει, αλλά, κυρίως, ούτε μπορεί να γίνει. Ο Παναθηναϊκός είναι μία τεράστια ιδέα και οι οπαδοί του είναι και θα είναι οι υποστηρικτές του ... Οι επώνυμοι είναι αυτοί που πρέπει να βγουν μπροστά και να τον στηρίξουν».

Α