Ο ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ, ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ, Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ…

Aπό τη βλακεία, περί πρωθυπουργίας Παπαρήγα με ψήφο ανοχής του Καμμένου, που εκστόμισε ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με την αγγλική κουλτούρα.

Εάν είχε θα γνώριζε ότι υπάρχει μια αγγλική παροιμία που λέει: Να χρησιμοποιείς απαλά λόγια με σκληρά επιχειρήματα. Ο Τσίπρας

έκανε ακριβώς το αντίθετο. Διατύπωσε μια πρόταση παράδοξη έως ακατανόητη, την οποίαν δεν μπορεί να στηρίξει κάποιος με επιχειρήματα χωρίς να φανεί επιπόλαιος ή και γελοίος. Με αυτό τον τρόπο αυτοϋπονομεύθηκε. Και είναι κρίμα, γιατί το κόμμα του είχε αποχτήσει μια ενδιαφέρουσα δυναμική, λόγω του ότι ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας είχε τολμήσει να ζουλήξει τον απαγορευμένο καρπό της αριστεράς, την προοπτική δηλαδή ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών.

Διατυπώνοντας προτάσεις για συνεργασία των αριστερών (κομμουνιστικών και σοσιαλδημοκρατικών) δυνάμεων προκειμένου να υπάρξει εναλλακτικός δρόμος διακυβέρνησης είχε αρχίσει να στριμώχνει άγρια και το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ, ενώ έβρισκε και αρκετά ευήκοα ώτα στους αριστερόστροφους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Αντί να παραμείνει στην επίκληση της αναγκαιότητας εν όψει της κάλπης προσπάθησε να περιγράψει την επόμενη μέρα των διεργασιών για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Και εκεί τα ‘κανε θάλασσα. Παραβίασε τον κανόνα: πριν μπορέσουμε να τρέξουμε πρέπει να μάθουμε να περπατάμε.

Ίσως σ’ αυτή την κουτουράδα να τον έσπρωξε, η αλαζονεία της επιτυχίας, που πάντα είναι κακός σύμβουλος ή η απειρία, η οποία δικαιολογείται λόγω του νεαρού της ηλικίας, αλλά δεν επιτρέπεται για τη θέση που κατέχει και μάλιστα λίγο πριν ολοκληρωθεί ο προεκλογικός αγώνας. Υπάρχει βέβαια και ένας ακόμη λόγος που εφόσον ισχύει, κάνει τα πράγματα χειρότερα. Να έτρεξε να βγει μπροστά απ’ όλους επειδή θεωρεί ότι έτσι παραμένει στην επικαιρότητα άρα κατοχυρώνει τα υψηλά ποσοστά των δημοσκοπήσεων που τον φέρνουν στην τρίτη θέση. Εάν το έκανε γι’ αυτό, να παρουσιάσει δηλαδή διαφορετικούς αντιπάλους να ανήκουν στην ίδια κατηγορία, αυτή της μελλοντικής διακυβέρνησης, οφείλει να γνωρίζει ότι αυτό αποτελεί σύμπτωμα το οποίο, εάν ανατρέξει στα πολιτικά, όχι τα ιατρικά, εγχειρίδια, το μόνο που του εγγυάται είναι ένα κακό τέλος.
Με την πρότασή του, περί πρωθυπουργίας Παπαρήγα με ψήφο ανοχής του Καμμένου, ενίσχυσε την επιχειρηματολογία των αντιπάλων του. Αφ’ ενός των δύο κυβερνητικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.) ότι η μόνη, σοβαρή, ρεαλιστική και βιώσιμη πρόταση διακυβέρνησης είναι των ίδιων αφού το πολιτικό έκτρωμα διακυβέρνησης που παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας, εφ’ όσον ήταν εφικτό, θα οδηγούσε μαθηματικά στην ακυβερνησία, τη χρεοκοπία και το χάος.

Και αφ’ ετέρου των δύο κομμάτων της Αριστεράς και πρωτίστως του ΚΚΕ. Η Αλέκα Παπαρήγα και ο Φώτης Κουβέλης δικαιολογημένα θα μπορούν εφεξής να υποστηρίζουν ότι είχε δίκαιο ο Λένιν όταν έλεγε ότι σε μια συμμαχία πάντα ο ένας κάνει τον καβαλάρη και ο άλλος το άλογο. Είναι λογικό η Αλέκα και ο Φώτης να μην θέλουν να είναι το άλογο το οποίο θα ιππεύει ο Αλέξης. Επιπροσθέτως το ΚΚΕ θα δικαιολογεί την άρνησή το