Ο βιογράφος του Τρότσκυ

Ο Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα, ένας σοβαρός Κουβανός σκηνοθέτης, υποστήριζε ότι το σενάριο του κομμουνισμού είναι εξαιρετικό, με τη διαφορά ότι η εκάστοτε πολιτική ταινία ήταν πάντα σκατά!

Ο άνθρωπος που παραπέμπει σε αυτή τη φράση η οποία αφ’ εαυτής συνιστά ολάκερη κοσμοθεωρία, είναι Κουβανός συγγραφέας που αφιέρωσε μερικά χρόνια απο τη ζωή του για να μελετήσει τον βίο του Τρότσκυ και τις σχέσεις του με τον Στάλιν και την αρρώστια που τον περιέβαλλε (Το βιβλίο του έχει ήδη κυκλοφορήσει στις εκδόσεις Καστανιώτη

Η αιτία βέβαια ήταν ένα ταξίδι το 1989 στο Μεξικό και μια επίσκεψη στο σπίτι όπου δολοφονήθηκε αγρίως ο Τρότσκυ.

Το σημαντικό βέβαια ήταν ότι η «αλήθεια» του ιστορικού προσώπου και τα τρομερά ψεύδη που διέδιδε ο σταλινισμός της εποχής, τράβηξαν κυριολεκτικά τον υποψήφιο βιογράφο από τα μαλλιά καθώς ο φόνος του Τρότσκυ (Λιεφ Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν) του έδωσε την ευκαιρία να περιγράψει και τον ισπανικό εμφύλιο καθότι ο Μερκαντέ είχε ενεργό συμμετοχή στη σύγκρουση των δύο παρατάξεων ωσότου να μεταβεί στη Ρωσία και να παραδοθεί στην πλεκτάνη του σταλινισμού η οποία τον άλλαξε κυριολεκτικά σαν πράκτορα, εκτελεστή και – γιατί όχι; – σαν δραματικό πρόσωπο.

Ως Κουβανός που αγαπάει τη χώρα του, ο Παδούρα μπορούμε να πούμε ότι κατοικεί σε μια χώρα σοσιαλιστικής καθυστερήσεως ενώ εμείς ζούμε σε μια χώρα φιλελεύθερης καθυστερήσεως. Η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Εντούτοις, τουλάχιστον στην ατμόσφαιρα, μπορεί να διαπιστώσει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Αποφαίνεται λοιπόν (στην Μυρτώ Τσελένη που του πήρε τη συνέντευξη) : « Η ζωή σήμερα δεν είναι πολύ καλύτερη από την εποχή του Στάλιν και του Τρότσκυ. Τώρα έχουμε Ιντερνέτ, κινητά τηλέφωνα κ.λπ. αλλά η ουσία των προβλημάτων της ζωής παραμένει ακριβώς η ίδια. Και η ευρωπαϊκή κρίση είναι μια απόδειξη ότι δεν έχουμε βελτιωθεί πολύ. Μέσα στα τελευταία εξήντα χρόνια έχουν οδηγηθεί στη φτώχεια αρκετά εκατομμύρια ευρωπαίων. Ειδικά σε μια περίοδο κρίσης αναφαίνονται τρομακτικοί κίνδυνοι, όπως η άνοδος του φασισμού. Επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο γεγονότων τα οποία δε γνωρίζουμε που μπορεί να οδηγήσουν όπως είναι οι διάφορες επαναστατικές καταστάσεις. Ανησυχώ πάρα πολύ για όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και αυτό γιατί πιστεύω ότι η ισχύς του κεφαλαίου είναι τόσο μεγάλη, ώστε ενδέχεται να συμβεί ακόμα και το χειρότερο».

Περιέργως πώς, η γνώμη του για την κουβανέζικη κοινωνία θυμίζει εκ του μακρόθεν την ελληνική : σύμφωνα πάντα με την μαρξιστική ορολογία, η κουβανέζικη κοινωνία χωρίζεται, σήμερα, σε αυτούς που έχουν χρήματα και είναι ελάχιστοι τον αριθμό, σε κείνους που έχουν λίγα χρήματα και είναι λίγο περισσότεροι, σε αυτούς που έχουν πολύ λιγότερα χρήματα και είναι αρκετά περισσότεροι και σε κείνους, τέλος, που είναι εντελώς κατεστραμμένοι – και είναι πολλοί…»