ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ

Αναστάτωση στη Μέση Ανατολή

Προσυγκρουσιακή η ατμόσφαιρα στη Μέση Ανατολή. Ο φόβος για ανάφλεξη είναι έκδηλος. Δεν είναι μόνον η πολεμική σύρραξη στη Συρία που εντείνει τον προβληματισμό. Είναι οι αραβικές επαναστάσεις που άλλαξαν τις γεωστρατηγικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή και που οδηγούν σε δυσοίωνες μεσοπρόθεσμες εξελίξεις καθώς θα πρέπει να γίνει επανατοποθέτηση στη σκακιέρα με βάση τα νέα δεδομένα. Είναι επίσης όσο κι αν μοιάζει παράδοξο η κάκιστη οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη με τα είκοσι εκατομμύρια

Η συμφωνία του Καμπ Νταίηβιντ ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο, που θεωρείτο λειτουργική χρόνια τώρα, ουδείς βεβαιώνει ότι θα παραμείνει ενεργή τώρα που η Μουσουλμανική Αδελφότητα –ο έως χθες μεγάλος εχθρός– νομιμοποιήθηκε. Η Ουάσινγκτον, που από το 2011 έχει πραγματοποιήσει στροφή 180 μοιρών στην πολιτική της προς τον αραβικό κόσμο, παίρνοντας σαφή θέση υπέρ της επανάστασης και της πτώσης των δικτατόρων, που εκείνη εξέθρεψε και θέριεψε δεκαετίες τώρα, θέλει να πιστεύει ότι η κατάσταση αργά ή γρήγορα θα ισορροπήσει. Κυρίως δε έχει την πεποίθηση ότι εφόσον διασπάσει «το σιιτικό τόξο» στη Μέση Ανατολή τότε η κατάσταση θα γίνει ευνοϊκή ως προς τα αμερικανικά συμφέροντα.

Η Τουρκία αντιτάχθηκε στον Καντάφι, αλλά και στον Άσαντ στη Συρία. Στα Παλαιστινιακά εδάφη η Χαμάς αντελήφθη εγκαίρως το πολιτικό παιγνίδι και άλλαξε εν μία νυκτί στρατόπεδο. Ο Χάλεντ Μεσάαλ άλλαξε κατοικία και τόπο διαμονής. Από τη φλεγόμενη Δαμασκό μετακόμισε στο Κάϊρο που έχει στολισθεί για την ορκωμοσία του Μοχάμεντ Μούρσι, του νέου Ισλαμιστή Προέδρου και η Χαμάς ξεπέζεψε το σιιτικό άρμα και προσεταιρίσθηκε το σουνιτικό.

Το γεγονός έχει δυσκολέψει αφόρητα την κατάσταση στο Ισραήλ που επιμένει να βλέπει φαντάσματα ή πραγματικούς εχθρούς, αναλόγως των ερμηνειών που δίνουν οι αναλυτές στα γεγονότα. Η συμμαχία Χαμάς-Αιγύπτου πάντως επιτρέπει στο εβραϊκό κράτος να ισχυρίζεται ότι εκεί που είχε ηρεμήσει στα νότια σύνορά του, αντιμετωπίζει τώρα επιπρόσθετα προβλήματα, καθώς η χερσόνησος του Σινά έχει μετραπεί σε ασφαλής παράδεισος για «τρομοκράτες», οι οποίοι βάλλουν με κάθε τρόπο κατά του Ισραήλ.

Στο σκηνικό αυτό πρέπει να ενταχθεί και η Μόσχα, κυρίως διότι έχει λόγο στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Με τις ρωσικές ψήφους η διεθνής κοινότητα μένει μακριά από την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Η Μόσχα με την ακολουθούμενη πολιτική στη Μέση Ανατολή δείχνει να επιλέγει στήριξη του «σιιτικού άξονα». Με άλλα λόγια προς το παρόν δείχνει να επιλέγει Συρία και Ιράν σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με τη Δύση, το Ισραήλ, την Τουρκία και τους Σουνίτες. Μέχρι τις εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θα πρέπει να περιμένουμε θεαματικές κινήσεις. Πολλά πάντως θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των εκλογών της πρώτης Τρίτης του Νοεμβρίου του 2012.