Το... «πισωγύρισμα» της Λεωφόρου

Μετά τις δηλώσεις για «απεμπλοκή» από τη Διπλή Ανάπλαση και για μόνιμη εγκατάσταση στη Λεωφόρο, ήταν αναμενόμενο να «σκάσουν» άρθρα κατά της επιστροφής στο ιστορικό γήπεδο...
Με τίτλο «η “νέα Λεωφόρος” προσφέρεται μόνο για επεισόδια», ο δημοσιογράφος Νίκος Ασημακόπουλος δημοσιεύει άρθρο στην αντικειμενική (πάντα) σε αθλητικά ζητήματα «Εφημερίδα των Συντακτών», με ξεκάθαρη θέση κατά της επιστροφής του Παναθηναϊκού στο «Απόστολος Νικολαΐδης».

Ο συντάκτης αναφέρει πως με την επιστροφή του στο ιστορικό γήπεδο, «ο Παναθηναϊκός βάζει ταφόπλακα στο όνειρο των οπαδών του να τον ξαναδούν Ευρωπαίο».

Προφανώς, οι θρυλικές πορείες του Τριφυλλιού τη διετία 2001-2003 έγιναν σε κάποιο άλλο γήπεδο και όχι στο «γήπεδο του Παναθηναϊκού».

Μαθαίνουμε ακόμα πως η εγκατάλειψη του ΟΑΚΑ «κόβει τα πόδια της ομάδας», προφανώς γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν συνηθισμένος σε μεγάλες πορείες στο Ολυμπιακό Στάδιο τα τελευταία χρόνια, καθώς και γιατί κανένας αντίπαλός του στο πρωτάθλημα δεν έφευγε από το Στάδιο με θετικό αποτέλεσμα.

Στο ίδιο άρθρο, γίνεται κατανοητό προς τον αναγνώστη πως η επιστροφή στη Λεωφόρο είναι μία προοπτική που... δεν ικανοποιεί τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Γράφει μεταξύ άλλων:

«Δεν έχει γίνει επίσης ένα σοβαρό γκάλοπ ανάμεσα στους οπαδούς (σε όλους τους οπαδούς και όχι στους οργανωμένους φανατικούς αναγνώστες των οπαδικών σάιτ) για να δούμε πόσοι, αλλά κυρίως ποιοι ενθουσιάζονται σε μια τέτοια προοπτική. Ποιος δηλαδή θα ξεκινήσει να πάει στο γήπεδο χωρίς να έχει χώρο να παρκάρει, υποχρεωμένος να βολεύεται σε κάθισμα που χωράει μισό άνθρωπο ή χωρίς την αυτονόητη δυνατότητα να βρει στο ημίχρονο μια αξιοπρεπή τουαλέτα. Αλλωστε, το βασικό που φαίνεται να ενδιαφέρει τους εμπνευστές του σημερινού λίφτινγκ είναι να ενοποιηθούν η 13 με τη 14 για να γίνει μια… μεγάλη Θύρα 13!

Κακά τα ψέματα, η επιστροφή στη Λεωφόρο σηματοδοτεί ένα τεράστιο πισωγύρισμα στις εποχές του Δομάζου και του Αντωνιάδη που απορώ πώς δεν το καταλαβαίνει κανένας από εκείνους που την προχωράνε…».
Το πρόβλημα με τη Λεωφόρο, δηλαδή, μαθαίνουμε πως είναι οι... τουαλέτες, τα καθίσματα και το πάρκινγκ (σε μία περιοχή από την οποία περνάνε όλες οι συγκοινωνίες και που ο σταθμός του μετρό απέχει την εξουθενωτική απόσταση των 50-100 μέτρων από το γήπεδο). Πρόβλημα μάλλον είναι και το... πισωγύρισμα «στις εποχές του Δομάζου και του Αντωνιάδη», που μάλλον και αυτές ανεπιτυχείς θα ήταν.

Το καλύτερο όμως το κρατούσε για το φινάλε:

«Βέβαια, το ερώτημα είναι ποια λύση μπορεί να υπάρχει και ποια προοπτική μετά την αποχώρηση του Βαρδινογιάννη… Καμία. Αλλά κάτι τέτοιο δεν απασχολεί κανέναν».
Ξεχνάει ο κύριος Ασημακόπουλος πως μετά το «παρκάρισμα» των μετοχών υπήρχε μία «φανταχτερή» λύση, την οποία δυστυχώς οι... «σαμποτέρ» δεν την άφησαν να υλοποιηθεί. Αναφερόμαστε στην πριγκιπική φρουρά του Βλάση Τσάκα. Λογικά ξεχνάει ο συντάκτης πως ήταν και ο ίδιος μέρος του «συστήματος», ως παραγωγός του Sentra, που κρατούσε ζωντανό το πριγκιπικό σήριαλ σε καθημερινή βάση.

Κατά τ’ άλλα, στο ίδιο κείμενο που εμμέσως υπερασπίζεται την εποχή Βαρδινογιάννη, ο συντάκτης καταφέρεται κατά της επιστροφής στη Λεωφόρο. Το πρώτο πράγμα, βέβαια, που φρόντισε να κάνει μέχρι και ο Τζίγγερ, όταν ανέλαβε τον Παναθηναϊκό ήταν να μετακομίσει στη Λεωφόρο